«Η ταχεία αύξηση των αυτοάνοσων και φλεγμονωδών διαταραχών στις βιομηχανικές χώρες τις τελευταίες δεκαετίες, δείχνει ότι οι διατροφικές επιλογές είναι ένας περιβαλλοντικός παράγοντας που συμβάλλει στη συχνότητα της εμφάνισής τους», δήλωσε η Δρ. Lisa Osborne, ανώτερη ερευνήτρια στη μελέτη και επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας.
«Οι φυτικές ίνες είναι ισχυροί ρυθμιστές των ανοσολογικών αποκρίσεων και μπορούν να ελέγξουν τη φλεγμονή σε πολλές ασθένειες, αλλά είναι βιοχημικά ποικιλόμορφη οικογένεια. Η μελέτη μας δίνει νέες πληροφορίες για τη συμβολή διάφορων φυτικών ινών στη διατήρηση της υγείας του ανοσοποιητικού».
H Δρ. Osborne και οι συνεργάτες της εξέθεσαν ομάδες ποντικών σε διαφορετικές δίαιτες: διατροφή με ίνες κυτταρίνης (5%), διατροφή χωρίς φυτικές ίνες, διατροφή εμπλουτισμένη με φυτικές ίνες είτε σε ανθεκτικό άμυλο, ινουλίνη, πηκτίνη ή κόμμι γκουάρ (30%). Το κόμμι γκουάρ ήταν ο μόνος τύπος φυτικών ινών που περιόριζε σημαντικά τα συμπτώματα της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Σύμφωνα με ευρήματα που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Cell Reports, και όπως μεταδίδει το onmed.gr, το γκουάρ είναι ένας υδατοδιαλυτός φυσικός πολυσακχαρίτης που εξάγεται από τους σπόρους του φυτού Cyamopsis tetragonolobusο που μοιάζει με το δικό μας πράσινο φασολάκι. Απαντάται στο Πακιστάν και στη Βόρεια Ινδία. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική ως ομογενοποιητής και σταθεροποιητής, είναι άοσμο και χωρίς γεύση, υδατοδιαλυτό σε ζεστό και κρύο νερό και αποτελείται κυρίως από γαλακτόζη και μανάννη. Πρωτοεμφανίστηκε στη βιομηχανία τροφίμων τη δεκαετία του ’50 και κυκλοφορεί σε μορφή σκόνης με την κωδική ονομασία E412. Έχει μεγαλύτερη πυκνωτική ικανότητα από το corn flour.
«Τα φασόλια γκουάρ δεν είναι τόσο συνηθισμένα στις δυτικές δίαιτες και το κόμμι δεν χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό ως πρόσθετο στη Δύση», λέει η Naomi Fettig, πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
«Οι ειδικοί τονίζουν διαρκώς ότι η ποικιλία φυτικών ινών είναι σημαντική για την υγεία του ανοσοποιητικού, δεν έχει γίνει όμως εκτενής έρευνα για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο το σώμα ανταποκρίνεται σε διαφορετικούς τύπους ινών. Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι έχουν τέτοιο αντίκτυπο» πρόσθεσε.
Στις ΗΠΑ και τον Καναδά, η μέση ημερήσια πρόσληψη φυτικών ινών είναι τα 15 γραμμάρια. Σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές, η ποσότητα που πρέπει να καταναλώνει κάποιος είναι 30 γραμμάρια. Οι οδηγίες δεν λαμβάνουν υπόψη συγκεκριμένο τύπο φυτικών ινών.
«Η ενσωμάτωση φασολιών γκουάρ στη διατροφή μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθεί στις δόσεις που δώσαμε στα ποντίκια», λέει η Δρ. Osborne.
«Ένα παράγωγό του όμως, το μερικώς υδρολυμένο κόμμι γκουάρ, διατίθεται στο εμπόριο ως πρεβιοτικό» πρσθέτει.
Το κόμμι διασπάστηκε από τη μικροχλωρίδα του εντέρου των ποντικών και τα μόρια που προέκυψαν φάνηκε να μειώνουν τη δραστηριότητα και τον πολλαπλασιασμό ενός τύπου CD4+ Τ κυττάρων, των κυττάρων Th1, που παίζουν βασικό ρόλο στην ενεργοποίηση της αυτοάνοσης απόκρισης. Είναι αυτή η απόκριση που οδηγεί σε συμπτώματα που μοιάζουν με τη σκλήρυνση κατά πλάκας σε ποντίκια. Οι επιδράσεις των ινών στα κύτταρα Th1 ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστες πριν από αυτή τη μελέτη και τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι βιοχημικές διαφορές στις δομές των ινών μπορούν να επηρεάσουν διάφορες οδούς του ανοσοποιητικού.
Η Δρ. Όσμπορν και οι συνεργάτες της θα εξερευνήσουν τα πιθανά οφέλη για τους ανθρώπους, κάτι που θα βοηθήσει στο σχεδιασμό θεραπευτικών μεθόδων μέσω διατροφικών προγραμμάτων με υψηλή περιεκτικότητα σε κόμμι γκουάρ σε πιο πρακτική μορφή.
