Του Γιάννη Σιδέρη
Τα «σκονάκια» που έχει παραγγείλει ο πρωθυπουργός στα υπουργεία, προκειμένου να (εφε)βρουν κάποια μέτρα, ώστε να μπορέσει να παρουσιάσει κάποια ψήγματα κοινωνικής πολιτικής στο ακροατήριό του στη ΔΕΘ, θα είναι ιδιαίτερα λειψά, καθώς τα ταμεία του κράτους είναι στεγνά.
Έτσι, ως υποκατάσταστο πολιτικής καταφεύγει στην γνώριμη από παλιά επικοινωνιακή εντυπωσιοθηρία. Από το μαρτυρικό Κομμένο της Άρτας ανέσυρε από το συρτάρι της λήθης το αίτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.
Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ήταν η υπόκρουση τη περσινής «αντιστασιακής» κυβερνητικής πολιτικής της εποχής του Γιάνη. Αρχές Καλοκαιριού του ‘15, η κυβέρνηση διέπραξε το ανοσιούργημα (που πέρασε ως αντίσταση στους οπαδούς της), να προβάλει τους θυσιασμένους, ακόμη και στις οθόνες του μετρό, εκεί όπου βλέπουμε τις εξαφανίζεις των ηλικιωμένων.
Έκτοτε βέβαια υπέκυψε στους «κατακτητές» και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο.
Επί ένα χρόνο στο θέμα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, κράτησε αιδήμονα σιωπή. Το θέμα δεν υφίστατο. Το ανέσυρε τώρα από την ανυπαρξία, προκειμένου να πασπαλίσει με ηρωικές κορώνες την ανυπαρξία ουσιαστικής πολιτικής.
Υποστήριξε μάλιστα ο κ. Τσίπρας ότι η διεκδίκηση των αποζημιώσεων δεν συμψηφίζεται με την τρέχουσα οικονομική συγκυρία. «Αυτόν τον αγώνα τον πιστεύουμε και θα τον συνεχίσουμε μέχρι το τέλος σε όλα τα επίπεδα, όχι σαν επικοινωνιακό πυροτέχνημα», είπε και συμπλήρωσε ότι «Όχι με προχειρότητα και με βιασύνη. Αλλά με σχέδιο, στρατηγική και ισχυρή νομική τεκμηρίωση. Η χώρα μας για πρώτη φορά έχει συγκροτημένη Εθνική Στρατηγική».
Φυσικά το μόνο, όχι αμελητέο, οπλοστάσιο που έχει η χώρα είναι το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής. Αλλά αυτό δεν αποτελεί στρατηγική.
Ωστόσο η συγκυρία που επέλεξε η κυβέρνηση να το επαναφέρει στη δημοσιότητα, τώρα που αρχίζει η επιτάχυνση της οικονομικής δυσπραγίας (π.χ. πληρωμή ΕΝΦΙΑ, περαιτέρω περικοπές συντάξεων, καθώς και τα προαπαιτούμενα για την δεύτερη αξιολόγηση), δημιουργεί την υπόνοια ότι εφευρίσκει ένα ακόμη ηρωικό αφήγημα ως προπέτασμα καπνού, για τη νέα υποχώρηση που έρχεται έναντι των δανειστών και για όποια πιθανή χρήση.
Ισχνή η πιθανότητα εκλογών
Πέραν του κύκλου των ελάχιστων μυημένων του Μαξίμου, ουδείς γνωρίζει τις προθέσεις Τσίπρα όσον αφορά στις εκλογές. Οι διαβεβαιώσεις από την συγκεκριμένη κυβέρνηση, μικρή αξία έχουν.
Πρόσφατα η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης αποκάλυψαν ότι πέρυσι ο Αλέξης Τσίπρας τους είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα αιφνιδιάσει κανέναν με διενέργεια ξαφνικών εκλογών, και έπραξε το ακριβώς αντίθετο...
Υπάρχει και η γενικότερη ατμόσφαιρα που δημιουργεί υπόνοιες: Την Κυριακή 14 Αυγούστου, υπήρξε κυβερνητική σύσκεψη η οποία κράτησε περίπου ως τα μεσάνυχτα, ενώ όλοι οι κορυφαίοι υπουργοί βρίσκονταν στην Αθήνα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι εργάζονται πυρετωδώς για το καλό της χώρας. Ωστόσο τέτοια εργώδη δραστηριότητα δεν έχουν επιδείξει ούτε κατά τη διάρκεια των κανονικών ημερών εργασίας!
Δεν ισχυρίζεται η στήλη ότι οι εκλογές είναι ante portas. Μια λογική ανάλυση δεν συνηγορεί σε τέτοια προοπτική. Ο Τσίπρας έκανε εκλογές πέρυσι γιατί χάνοντας την ομάδα Λαφαζάνη, έχασε την δεδηλωμένη. Αυτή την ώρα δεν υφίσταται παρόμοιο θέμα, εκτός αν προκύψει διάσπαση στο συνέδριο, αν και αυτό -με τις ως τώρα παραστάσεις από το εσωτερικό του κόμματος- βρίσκεται στη σφαίρα του απίθανου. Αναμένεται τις όποιες εκφράσεις δυσαρέσκειας των κομματικών μελών και στελεχών, να τις απορροφήσει με μικρή ή μεγάλη άνεση. Άλλωστε το κόμμα με την αποχώρηση της τάσης Λαφαζάνη είναι απισχνανσμένο.
Περισσότερο δυσχερές πρόβλημα θα είναι μια όξυνση του προσφυγικού, στην περίπτωση που παρατηρηθεί εκρηκτική αύξηση ροών, την οποία η κυβέρνηση θα αδυνατεί να διαχειριστεί. Έτερος λόγος θα ήταν η αποτυχία της δεύτερης αξιολόγησης, στην περίπτωση που οι συμπεριφορές των δανειστών αποκτήσουν αύξουσα επιθετικότητα – αλλά και αυτό προς το παρόν δεν διαφαίνεται.
Ο κ. Τσίπρας θα παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η κατάσταση θα αντιστραφεί, και θα αρχίσει ένας ενάρετος κύκλος ασθενούς ανόδου, την οποία θα σπεύσει να πιστωθεί.
Παρόλα αυτά, η ατμόσφαιρα στην κυβέρνηση αποπνέει μια προσπάθεια εκλογικής ετοιμότητας. Όχι γιατί τις θέλει όπως προείπαμε, αλλά για το ενδεχόμενο να αναγκαστεί να τις προκηρύξει.
Το σίγουρο είναι ότι οι αντίπαλοί της, καθόλου δεν την ωθούν σε αυτό.
Αυτή η κυβέρνηση ευτύχισε να μην ελκύσει το πάθος και το κοινωνικό μίσος που η ίδια ως αντιπολίτευση εκτόξευσε κατά των αντιπάλων της.
liberal.gr
