Στις 23 Ιανουαρίου 1973 ο 25χρονος Αλέξανδρος Ωνάσης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ΚΑΤ. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης τράβηξε ο ίδιος τα καλώδια που κρατούσαν στη ζωή τον πολυαγαπημένο του γιο. Οι γιατροί τον είχαν βεβαιώσει ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα να ζήσει. Ήταν η αρχή του τέλους για τον Έλληνα μεγιστάνα.
Ο Αλέξανδρος ήταν ο γιος του Ωνάση από τον γάμο του με την Τίνα Λιβανού. Αγαπούσε τα αεροπλάνα και είχε δηλώσει ότι αν δεν ήταν γιος του Ωνάση θα ήθελε να γίνει αεροπόρος. Μέχρι την ημέρα του δυστυχήματος είχε ήδη 1.500 ώρες πτήσης στο ενεργητικό του.
Εκείνη την ημέρα επιβιβάστηκε στο υδροπλάνο μαζί με συνεργάτη του Στέφανο Μαγκλάρα και, και τον αμερικανό Mc Gregor και θα έκανε ορισμένες προσθαλασσώσεις στην Αίγινα και τον Πόρο.
Ήταν μια πτήση ρουτίνας. Στις 15.21 πήρε άδεια για απογείωση από τον διάδρομο 33 του αεροδρομίου του Ελληνικού.
Ενώ πήρε ύψος, 15 δευτερόλεπτα μετά, συνετρίβη στον αεροδιάδρομο και το αεροσκάφος άρχισε να περιστρέφεται στο τσιμέντο.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, η άτρακτός του, μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα σιδερικών. Από τα συντρίμμια ανασύρθηκε τραυματισμένος ο Αλέξανδρος.
Αρχικά, μεταφέρθηκε στην αμερικανική βάση του Ελληνικού και στη συνέχεια στο ΚΑΤ.
Ο Ωνάσης βρισκόταν στη Νέα Υόρκη και επέστρεψε στην Αθήνα. Αμέσως ναύλωσε αεροσκάφη για να έρθουν στην Αθήνα ο διαπρεπής Άγγλος νευροχειρουργός Άλαν Ρίτσαρντσον και ένας κορυφαίος Αμερικανός νευροχειρουργός από τη Βοστόνη.
Το μεσημέρι της 23ης Ιανουαρίου οι γιατροί ανακοίνωσαν στον Αριστοτέλη Ωνάση ότι ο γιος του είχε υποστεί γενικές κακώσεις και φλεγμονή της φαιάς ουσίας. Ο δεξιός κροταφικός λοβός είχε πολτοποιηθεί και η δεξιά μετωπική κοιλότητα, είχε υποστεί κάταγμα. Δεν υπήρχε καμία σωτηρία. Λίγο αργότερα ο Ωνάσης τράβηξε τα καλώδια/ Ακολούθησε η κηδεία του Αλέξανδρου, ο οποίος ετάφη στον Σκορπιό.
Αμέσως μετά τον θάνατό του, ο Ωνάσης, πεπεισμένος ότι επρόκειτο για δολοφονία, συγκρότησε τρεις επιτροπές για να ερευνήσουν τα αίτια συντριβής του αεροσκάφους. Όπως είχε πει στον Ιωάννη Γεωργάκη, «Οι εχθροί μου προτιμούν να με δουν να υποφέρω παρά να με σκοτώσουν».
Όλες οι έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αεροπλάνο συνετρίβη επειδή τα καλώδια του πηδαλίου κλίσης είχαν αντιστραφεί, με αποτέλεσμα όταν ο Αλέξανδρος έστριψε αριστερά κατά την απογείωση, το αεροπλάνο να γείρει προς τα δεξιά και να πέσει στο έδαφος.
Τα σενάρια ήταν πολλά. Είτε είχε γίνει μηχανικό λάθος από τους μηχανικούς της Ολυμπιακής είτε κάποιος ή κάποιοι μπήκαν στην πίστα του αεροδρομίου και πείραξαν τα πηδάλια.
Ο Ωνάσης πρόσφερε 1.000.000 δολάρια σε όποιον παρείχε πληροφορίες που θα οδηγούσαν στον δολοφόνο του γιου του. Ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να ανακαλύψει ποιος ήταν υπεύθυνος για το δυστύχημα.
H Tίνα Λίβανού πάνω από το φέρετρο του Αλέξανδρου
Στη δίκη κατηγορήθηκαν οι 7 μηχανικοί της Ολυμπιακής και ο Donald McCusker, ο οποίος πετούσε επίσης το piaggio και είχε προληφθεί από τον Αλέξανδρο λίγες ημέρες πριν από το δυστύχημα για να συμπληρώσει τις ώρες πτήσεως του αεροσκάφους προκειμένου να το πουλήσει.
Βέβαια δεν εμφανίστηκε στη δίκη και με μήνυμα του στον ανακριτή αρνιόταν κάθε κατηγορία για πλημμελή έλεγχο των χειριστηρίων του αεροσκάφους.
Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών. Ο Ωνάσης πήγαινε καθημερινά στον τάφο του γιο του, τον χαμό του οποίου δεν ξεπέρασε ποτέ. Όπως είχε πει ο Έλληνας μεγιστάνας, «Τι κουράγιο να κάνω, όταν χάνω το μονάκριβο παιδί μου; Η ζωή για μένα πλέον, δεν έχει κανένα νόημα…». Δύο χρόνια μετά, πέθανε και τάφηκε δίπλα στον αγαπημένο του γιο στον Σκορπιό.
