Συνεχείς σε βαθμό παρεξηγήσεως είναι οι αναφορές του πρωθυπουργού για την περιβόητη κλιματική αλλαγή. Το ζήτημα είναι πως σε μαι περίοδο που η Ευρώπη διέρχεται ενεργειακή κρίση, πόσο μπορεί να επηρεάσει αυτή η υστερία περί κλιματικής αλλαγής την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κλιματική αλλαγή: Απειλεί τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις
Τα τελευταία γεγονότα με τον East Med αλλά και με την διακοπή ερευνών στην Κρήτη προκαλούν πολλά ερωτήματα.
Προ ημερών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Οικονόμου πως η χώρα μας δεν είναι παραγωγός αλλά διακοσμιτικός κόμβος.
Ένας από τους κύριους κινδύνους και απειλές που συζητούνται μετά από τις τελευταίες εξελίξεις είναι η ενεργειακή ευπάθεια. Η κυριαρχία και ο έλεγχος των φυσικών πόρων παρέχει οικονομική και πολιτική ισχύ στον εκάστοτε κάτοχο και τρωτότητα σε όσους δεν τους διαθέτουν.
Γίναμε μάρτυρες του πώς η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απέκτησαν σημαντικό διεθνές βάρος και έγιναν οι κύριοι εξαγωγείς υδρογονανθράκων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένας μεγάλος αριθμός κρατών και οικονομιών εξαρτήθηκε από τις εξαγωγές τους.
Αντίθετα με την Ελλάδα που στηρίζεται σε ξένες πλάτες... Πρώτον, το ενεργειακό κόστος των εισαγωγών είναι τεράστιο. Δεύτερον, η εξάρτηση από άλλες χώρες δημιουργεί μεταβολές στον ενεργειακό εφοδιασμό, καθώς αυτός δεν εξαρτάται από την Ελλάδα υπό αυτή την έννοια, οι θαλάσσιες διαδρομές αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο με τεράστιες συνέπειες. Τρίτον, έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, καθώς η εξάρτηση από το εξωτερικό σημαίνει ότι η οικονομία υποφέρει διαρκώς από τις διακυμάνσεις της τιμής της ενέργειας, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε έλλειμμα του εθνικού εμπορικού ισοζυγίου- σε αυτό πρέπει να προστεθεί η ρύθμιση των αγορών στην Ευρώπη, ένα θέμα που βρίσκεται πάντα υπό συνεχή συζήτηση.
Τέλος, τόσο η διεθνής μας επιρροή όσο και η επιρροή μας στο εξωτερικό είναι πολύ περιορισμένη, καθώς τα περιθώρια ελιγμών μας είναι πολύ περιορισμένα. Η Αθήνα δεν θα μπορέσει να αποκτήσει ένα ορισμένο διεθνές κύρος χωρίς ενεργειακή αυτάρκεια και μεγαλύτερη πρόσβαση και έλεγχο των φυσικών πόρων.
Το ποσοστό της ενεργειακής εξάρτησης πρέπει να ελαχιστοποιηθεί σημαντικά. Πρόκειται αναμφίβολα για μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Επιπλέον, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΔΟΕ) προβλέπει αύξηση της ενεργειακής ζήτησης κατά 30% έως το 2040, γεγονός που αμφισβητεί το κυρίαρχο αφήγημα περί κλιματικής αλλαγής.
Η άλλη εναλλακτική λύση είναι η πυρηνική ενέργεια, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο και πολυποίκιλο κεφάλαιο.
Συμπερασματικά, αν και η εξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες από το εξωτερικό θα συνεχίσει να αποτελεί παράγοντα ευπάθειας τα επόμενα χρόνια, η μετάβαση προς ένα νέο οικονομικά βιώσιμο ενεργειακό μοντέλο αποτελεί την κύρια πρόκληση για έναν τομέα-κλειδί για την οικονομία και την ασφάλεια.
'Η Ελλάδα βρίσκεται σε σημείο καμπής και πρέπει να επαναδιατυπώσει μια ρεαλιστική πολιτική που να αντιμετωπίζει την υψηλή ενεργειακή εξάρτησή της από το εξωτερικό και να λαμβάνει υπόψη τις διάφορες οικονομικές, χρηματοπιστωτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές πτυχές, καθώς αυτό αναμφίβολα περιορίζει την οικονομική της ανάπτυξη, την πολιτική της δύναμη, την επιρροή και το βάρος της στο εξωτερικό.
