Ξαφνικός πόλεμος ξέσπασε μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Ποταμιού, με το πολιτικό σκηνικό να παίρνει φωτιά έπειτα και από τη ρήξη στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής για τις συνεργασίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολα τα κόμματα βρίσκονται σε αναβρασμό, με διαρροές, σενάρια και χτυπήματα κάτω από τη μέση να δίνουν και να παίρνουν.
Στην ευθεία προς τις εκλογές επιχειρείται η συγκρότηση συμμαχιών και πόλων στα δεξιά και στα αριστερά με το κέντρο να αποτελεί για ακόμη μια φορά την «πολύφερνη νύφη».
Οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», προκάλεσαν την αντίδραση του Σταύρου Θεοδωράκη. Ο πρόεδρος της ΝΔ είχε απευθύνει κάλεσμα προς εκείνους τους ψηφοφόρους που δυσθυμούν με τα ανοίγματα στελεχών του ΚΙΝΑΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα είχε πει:
«Ο μεσαίος χώρος είναι προνομιακός για τη Νέα Δημοκρατία. Κατά συνέπεια οι ψήφοι του μεσαίου χώρου είναι απολύτως διεκδικήσιμες από εμένα. Ενα κόμμα ψηφίζει ο καθένας στις εκλογές. Και εγώ δεν χαρίζω καμία ψήφο. Με ενδιαφέρει», προσθέτει, «την επόμενη μέρα να υπάρχουν αξιόπιστοι συνομιλητές, γιατί σε μια σειρά από ζητήματα, πολιτικά και πολιτειακά, θα χρειαστεί να διαμορφώσουμε ευρύτερες συναινέσεις. Παρακολουθώ τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, αλλά στις εκλογές ο καθένας διεκδικεί το καλύτερο αποτέλεσμα για το κόμμα του», λέει χαρακτηριστικά, για να πρσθέσει μάλιστα για τον Σταύρο Θεοδωράκη και το κόμμα του:
«Δεν υπάρχει ζωτικός χώρος ούτε στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ούτε στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο για νέο κόμμα. Αν το Ποτάμι είχε λόγο ύπαρξης όταν ιδρύθηκε, αυτός δεν υπάρχει πια».
Η απάντηση Θεοδωράκη
Ο Σταύρος Θεοδωράκης στην απάντησή του, την οποία ανήρτησε στο προσωπικό του ιστολόγιο, με τίτλο «Έχει λόγο ύπαρξης το Ποτάμι; – Μια οφειλόμενη απάντηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη», γράφει ότι το Ποτάμι έχει λόγο ύπαρξης και θα συνεχίσει μέχρι η Ελλάδα να φύγει από τα δεσμά των λαϊκιστών και ότι θα συνεχίσει να μάχεται εναντίον του παλαιοκομματικού συστήματος, μαζί με τους συμμάχους του στο Κίνημα Αλλαγής.
Προσθέτει ότι το Ποτάμι θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για την αλλαγή του Συντάγματος και την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ενώ τάσσεται υπέρ της αλλαγής του εκλογικού νόμου (και υπέρ του «σπασίματος» των εκλογικών περιφερειών-μαμούθ τύπου Β’ Αθηνών) αλλά και υπέρ τού να επιτραπεί η ψήφος στους απόδημους Έλληνες.
Και προσθέτει: Αν το Ποτάμι εκλείψει, ποιος θα τολμήσει να πει την αλήθεια για το Μακεδονικό και το Κυπριακό;
Ολόκληρο το κείμενο που ανάρτησε ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης:
Το Ποτάμι θα συνεχίσει να έχει λόγο ύπαρξης μέχρι η χώρα να φύγει από τα δεσμά των λαϊκίστικων και συντηρητικών δυνάμεων.
Χωρίς το Ποτάμι πολλά δικαιώματα δεν θα είχαν κατοχυρωθεί, τα διαχρονικά όργια του κομματικού κράτους (και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) δεν θα είχαν αποκαλυφθεί, οι μάχες για το περιβάλλον θα ήταν λειψές και οι φωνές των ανθρώπων εκτός πολιτικής, και κυρίως των νέων, ακόμη πιο αδύναμες…
Δεν θα αριθμήσω τώρα τα όσα κατάφερε το Ποτάμι στα μόλις 4 χρόνια της παρουσίας του. Θα πω όμως αυτό που ακόμη και οι αντίπαλοι αναγνωρίζουν. Ότι ο ευρωπαϊκός εκσυγχρονισμός της χώρας δεν έχει πολλούς να τον υπερασπιστούν αταλάντευτα χωρίς εκπτώσεις, ιδιοτέλειες και αναβολές.
Αν το Ποτάμι εκλείψει ποιος θα τολμήσει να πει την αλήθεια για το Μακεδονικό και το Κυπριακό; Ποιος θα υπερασπιστεί την αποκέντρωση της εξουσίας και τον περιορισμό του κράτους των Αθηνών; Την ενίσχυση της διαφάνειας – από τα οικονομικά των κομμάτων μέχρι τις αποφάσεις των υπουργών; Ποιος θα παλεύει για Πανεπιστήμια χωρίς φοιτητοπατέρες και συνδικάτα χωρίς συνδικαλιστικοπατέρες; Ποιος θα αγωνίζεται για την μη ανάμειξη της εκκλησίας στα σχολικά βιβλία; Ποιος θα επιμείνει για Δικαιοσύνη που δεν θα διορίζουν οι υπουργοί; Ποιος (από τα νέα και τα παλιά κυβερνητικά κόμματα) θα αντισταθεί στο πελατειακό κράτος, το κράτος των κολλητών – από τις προσλήψεις μέχρι τα δημόσια έργα και τις προμήθειες;
Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Και θα μεγαλώνει όσο θα κυριαρχεί ένα παλαιοκομματικό σύστημα που θα βάζει πάντα την επιβίωση του πάνω από τα συμφέροντα της χώρας. Αυτόν τον αγώνα δίνει το Ποτάμι, σήμερα μαζί με τους συμμάχους του στο Κίνημα Αλλαγής. Ο πρώτος αντίπαλός μας είναι, φυσικά, η ασυνάρτητη πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – από Στάλιν μέχρι ακροδεξιούς ψεκασμένους και ενδιαμέσως ελάχιστοι πραγματιστές. Αλλά δεν είναι ο μόνος αντίπαλος. Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, όχι όμως «όπως – όπως», ούτε «δεξιά – δεξιά».
Πιστεύαμε πάντοτε ότι όπου μπορούν να επιτυγχάνονται συναινέσεις πρέπει να επιδιώκονται. Όχι μόνο για λόγους αριθμητικούς αλλά κυρίως ουσιαστικούς: σε μια χώρα που χρονίως πάσχει από διχαστικές-πολωτικές αντιπαραθέσεις, είναι μέγιστη καινοτομία να αναζητείται η συνεννόηση, να επιδιώκονται συγκλίσεις, να μην θεωρείται ο αντίπαλος εχθρός ή προδότης. Έτσι προοδεύουν οι κοινωνίες – με λελογισμένη αντιπαράθεση χάριν του κοινού καλού. Αλλιώς κατρακυλούν σε εμφυλίους σαν και αυτούς που ζήσαμε από το 2009 έως το 2015, με μεγάλες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της (προηγούμενης) ΝΔ – δεν είναι του παρόντος η ανάλυση.
Οι «διορθώσεις» στο Σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο είναι δύο από τα βήματα που πρέπει να γίνουν άμεσα. Η πρόταση του Κινήματος Αλλαγής για την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι πρόσφατη και δεν υπάρχει λόγος να την επαναλάβω. Συνιστά σημείο σύγκλισης όλων των λογικών πολιτών. Η αλλαγή – εκτός όλων των άλλων – των διατάξεων που προσφέρουν ασυλία σε υπουργούς και βουλευτές δεν μπορεί και αυτή τη φορά να πάει στις καλένδες. Ούτε μπορούν να περιμένουν οι αλλαγές για μια νέα παιδεία.
Σε ό,τι αφορά το εκλογικό σύστημα χρειάζεται και εκεί ένα κύμα μεταρρυθμίσεων που θα εξασφαλίζει την δίκαιη εκπροσώπηση όλων των δυνάμεων, παράλληλα με ισχυρές κυβερνήσεις. Νέες ρυθμίσεις που θα υποβοηθούν την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και την αξιοκρατία. Όλα τώρα λοιπόν; Δύσκολα. Μπορούμε όμως τουλάχιστον να συμφωνήσουμε στο σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών και στο δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού. Για να περιορίσουμε την επιρροή των ισχυρών του χρήματος και της ενημέρωσης στην εκλογή των Βουλευτών. Και γιατί η Ελλάδα δεν θα βγει δυναμικά μπροστά αν αποκοπεί από τους εκατοντάδες χιλιάδες ικανούς Έλληνες που την εγκατέλειψαν εξ αιτίας της κρίσης.
Για όλα αυτά, τα μεγάλα και τα μικρά, το Ποτάμι έχει επεξεργαστεί προτάσεις και λύσεις, που αντανακλούν τις αξίες και εμπεριέχουν την γνώση των ενεργών προοδευτικών πολιτών. Όλων αυτών που ποτέ δεν τους χαρίστηκε τίποτα και δεν σαγηνεύτηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού. Αυτών που γνωρίζουν ότι η αλλαγή της χώρας δεν είναι απλά θέμα εναλλαγής κομμάτων στην εξουσία, αλλά ριζικής επανατοποθέτησης των προτεραιοτήτων μας και τελικά αλλαγής νοοτροπιών, πολιτών και πολιτικών.
Το Ποτάμι δεν σπατάλησε τις δυνάμεις του χτίζοντας μηχανισμούς. Και σήμερα δεν χαραμίζει τον ρόλο του χτίζοντας καριέρες για τα στελέχη του. Δεν πολιτευόμαστε για να είμαστε αρεστοί, δεξιά ή αριστερά. Δεν διαγκωνιζόμαστε για να πιάσουμε θέση στις κυβερνήσεις του μέλλοντος. Αυτό ίσως μπερδεύει ένα τμήμα της κοινής γνώμης, και των αναλυτών της, που έχουν μάθει ότι οι τοποθετήσεις, οι δράσεις και τα συνθήματα των πολιτικών είναι κυρίως, κινήσεις στην σκακιέρα της πολιτικής τους επιβίωσης.
Ο δικός μας στόχος ήταν από την αρχή άλλος: «να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα». Ή μάλλον «να μην περιμένουμε να γκρεμιστεί η χώρα για να αλλάξουμε».
