Σε μια μελέτη ασθενών με COVID-19 που νοσηλεύοντααν σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), διαπιστώθηκε πως οι άνθρωποι που είχαν χαμηλή απόκριση αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2 αντιμετώπιζαν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Internal Medicine, βρήκε, επίσης, ότι οι ασθενείς με ισχυρή απόκριση αντισωμάτων έναντι του ιού είχαν χαμηλά επίπεδα ιικού RNA στο αίμα τους. Αντίθετα, όσοι είχαν χαμηλή απόκριση αντισωμάτων παρουσίαζαν υψηλά επίπεδα RNA του ιού και υψηλή διασπορά ιικών πρωτεϊνών στο αίμα.
Πιο αναλυτικά, οι επιστήμονες εξέτασαν τα επίπεδα αντισωμάτων σε 92 σοβαρά ασθενείς ενήλικες, διαπιστώνοντας ότι 10 από αυτούς δεν είχαν ανιχνεύσιμα επίπεδα πλάσματος αντισωμάτων IgG και 13 δεν είχαν καθόλου αντισώματα IgM κατά του SARS-CoV-2. Επίσης, οι ασθενείς που έχασαν τη ζωή τους παρουσίαζαν συχνότερα έλλειψη ή χαμηλότερα επίπεδα αντισωμάτων IgG και IgM συγκριτικά με όσους επιβίωσαν 30 ημέρες μετά την εισαγωγή τους σε ΜΕΘ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κορονοϊός: Εισαγγελική έρευνα για τον θάνατο του 21χρονου ανεμβολίαστου στη Θεσσαλονίκη
Επιπλέον, οι συγκεντρώσεις και των δύο αντισωμάτων κατά του κορωνοϊού έδειχναν έναν άμεσο συσχετισμό με τον αριθμό των ημερών που περνούν από την έναρξη των συμπτωμάτων της COVID-19. Ο μέσος χρόνος από την έναρξη των συμπτωμάτων ήταν πέντε ημέρες για τους συμμετέχοντες που δεν είχαν καθόλου αντισώματα IgM και 10 ημέρες για όσους είχαν. Αντίστοιχα, ο μέσος χρόνος ήταν οκτώ ημέρες για τους συμμετέχοντες που δεν είχαν αντισώματα IgG και 10 για όσους είχαν.
Ακόμη, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όσοι πέθαναν ήταν γηραιότεροι από όσους επιβίωσαν. Επίσης, οι ασθενείς που έχασαν τη ζωή τους είχαν αυξημένη αρτηριακή υπέρταση και διαβήτη τύπου 2, υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης και κρεατινίνης και μειωμένες συγκεντρώσεις αιμοπεταλίων και μονοκυττάρων. Τέλος, οι θανόντες λάμβαναν πιο συχνά β-ιντερφερόνη από όσους επιβίωσαν.
Τα αποτελέσματα αυτά θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εδραίωση των βέλτιστων επιπέδων αντισωμάτων που χρειάζεται ένα άτομο για να ξεπεράσει την COVID-19, όταν ασθενεί σοβαρά. Η μελέτη παρείχε, επίσης, στοιχεία σχετικά με τη σημασία των αντισωμάτων έναντι της πρωτεΐνης ακίδας του SARS-CoV-2 για την παρεμπόδιση της αντιγραφής του ιού. Αυτά είναι τα αντισώματα που παράγονται μέσω του εμβολιασμού.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν ότι η θεραπεία με εξωγενή αντισώματα στην COVID-19 θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και να διατηρείται για τους ασθενείς με έλλειψη ή χαμηλά επίπεδα ενδογενών αντισωμάτων», αναφέρει σχετικά ο ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, Δρ. Jesús F. Bermejo-Martin, από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Βιοϊατρικής της Σαλαμάνκα (IBSAL) στην Ισπανία.
