Μια πρωτοποριακή θεραπεία απώλειας βάρους δίνει ελπίδες στην ιατρική κοινότητα σχετικά με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, πάθησης που έχει εξελιχθεί σε επιδημία. Η νέα θεραπεία χρησιμοποιεί μια εξελιγμένη ενδοσκοπική τεχνική, που στοχεύει στο βλεννογόνο του στομάχου, ώστε να μετριάσει την παραγωγή της γκρελίνης, κοινώς γνωστή ως η «ορμόνη της πείνας». Αυτή η καινοτόμα προσέγγιση, που παρουσιάζεται στην Εβδομάδα Πεπτικών Παθήσεων (DDW) 2024, έχει δώσει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα στις πρώτες δοκιμές της σε ανθρώπους.
Η διαδικασία, γνωστή ως ενδοσκοπική καυτηρίαση του βλεννογόνου, δοκιμάστηκε επί σε 10 γυναίκες ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με παχυσαρκία για ένα διάστημα 6 μηνών. Η εν λόγω θεραπεία στοχεύει στην γκρελίνη, την κύρια ορμόνη της πείνας που ελέγχει την όρεξη, μεταβάλλοντας την επένδυση του στομάχου όπου παράγεται η ορμόνη. Ένας ειδικός εισάγει υγρό, για να προστατεύσει τους υποκείμενους ιστούς του στομάχου και, στη συνέχεια, χρησιμοποιεί μια μικροσκοπική συσκευή για να καυτηριάσει μέρος του ανώτερου τμήματος του στομάχου, του γαστρικoύ πυθμένα. Όταν αυτή η περιοχή αδειάζει, οδηγεί σε αυξημένη παραγωγή γκρελίνης, προκαλώντας τελικά το αίσθημα της πείνας. Η πείνα υποχωρεί καθώς ο γαστρικός πυθμένας γεμίζει με τροφή και η παραγωγή γκρελίνης μειώνεται. Με την εκτομή αυτής της περιοχής, η θεραπεία μειώνει αποτελεσματικά τον αριθμό των κυττάρων που παράγουν γκρελίνη.
Η παρέμβαση αυτή είναι σημαντική, καθώς τα αυξημένα επίπεδα γκρελίνης είναι μια κοινή πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα άτομα με παχυσαρκία, ιδίως μετά την αρχική απώλεια βάρους. Μέχρι πρότινος, η μόνη αποδεδειγμένη μέθοδος μείωσης της γκρελίνης ήταν η χειρουργική αφαίρεση ή παράκαμψη του γαστρικού πυθμένα, ενώ δεν υφίσταται φαρμακευτική οδός για τη μείωση της γκρελίνης. Τα νεότερα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό ορμονικό μονοπάτι, το GLP-1. «Η παχυσαρκία και το βάρος είναι πολύ σύνθετα και ρυθμίζονται από πολλαπλές ορμονικές οδούς. Αυτή η διαδικασία μεταβάλλει ένα από αυτά τα πολλά μονοπάτια που δυσκολεύουν τους ανθρώπους να χάσουν βάρος και να διατηρήσουν την απώλεια βάρους», δήλωσε ο γαστρεντερολόγος, Christopher McGowan.
Πράγματι, τα αποτελέσματα ήταν αξιοσημείωτα, με τις συμμετέχουσες να επιτυγχάνουν μέση απώλεια βάρους 7,7%, παράλληλα με μια σημαντική μείωση των επιπέδων της γκρελίνης, της τάξεως του 40% σε κατάσταση νηστείας. Σύμφωνα με τα σχόλια που συλλέχθηκαν μέσω επικυρωμένων ερωτηματολογίων, οι ασθενείς βίωσαν μείωση της πείνας κατά περισσότερο από το 1/3. Επιπλέον, η διαδικασία μείωσε τη χωρητικότητα του στομάχου κατά 42%, όπως προσδιορίστηκε από ένα τυπικό τεστ.
Ο δρ. McGowan, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια, δια βίου ασθένεια, που προβλέπεται να επηρεάσει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι επιπτώσεις της στη συνολική υγεία, την ποιότητα ζωής και το παγκόσμιο κόστος υγειονομικής περίθαλψης είναι τεράστιες και χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερες θεραπευτικές επιλογές. Αυτή η σχετικά σύντομη, εξωνοσοκομειακή, μη χειρουργική διαδικασία μπορεί να διευκολύνει την απώλεια βάρους και να περιορίσει σημαντικά την πείνα, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρόσθετη επιλογή για ασθενείς που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να λάβουν φάρμακα κατά της παχυσαρκίας ή να υποβληθούν σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση».
Όσον αφορά το μέλλον, εάν αυτή η καινοτόμος ενδοσκοπική προσέγγιση αποδειχθεί μακροπρόθεσμα αποτελεσματική, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως συμπλήρωμα ή αντικατάσταση άλλων διαδικασιών, όπως η ενδοσκοπική γαστρεκτομή με μανίκι, μια άλλη μη χειρουργική μέθοδος απώλειας βάρους, που μειώνει το μέγεθος του στομάχου, δήλωσε ο McGowan.
