Αυτός στην ουσία αποκάλυψε την σημασία της κατοχής και της υπεράσπισης εδάφους. Η νίκη είναι με αυτόν που έχει εδαφικό πλεονέκτημα.
Η θέση αυτή του Τράμπ, πρέπει να αποτελεί μάθημα γεωπολιτικής για ακαδημαϊκούς αλλά κυρίως για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Όχι για τους στρατιωτικούς γιατί το θέμα της κατοχής και της υπεράσπισης του ιερού εθνικού εδάφους αποτελεί τον πυρήνα των στρατιωτικών σπουδών.
Κοιτάξτε την Κύπρο. Η Τουρκία μιλάει εδώ και 50 χρόνια από θέση ισχύος επειδή κατέχει έδαφος. Παράνομα; Ναι, αλλά το κατέχει. Η Τουρκία μιλάει από θέση ισχύος σε Ιράκ και Συρία για τον ίδιο λόγο. Επειδή κατέχει έδαφος.
Όλα γίνονται για το έδαφος και το έδαφος κατακτάται ή υπερασπίζεται κυρίως διαθέτοντας στρατιωτική ισχύ. Καμία διπλωματική προσπάθεια δεν έδιωξε εισβολείς – κατακτητές εδάφους. Η στρατιωτική ισχύς είναι η μαγιά, η βάση για ισχυρή διπλωματία.
Είναι κάτι το οποίο σχεδόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το υιοθέτησαν ως βασική αρχή ανάσχεσης της τουρκικής απειλής τις τελευταίες δεκαετίες. Αντίθετα, βασική μας αρχή ήταν η πεποίθηση ότι, η αντιμετώπιση της απειλής εξασφαλίζεται αυτόματα από το γεγονός ότι είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.. Δυστυχώς και μάλιστα παρά την δραματική εμπειρία των Ιμίων.
Τα νέα απειλητικά δόγματα της Τουρκίας επίσης βασίζονται στην κατάληψη και κατοχή εδάφους άλλων χωρών. Ο «Εθνικός Όρκος» της Τουρκίας ο οποίος υιοθετήθηκε και επίσημα από την τουρκική κυβέρνηση καθώς αποτελεί μάθημα στα γυμνάσια της χώρας, προβλέπει την κατοχή μέρους του βόρειου Ιράκ, της βόρειας Συρίας, της Κύπρου, νησιών του Αιγαίου και της Ελληνικής Θράκης.
Με την ίδια ακριβώς θεώρηση ερμηνεύεται η στάση της Τουρκίας και στο θέμα της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί 152 νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων του Αιγαίου. Σημασία έχει το έδαφος.
Με την ίδια λογική ερμηνεύεται και η αλλαγή της πολιτικής της Τουρκίας στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Στο παρελθόν υπήρχε η γνωστή τουρκική ρητορική περί παραβίασης των σχετικών συνθηκών και συμφωνιών για το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Από το 2021 βλέπουμε ότι, η Τουρκία θέτει θέμα δικαιώματος της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών στο Αιγαίο υπό το πρόσχημα ότι παραβιάζεται το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Δηλαδή, η Τουρκία δίνει δική της ερμηνεία στις συνθήκες επικαλούμενη ελληνική παραβατικότητα όχι μόνο για να αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά. Δεν φτάνει αυτό. Το κάνει για να καταλάβει τα νησιά, δηλαδή να καταλάβει έδαφος.
Εδώ φυσικά υπεισέρχεται και η σημασία του στρατού ξηράς. Αυτός διατηρεί το έδαφος. Δεν αμφισβητείται η σημασία του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας. Όμως το έδαφος το υπερασπίζεται και το κατέχει ο στρατός ξηράς.
Τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων πολλές φορές εκτελέσθηκαν όχι με σκοπό την αντιμετώπιση της απειλής αλλά για εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων, εγχώριων και ξένων. Φυσικά ευθύνη για αυτό δεν έχει μόνο η πολιτική αλλά και η στρατιωτική ηγεσία.
Θα πρέπει να γίνει ένας σοβαρός σχεδιασμός για τα εξοπλιστικά προγράμματα του στρατού ξηράς, αρχίζοντας από την ποιότητα του προσωπικού μας με βάση την πραγματική – ορατή τουρκική απειλή.
Επικοινωνιακές «φωτοβολίδες», πειραματισμοί, βαρύγδουπες δηλώσεις, ψηφοθηρικές επιδιώξεις και σχεδιασμοί «του ποδαριού» θα πρέπει να μπούνε στην άκρη. Οι εποχές που περιμέναμε το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. να μας υποστηρίξουν αποτελούν παρελθόν. Οι εμπειρίες των πολέμων στην Ουκρανία και στη Συρία πρέπει να μας γίνουν μάθημα. Αυτές μας έδειξαν με τον πλέον φανερό και κυνικό τρόπο ότι, δεν υφίσταται Διεθνές Δίκαιο, δικαιώνοντας για άλλη μία φορά τον Θουκυδίδη. Ακόμα και οι «σύμμαχοι» θα ταχθούν με τον ισχυρό παραβάτη – εισβολέα επειδή έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους.
Υπεράσπιση της Πατρίδας και του ιερού Εθνικού Εδάφους χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι όνειρο απατηλό….
Δημοσιεύεται στο «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής»
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, κάτοχος MBA από το Nottinngham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Εθνολογίας του ΔΠΘ, και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995-1999, Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα/παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού την περίοδο 2013-2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού Ινστιτούτου αναλύσεων, «Defense & Foreigner Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο / 2022
