Οι ερευνητές στη Νοσηλευτική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πεκίνου εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας έκθεσης στην ατμοσφαιρική ρύπανση και της ψωρίασης και την αλληλεπίδραση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της γενετικής προδιάθεσης για την εμφάνιση της δερματικής πάθησης.
Η ανάλυση περιελάμβανε 474.055 άτομα τα οποία παρακολουθήθηκαν για μια μέση περίοδο παρακολούθησης σχεδόν 12 ετών.
Οι ερευνητές παρατήρησαν θετική συσχέτιση μεταξύ του κινδύνου εμφάνισης ψωρίασης και της έκθεσης σε ατμοσφαιρικούς ρύπους. Για τα μικροσωματίδια με διάμετρο <2,5 μm, τα μικροσωματίδια με διάμετρο <10 μm, το διοξείδιο του αζώτου και τα οξείδια του αζώτου, κάθε αύξηση του διατεταρτημοριακού εύρους συνδεόταν με υψηλότερο κίνδυνο.
Οι πολυμεταβλητοί προσαρμοσμένοι κίνδυνοι ήταν επίσης υψηλότεροι όταν συγκρίνονταν τα άτομα που βρίσκονταν στο υψηλότερο τεταρτημόριο έκθεσης με εκείνα στο χαμηλότερο τεταρτημόριο έκθεσης.
Υπήρξαν σημαντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της γενετικής προδιάθεσης για την εμφάνιση ψωρίασης, με σημαντικό κίνδυνο ανάπτυξης ψωρίασης σε άτομα που εκτέθηκαν στο υψηλότερο τεταρτημόριο των επιπέδων ατμοσφαιρικής ρύπανσης ταυτόχρονα με υψηλό γενετικό κίνδυνο έναντι εκείνων που βρίσκονταν στο χαμηλότερο τεταρτημόριο των επιπέδων ατμοσφαιρικής ρύπανσης με χαμηλό γενετικό κίνδυνο.
«Υπάρχει ανάγκη εφαρμογής αποτελεσματικών παρεμβάσεων με στόχο τον μετριασμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την προστασία των ατόμων από τις επιπτώσεις που σχετίζονται με την ψωρίαση», τονίζουν οι συγγραφείς.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Network Open.
