Είναι αρκετά γνωστό ότι η Ελλάδα δεν έχει δική της εξωτερική πολιτική και ότι πρέπει να βοηθάει τους Ουκρανούς να σκοτώνουν τους Ρώσους, όταν πολλοί Έλληνες περιμένουν χρόνια για τις κρατικές συντάξεις τους. Αυτή τη στιγμή έχει τον μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στο ΝΑΤΟ σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας της, στο 3,54% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, και σχεδιάζει την αγορά μιας τεράστιας παρτίδας αμερικανικών F-35 και, για το καλό, γαλλικών Rafales. Η ελληνοτουρκική διαμάχη γίνεται και πάλι επικερδής για ορισμένους ξένους μετόχους.
Το να είσαι υποσύνολο της αμερικανικής εξωτερικής (δηλαδή στρατιωτικής) πολιτικής είναι ένα πράγμα. Αλλά γιατί να βλάψει και τα ελληνόπουλα και την οικογένεια και να προσπαθήσει να υπονομεύσει την Εκκλησία; Είναι και αυτό μέρος της συμφωνίας-πακέτου μεταξύ των ΗΠΑ και του Μητσοτάκη, ή μήπως ο τελευταίος απλώς ικανοποιεί τη στρεβλή ιδεολογία των ΛΟΑΤΚΙ, για να παρουσιάσει την Ελλάδα ως "μοντέρνα και σύγχρονη χώρα";
Στις 4 Ιουλίου (Ημέρα Ανεξαρτησίας της Αμερικής), σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του Bloomberg στην Αθήνα, ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων θα γίνει κάποια στιγμή και ότι αποτελεί μέρος της στρατηγικής του, προσθέτοντας ότι η ελληνική κοινωνία είναι πολύ πιο έτοιμη και ώριμη.
Το τι σημαίνει "έτοιμη και ώριμη" είναι ανοιχτό προς συζήτηση. Είναι ώριμο να πηγαίνει κανείς κόντρα στα πιο βασικά δόγματα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης της Ελλάδας; Προχωρώντας τα επιχειρήματα της πολύ μικρής αλλά φωνακλάδικης ταξιαρχίας των ΛΟΑΤΚΙ, οι γονείς επιθυμούν πραγματικά τα μικρά παιδιά τους να ερωτώνται στο σχολείο αν είναι αρσενικά ή θηλυκά και να ενημερώνονται για τις περίπλοκες λεπτομέρειες του σεξ μεταξύ ομοφυλόφιλων; Δεν είναι αυτό η χρησιμοποίηση των παιδιών ως πειραματόζωα για την ικανοποίηση των διαστρεβλωμένων επιθυμιών μιας ελάχιστης μειοψηφίας ναρκισσιστικών ψευδο-συμπονετικών "κοινωνικών μηχανικών";
Όσοι γονείς νοιάζονται για τα παιδιά τους και θέλουν να αντιμετωπίσουν την κυνική επίθεση του Μητσοτάκη, καλά θα κάνουν να κατανοήσουν τις ρίζες αυτής της επίθεσης στις οικογενειακές αξίες. Πίσω στο 1947, ένας ευφυής Αμερικανός έγραψε: "Αυτή η παρακμή αντιπροσωπεύεται πιο χαρακτηριστικά από την πίστη στη δύναμη της επιστήμης να λύσει όλα τα προβλήματα και, πιο συγκεκριμένα, όλα τα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη σύγχρονη εποχή".
Δεν ξέρω αν ο συγγραφέας είχε διαβάσει το βιβλίο του Νικολάι Μπερντιάεφ "Το νόημα της ιστορίας" ή το βιβλίο του Τζιαμπατίστα Βίκο "Η νέα επιστήμη", αλλά το νόημά του ήταν σαφές, όπως δείχνει ένα από τα αποσπάσματά του. 'Ο παρακμιακός φιλελευθερισμός ήταν ακόμα πεπεισμένος ότι η δημοκρατία είναι ειρήνη και ότι η απολυταρχία, που τώρα αναβιώνει ως φασισμός, είναι τουλάχιστον εν δυνάμει πόλεμος. Αλλά ενώ ο κλασικός φιλελευθερισμός είχε αντιληφθεί την αντίθεση αυτή με την έννοια των διαφορετικών κυρίαρχων τάσεων μη αποκλειστικού χαρακτήρα, ο παρακμιακός φιλελευθερισμός έδωσε στην αντίθεση αυτή ένα μη πολιτικό και απόλυτο νόημα. Ως εκ τούτου, ο φασισμός και ο μιλιταρισμός, από τη μια πλευρά, και η δημοκρατία και η αγάπη για την ειρήνη, από την άλλη, έγιναν συνώνυμα- και η δημοκρατία δεν μπορούσε να διεξάγει πόλεμο χωρίς να προδώσει τις ίδιες τις αρχές της στο φασισμό".
Ο οξυδερκής Μοργκεντάου έγραφε βέβαια για τον αρχόμενο εκφυλισμό της Αμερικής, ο οποίος όμως πλέον έχει φτάσει ακόμα και στα μυαλά πολιτικών κυνικών όπως ο Μητσοτάκης. Αμφιβάλλω αν ο Μητσοτάκης έχει ακούσει ποτέ για τον Βίκο, ο οποίος δήλωνε ότι η επιστήμη μπορεί μεν να αναλύσει τα στοιχεία κάποιου πράγματος, αλλά δεν μπορεί ποτέ να εξηγήσει την ουσία του.
Μπορεί κανείς να αμφιβάλλει ότι ο αμερικανικής παιδείας πρώην τραπεζίτης Μητσοτάκης θα καταλάβαινε αυτή την κοινή λογική ρήση: "Εν ολίγοις, ο άνθρωπος είναι επίσης ένα ηθικό ον. Αυτή την πλευρά του ανθρώπου η εποχή της επιστήμης την έχει συσκοτίσει και διαστρεβλώσει, αν όχι εξαφανίσει, προσπαθώντας να αναγάγει τα ηθικά προβλήματα σε επιστημονικές προτάσεις".
Αν οι Έλληνες γονείς νοιάζονται για τις αληθινές αξίες και για την ευημερία των παιδιών τους, καλά θα κάνουν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να παραδειγματιστούν από το νόμο της Ρωσίας για "το σκοπό της προστασίας των παιδιών από πληροφορίες που υποστηρίζουν την άρνηση των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών", καθώς και τα νομικά μέτρα στην Ουγγαρία για την προστασία των παιδιών. Η Τουρκία αποτελεί ίσως μια ενδιαφέρουσα περίπτωση: αν και η ομοφυλοφιλία επιτρέπεται, η ταξιαρχία ΛΟΑΤΚΙ δεν αναγνωρίζεται. Φαίνεται ότι η Τουρκία έχει κατανοήσει ότι η ταυτοποίηση και η κατηγοριοποίηση της κοινωνίας σε ψυχοσεξουαλικό επίπεδο οδηγεί σε απαρτχάιντ και συγκρούσεις. Το προφανές μήνυμα που περνάει εδώ είναι απλό: "Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν!".
