Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA) έκαναν μόλις μια πρωτοποριακή ανακάλυψη που θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τη διατροφική συμπεριφορά. Η μελέτη τους, που επικεντρώθηκε σε ποντίκια, εντόπισε μια συγκεκριμένη περιοχή στον εγκέφαλο που μπορεί να πυροδοτεί την επιθυμία για φαγητό ακόμη και όταν δεν πεινάμε πραγματικά!
Η ανακάλυψη αυτή αποκλίνει από τη συμβατική πεποίθηση ότι η πείνα πηγάζει αποκλειστικά από φυσιολογικά σήματα του σώματος, ρίχνοντας φως στο ρόλο του εγκεφάλου στις διατροφικές συνήθειες και προσφέροντας ενδεχομένως νέες οδούς για την αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών.
Περνώντας σε λεπτομέρειες, η ομάδα εντόπισε συστάδες νευρώνων μέσα στην περιακροταφική γκρίζα περιοχή (PAG) του εγκεφαλικού στελέχους, μια περιοχή που ιστορικά συνδέεται με αντιδράσεις πανικού και όχι με τη διατροφική συμπεριφορά. Σύμφωνα με τον νευροεπιστήμονα του UCLA, Avishek Adhikari, η εξελικτική ιστορία της PAG υποδηλώνει ότι οι λειτουργίες της είναι συγκρίσιμες σε όλα τα είδη, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ενεργοποίηση αυτών των νευρώνων σε χορτασμένα ποντίκια τα ώθησε να αναζητήσουν ξανά τροφή, προτιμώντας ιδιαίτερα την υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Η συμπεριφορά αυτή μοιάζει πολύ με αυτή των ανθρώπων που μπορεί αργά το βράδυ ή ακόμη και μετά από μεγάλο γεύμα, για παράδειγμα το μεσημέρι, να ψάχνουν κάποιο σνακ ή γλυκό επιδόρπιο.
Στο πλαίσιο των πειραμάτων, τα ποντίκια επέδειξαν ασυνήθιστη αποφασιστικότητα, υπομένοντας μικρά ηλεκτροσόκ για να αποκτήσουν πρόσβαση στην τροφή, μια ένδειξη της ισχυρής επιρροής που ασκούν αυτοί οι συγκεκριμένοι νευρώνες στη συμπεριφορά. Επιπλέον, η ενεργοποίηση αυτών των νευρώνων οδήγησε τα ποντίκια σε πιο εξερευνητικές και περιπετειώδεις συμπεριφορές. Αντίθετα, η καταστολή της δραστηριότητας αυτών των νευρώνων σταματούσε αυτές τις συμπεριφορές. Αυτό υποδηλώνει ότι η παρόρμηση για φαγητό υπό αυτές τις συνθήκες δεν έχει τις ρίζες της στην πείνα αλλά σε μια βαθύτερη επιθυμία και υπάρχει μάλιστα μια εγγενής προτίμηση για υψηλής θερμιδικής αξίας τροφές.
Η έρευνα αυτή έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση της ανθρώπινης διατροφικής συμπεριφοράς και των βιολογικών υποβάθρων των διατροφικών διαταραχών. Εάν υπάρχουν παρόμοιες νευρωνικές δομές και μηχανισμοί στους ανθρώπους, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για καινοτόμες θεραπείες που στοχεύουν ακριβώς σε αυτά τα εγκεφαλικά κυκλώματα.
