Στην κρίση αυτή οδηγήθηκε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνοντας ξεκάθαρη ερμηνεία στο πως φορολογούνται οι Ευρωπαίοι πολίτες και αναμεσά τους και οι Έλληνες.
Η δικαστική κρίση εκδόθηκε όταν Βέλγος φορολογούμενος που εργάζεται στο Λουξεμβούργο και εκμισθώνει ακίνητη περιουσία και στις δύο χώρες αμφισβήτησε τον τρόπο με τον οποίο η φορολογική αρχή του Βελγίου υπολόγισε τον οφειλόμενο φόρο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έρχονται...φορολογικά κίνητρα για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων
Σε συνέχεια των ανωτέρω, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προδικαστικό ερώτημα που τέθηκε έκρινε ότι τυχόν απώλεια των φορολογικών προνομίων που ισχύουν στην χώρα όπου ο φορολογούμενος διατηρεί την φορολογική του κατοικία λόγω λήψης εισοδήματος σε άλλη χώρα θα ερχόταν σε αντίθεση με την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιπλέον, το Δικαστήριο έκρινε ότι το γεγονός ότι ο φορολογούμενος δεν λαμβάνει σημαντικό εισόδημα στην χώρα της φορολογικής κατοικίας, ότι επωφελήθηκε από τα φορολογικά προνόμια του κράτους στο οποίο εργάζεται και ότι δικαιούνται έκπτωση φόρου ίση με τα φορολογικά προνόμια που απώλεσε δεν επηρεάζουν την ανωτέρω απόφασή του.
