Για χιλιετίες, ο φόβος για το άγνωστο έχει περικυκλώσει τα πεδία των μαχών του πολέμου. Ο Γερμανός Στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ αναρωτιόταν πού θα χτυπούσαν οι Σύμμαχοι στη βόρεια Γαλλία ενόψει της Ημέρας D-Day στις 6 Ιουνίου 1944. Ο στρατηγός Robert E. Lee περίμενε με αγωνία την καθυστερημένη επιστροφή του διοικητή του ιππικού JEB Stuart για πληροφορίες σχετικά με τη δύναμη και τη θέση των στρατευμάτων της Ένωσης πριν από τη μάχη του Γκέτισμπουργκ.
Ίσως τον τελευταίο καιρό, το δάσος των Αρδεννών —που καλύπτει εν μέρει το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Γερμανία και τη Γαλλία— απέδειξε ότι αυτοί οι εφιάλτες μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Το έκαναν στις 16 Δεκεμβρίου 1944, όταν οι ναζιστικές δυνάμεις, σε αυτό που σήμερα είναι ευρέως γνωστό ως Μάχη του Μπουλγκ , αναδύθηκαν από το σκοτάδι των χειμερινών δασών για να επιτεθούν σε συμμαχικές θέσεις σε μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγουν την απώλεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τώρα, στην Ουκρανία, υπάρχει φόβος ότι είναι οι Ρώσοι που έρχονται.
Αργά τη Δευτέρα, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές ότι το Κρεμλίνο τοποθετούσε 180.000 Ρώσους στρατιώτες κατά μήκος του ανατολικού μετώπου στο Ντονμπάς. Σύμφωνα με τον Serhii Cherevatvy, εκπρόσωπο της Ανατολικής Ομάδας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, η Μόσχα έχει συγκεντρώσει 120.000 στρατιώτες κατά μήκος του διαδρόμου Lyman-Kupiansk και 50.000 στρατιώτες μέσα και γύρω από το Μπαχμούτ. Ορισμένοι στρατιωτικοί αναλυτές και δημοσιογράφοι εκτιμούν ότι η Ρωσία σκοπεύει να εξαπολύσει προληπτικά τη δική της αντεπίθεση εναντίον του Κιέβου προτού η αντεπίθεση του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι μπορεί να λάβει πλήρη μορφή.
Αλλά σε έναν κόσμο παραπληροφόρησης και εξαπάτησης, υπάρχει κάτι σε αυτό;
Η Ουκρανία θα μπορούσε να προσποιείται για να κρύψει τις πραγματικές προθέσεις της αναπτυσσόμενης αντεπίθεσής της. Ή η Ρωσία, φοβούμενη την απώλεια της Κριμαίας, θα μπορούσε από απελπισία να επιχειρήσει να εγκαταστήσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς.
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εδώ και καιρό στενοχωρημένος από τις στρατηγικές αποτυχίες της «ειδικής στρατιωτικής του επιχείρησης» είτε για την ασφάλεια του Ντονμπάς είτε της Κριμαίας , δύο στόχους που πιθανώς δεν μπορεί να επιτύχει μαζί. Το Ντονμπάς αντιπροσωπεύει τον τεράστιο ορυκτό και βιομηχανικό πλούτο της προπολεμικής Ουκρανίας, ενώ η Κριμαία και το ναυτικό λιμάνι του Κρεμλίνου στη Σεβαστούπολη είναι αυτό που επέτρεψε στη Μόσχα να κυριαρχήσει στη Μαύρη Θάλασσα από το 1783.
Μετά την παράξενη και βραχύβια εξέγερση του Γιεβγκένι Πριγκόζιν κατά του Πούτιν, είναι πιθανό ο πολύ αποδυναμωμένος και ταπεινωμένος Ρώσος πρόεδρος να αναγκαστεί να επιλέξει την Κριμαία ως κύριο στόχο του, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας της. Η συμβολική σημασία της Κριμαίας για τον Πούτιν πηγαίνει επίσης στην καρδιά του καθεστώτος του και στον μύθο της Ρωσίας του Κιέβου που υφαίνει από τις πρώτες μέρες της θητείας του.
Όπως και με το πρωτοκράτος της Ρωσίας του Κιέβου, η ίδρυση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού στην Ανατολική Ευρώπη λέγεται ότι συνέβη στην Κριμαία όταν ο ιδρυτής του, ο Μέγας Βολοντίμιρ (Βλαδίμηρος στα ρωσικά), βαφτίστηκε εκεί το 988 μ.Χ.
Ο Πατριάρχης Κύριλλος, επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι πρόθυμος εταίρος στην πειρατεία της ουκρανικής κληρονομιάς από τον Πούτιν. Σε αντάλλαγμα για τον Πούτιν να καταλάβει αυτό που ο Κύριλλος πιστεύει ότι είναι Ιερό Τόπος στην Κριμαία - και να αποκτήσει τον ρωσικό έλεγχο παρόμοιων θρησκευτικών χώρων στη Συρία - ο Κύριλλος υποστήριξε τις εισβολές του Κρεμλίνου στην Τσετσενία, τη Γεωργία και την Κριμαία. Ο πατριάρχης, ο οποίος είναι ο ίδιος διεφθαρμένος και υπό τις δυτικές κυρώσεις, υποστηρίζει τώρα σθεναρά τον πόλεμο στην Ουκρανία και δικαιολογεί τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα.
Η Ρωσία αναμφίβολα εξακολουθεί να τα θέλει όλα. Το Ντονμπάς, η Κριμαία και πιθανώς όλη την Ουκρανία. Ωστόσο, είναι απίθανο ο Πούτιν να καταφέρει να πάρει ή να κρατήσει και τα τρία. Επιπλέον, όπως υποστήριξε εδώ και καιρό ο απόστρατος υποστράτηγος του αμερικανικού στρατού Ben Hodges , γνωρίζει ότι η Κριμαία είναι το «αποφασιστικό έδαφος» αυτού του πολέμου. Οι Ρώσοι μπορεί πράγματι να έρχονται στο Ντονμπάς, αλλά τα πραγματικά ερωτήματα είναι γιατί και με ποιον σκοπό το Κρεμλίνο επιδεικνύει απροκάλυπτα αριθμούς και δύναμη εκεί.
Κατά πάσα πιθανότητα, ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου χρειάζεται απεγνωσμένα να παρασύρει την Ουκρανία σε μάχες στο Ντονμπάς. Θα κρατούσε το Κίεβο μακριά από το «αποφασιστικό έδαφος της Κριμαίας, ενώ θα συντόνιζε τις δικές του γραμμές ανεφοδιασμού στη βασική ρωσική στρατιωτική αποθήκη και τον κόμβο υλικοτεχνικής υποστήριξης του Ροστόφ-ον-Ντον (την ίδια πόλη που κατέλαβε προσωρινά ο Πριγκόζιν κατά τη διάρκεια της ανταρσίας του).
Ωστόσο, στο τέλος, εκτός από το να γίνει άσκοπα αυτός ο παράνομος πόλεμος της ρωσικής επιθετικότητας ακόμη πιο αιματηρός και από τις δύο πλευρές, μπορεί να μην έχει σημασία από την οπτική γωνία της Ουκρανίας. Ως συνταξιούχος Ταξίαρχος του Στρατού των ΗΠΑ. Ο στρατηγός Peter Zwack εύστοχα σημείωσε κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισης στην εκπομπή της Erin Burnett στο CNN, ότι αυτοί οι 180.000 υποτιθέμενοι Ρώσοι στρατιώτες «μοιάζουν να είναι εκτός των εφεδρικών σχηματισμών τους που δεν είχαν ανασταλεί πριν από πολύ καιρό» και ότι «αυτά δεν είναι ελίτ στρατεύματα πρώτης χορδής που δεσμεύονται».
Αν ναι, τότε περισσότερο από ποτέ, ο Ζελένσκι χρειάζεται τα εργαλεία για να αποτρέψει τυχόν ρωσικές μηχανορραφίες στο Ντονμπάς, ώστε να συνεχίσει να διασφαλίζει ότι η Κριμαία παραμένει το «αποφασιστικό έδαφος» αυτού του πολέμου και η πορεία του Κιέβου προς τη νίκη. Η Μόσχα, άδικα, προμηνύει ότι δεν θέλει να πολεμήσει στη χερσόνησο της Κριμαίας, λόγω μιας μυριάδας αυξανόμενων και σύνθετων ζητημάτων.
Αυτές περιλαμβάνουν σοβαρές προκλήσεις εφοδιασμού. Η γέφυρα του Κερτς θα μπορούσε σύντομα να αφαιρεθεί. Και πολλαπλά πιθανά νέα μονοπάτια στον Ισθμό Perekop έχουν εμφανιστεί καθώς η λάσπη των πλημμυρών του κατεστραμμένου φράγματος της Κακχόβκα έχει σκληρύνει σαν ψημένος πηλός κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου.
Ενώ οι αναφορές για αυτούς τους 180.000 Ρώσους στρατιώτες που φέρεται να συγκεντρώθηκαν στην ανατολική Ουκρανία μπορεί να φαίνονται τρομακτικές, η πραγματικότητα είναι να μην είναι. Η πλειονότητα αυτών των στρατιωτών θα ήταν πιθανότατα ανεπαρκώς εξοπλισμένοι κινητοποιημένοι έφεδροι και στρατεύσιμοι με ελάχιστη εκπαίδευση.
Επίσης, 180.000 στρατιώτες και ο βοηθητικός εξοπλισμός τους θα είναι δύσκολο να κρυφτούν. Οι θέσεις τους θα είναι πιθανώς επικερδείς στόχοι για το ουκρανικό πυροβολικό.
Τα πυρομαχικά του Τακτικού Πυραυλικού Συστήματος Στρατού ( ATACMS ) επεκτείνουν το βεληνεκές του HIMARS στα 300 χιλιόμετρα και θα θέσουν σημεία στάσης για τα ρωσικά στρατεύματα και τον εξοπλισμό τους στην εμβέλεια του ουκρανικού πυροβολικού. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι βρίσκονται στη Ρωσία. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ματ Μίλερ , κατέστησε σαφή την πολιτική των ΗΠΑ σχετικά με αυτό το θέμα, όταν είπε: «Ως γενικό ζήτημα πολιτικής, ήμασταν ξεκάθαροι ότι δεν υποστηρίζουμε τη χρήση αμερικανικού εξοπλισμού που χρησιμοποιείται για επιθέσεις εντός της Ρωσίας».
Ο Ζελένσκι και οι στρατηγοί του θα μπορούσαν να εξαλείψουν αυτήν την απειλή πριν περάσουν τα σύνορα. Έχουν την ευφυΐα και την πλατφόρμα όπλων, αλλά χρειάζονται ATACMS για να κλείσουν τη συμφωνία. Είναι ασυνείδητο να τους αρνούμαστε την ικανότητα να χτυπούν στόχους που παρουσιάζουν σαφή και παρόντα κίνδυνο για το έθνος τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Που είναι τελικά ο Πριγκόζιν; Ο Λουκασένκο λέει βρίσκεται στη Ρωσία κι όχι στη Λευκορωσία
Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία μπορεί να διατηρήσει την πρωτοβουλία. Ο Σόιγκου πιθανότατα ποντάρει σε ένα άλλο σενάριο που μοιάζει με το Μπαχμούτ στο Ντονμπάς. Το Κίεβο χρειάζεται λύσεις για να αποφευχθεί η επανάληψη. Προς το παρόν, οι Ρώσοι μπορεί όντως να έρχονται. Αλλά αν ο Μπάιντεν ενεργήσει με τόλμη, τότε ο Ζελένσκι και οι στρατηγοί του μαζί με τα γενναία ουκρανικά στρατεύματά τους θα τους πουν πού να πάνε.
