Λένε πως η ''σιωπή'' είναι χρυσός''. Και έτσι είναι σε πολλές περιπτώσεις. Το λέει και μια αρχαιοελληνική παροιμία, άλλωστε (''Κρείττον του λαλείν το σιγάν'') την οποία επιβεβαιώνει και ο αρχαίος Έλληνας σοφιστής και διδάσκαλος του 5ου αι. π Χ Πρωταγόρας ο Αβδηρίτης (''Παρήνει σιγάν ή κρείττοννα σιγής λέγειν'': μ.τ.φ, ''Συμβούλευε να σωπαίνεις ή να λες κάτι καλύτερο από τη σιωπή'').
Όμως αυτό δεν ισχύει πάντα, γιατί - όταν αδικείσαι σε οποιοδήποτε επίπεδο και αντιδράς δια της σιωπής - εκλαμβάνεται η αφωνία σου ως αδυναμία τεκμηρίωσης αντιλόγου, απέναντι στον άδικο λόγο που σε προκαλεί.
Κακή επιλογή έως απορριπτέα, λόγω επικινδυνότητας, είναι επίσης η επιλογή της σιωπής σε μη υγιές περιβάλλον. Η περίπτωση της αποσιώπησης, δηλαδή, σε περίπτωση άσκησης βίας και συναισθηματικής κακοποίησης.
Κακή επιλογή είναι η σιωπή και σε θέματα πολιτικής, γιατί εμποδίζει την κάθαρση από τη σήψη, τη διαφθορά και τον αποπροσανατολισμό της. Πολύ περισσότερο όταν αυτά παρατηρούνται (μεμονωμένα ή συλλογικά) σε επίπεδο Εκπαίδευσης.
Εκεί, για λόγους αυτοπροστασίας - προ ενδεχομένων πειθαρχικών διώξεων ή προστασίας άλλων στο δαιδαλώδες σύστημα της αλληλοκάλυψης λαθών και ενόχων - οι εκπαιδευτικοί (στην πλειοψηφία τους) αποφεύγουν ή αρνούνται πεισματικά να αποκαλύψουν αυτά που συμβαίνουν .
Αποτέλεσμα της εν λόγω επιλογής είναι να διαιωνίζεται το κακοφορμισμένο από τη σήψη εκπαιδευτικό κατεστημένο, που συνυπογράφει ή ανέχεται περιοδικά τον ηθικό αποπροσανατολισμό και την αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας.
Την αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας μέσω ακατάλληλων σχολικών εγχειριδίων τα οποία λειτουργούν ως αγωγοί κομματικής ιδεοληψίας και προπαγάνδας των κατά καιρούς κυβερνώντων ή των προστατευομένων τους συγγραφέων που αναλαμβάνουν με απευθείας αναθέσεις συγγραφή σχολικών βιβλίων.
Όλα αυτά διαιωνίζονται διακυβερνητικά υπονομεύοντας το σύστημα αξιών στην Εκπαίδευση. Υπονομεύοντας, προπάντων, την καλλιέργεια ιστορικής σκέψης και συνείδησης στους μαθητές, οι οποίοι συχνά αποφοιτούν αγνοώντας ιστορικές αλήθειες.
Έτσι αναπτύσσεται στρεβλά η Εκπαίδευση. Στρεβλά και μονομερώς με βάση την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, αφού οι μαθητές προάγονται μεν διανοητικά (όσοι προάγονται), αλλά υποτονούν ηθικά, ανθρωπιστικά (διανοητικός αμοραλισμός-έλλειμμα συναισθηματικής νοημοσύνης) και εθνικά (αμφισβήτηση ιστορικών δεδομένων λόγω ισοπεδωτικής εκπαιδευτικής πολιτικής, που στηρίζεται σε πολιτική ιδεοληψία).
Η πολιτική ιδεοληψία όμως στην Εκπαίδευση οδηγεί στην αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας ή σε μισές αλήθειες που εξυπηρετούν κομματικούς σκοπούς. Με τον τρόπο αυτό παράγουμε, δυστυχώς, μαθητές-πειραματόζωα της αποεθνικοποίησης και της αποθρησκευτικοποίησης.
Μαθητές με ιστορική ακρισία που παπαγαλίζουν ιστορικά στερεότυπα ''σερβιρισμένα'' από ειδήμονες προπαγανδιστές μέσα και έξω απ' τις σχολικές τάξεις, με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα κομματικής προπαγάνδας και ιστορικής αναλήθειας.
Τα δεδομένα αυτά οδηγούν στην επικράτηση ενός ανοίκειου παραλογισμού στην Εκπαίδευση, ο οποίος σε κάνει να παραληρείς από ιερή αγανάκτηση παραφράζοντας τα λόγια του Καζαντζάκη:
''Κοιτάζω γύρω μου, κοιτάζω μέσα μου •
η αρετή τρελάθηκε, η ιστορία τρελάθηκε,
η ύλη τρελάθηκε...''.
Και η ιστορία τρελάθηκε ουκ ολίγες φορές διακυβερνητικά λόγω της εκπαιδευτικής μας πολιτικής, με συνέπεια τον εκφυλισμό μας και τον εθνικό αποπροσανατολισμό μας. Ενδεικτικότερο όλων παράδειγμα, το βιβλίο ιστορίας της Μαρίας Ρεπούση που κυκλοφόρησε το 2007 ως σχολικό εγχειρίδιο για την ΣΤ' Δημοτικού και αποσύρθηκε άρον άρον, αφού ξεσήκωσε δικαιολογημένα σφοδρή διαμάχη για τα ανιστόρητα που περιέγραφε.
Αποσύρθηκε ως έργο ψεύδους, γιατί ''έβριθε από σοβαρές παραλείψεις, λάθη και απροσεξίες'', όπως γνωμοδότησε η Ακαδημία Αθηνών κατά παραγγελίαν του υπουργείου Παιδείας, αν και η επικεφαλής του [Μαριέττα Γιαννάκου] ήταν αυτή που είχε αναθέσει απευθείας στη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ [αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας τότε και καθηγήτρια ιστορικής εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ], για να γράψει το εν λόγω βιβλίο...).
Το βιβλίο το οποίο εξόργισε τους Έλληνες γιατί, εκτός απ' τα ιστορικά απαράδεκτα που έγραφε για τη δράση των κλεφτών του '21, τη στόχευση της Ιερής Συμμαχίας στη... ''διατήρηση της τάξης και των συνόρων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών'' και τα περί... συνωστισμού'' των Ελλήνων προσφύγων το '22 στο λιμάνι της Σμύρνης μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, απέδειξε και για έναν ακόμα λόγο ότι ήταν ''κατασκευασμένο'' και επονείδιστο αφήγημα, προσαρμοσμένο στις πολιτικές ιδεοληψίες της συγγραφέως του.
Για τον λόγο ότι αρνιόταν τη Γενοκτονία απ' τους Τούρκους 353.000 Ελλήνων ποντιακής καταγωγής (γενοκτονία που αναγνωρίστηκε επίσημα και ομόφωνα από την Βουλή το 1998 και το 2006 απ' το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μαζί με αυτές των Αρμενίων και των Ασσυρίων).
Την εμμονή μάλιστα στην ιστορική παραχάραξη την έφτασε η κ. Ρεπούση σε ανιστόρητα όρια ταυτόσημα με τις τουρκικές αιτιάσεις απάρνησης της αιμοσταγούς πράξης σε βάρος των Ελλήνων Ποντίων της Μ. Ασίας κατά διαταγή του Κεμάλ, όταν στις 19 Μαῒου του 2012 (επέτειο μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων και ημέρα συζήτησης στη Βουλή για το απαράδεκτο βιβλίο της) έγινε το εξής απαράδεκτο.
Την ώρα που τηρούνταν ενός λεπτού σιγή στην μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας από τους Τούρκους (1914-'23), η εν λόγω βουλευτής αποχώρησε θέλοντας να δείξει με ξεκάθαρο τρόπο την διαφωνία της.
Ας απαντήσουμε, λοιπόν, και πάλι - χρόνια μετά - στις ανοίκειες φωνές που ακούστηκαν κατά καιρούς από θύματα αριστερών ιδεοληψιών ή τουρκολάγνους της ημεδαπής οι οποίοι προσπαθούν ευκαιριακά να παραμορφώσουν την αλήθεια γύρω απ' το θέμα.
''Αιματηρή εθνοκάθαρση'' (όπως αποκάλεσε το 2015 ο τότε ΥΠΕΠΘ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης τη Γενοκτονία των Ποντίων) ονομάζεται ένα περιορισμένου χρόνου έγκλημα γεωπολιτικής στόχευσης, που έχει σαν αποτέλεσμα τον μαζικού αφανισμό ή την εκδίωξη μελών μιας φυλής ή ενός έθνους.
Στην περίπτωση όμως των Ποντίων, δεν είχαμε κάτι τέτοιο, γιατί το προμελετημένο έγκλημα των Νεότουρκων ήταν διαρκές, όχι περιορισμένου χρόνου, έκτασης και αριθμού θυμάτων. Οι Ελληνικοί πληθυσμοί του Πόντου υφίσταντο πογκρόμ από τους Τούρκους (σφαγές, εκτοπισμούς και συνακόλουθα αυτών) επί 8 συνεχόμενα χρόνια (1914-1922).
Ήταν ένα πογκρόμ που στοίχισε τη ζωή σε 353.000 Έλληνες Πόντιους (κατά προσέγγιση) και αυτό, κατά τη Διεθνή Ένωση Μελετών Γενοκτονίας δεν στοιχειοθετεί μόνο εθνοκάθαρση (''generic term'' ως γενική ονομασία) λόγω εγκλημάτων πολέμου, αλλά συστηματική και μεγάλης χρονικής διάρκειας Γενοκτονία (έγκλημα του διεθνούς [ποινικού] δικαίου, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας) με θύτες τους Οθωμανούς και θύματα τους Έλληνες Πόντιους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Ιμάμογλου επισκέφθηκε τη γενέτειρα του την Τραπεζούντα και χόρεψε ποντιακούς χορούς (Βίντεο)
Τους Έλληνες-Ρωμηούς που ήταν εγκατεστημένοι προϊστορικά και ιστορικά από την περιοχή του Πόντου (νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου-Μαύρης Θάλασσας-Καρά Ντενίζ, τουρκιστί]) και του Καυκάσου ως τη ΒΑ Μικρά Ασία και άλλες περιοχές.
Ήταν μια συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση της ποντιακής φυλής. Έγκλημα προμελετημένο, με χρήση όλων των γενοκτονικών μεθόδων (ξεριζωμός, εξάντληση λόγω κακουχιών και βασανιστηρίων, πείνα, δίψα και στρατόπεδα θανάτου), οι οποίες κλιμακώθηκαν με τις αποτρόπαιες, μαζικές σφαγές των Νεότουρκων κατά των Ρωμιών και το ρίξιμο των τελευταίων, ανάλογα με την περιοχή, στη θάλασσα (βλ. σχετικές, μετά λόγου γνώσεως, αναφορές Ερντογάν-Μπαχτσελί για τους παππούδες μας στον βυθό του Αιγαίου)...
