Η Ρωσία έχει χαράξει μια στρατηγική το 2021 για να «απορροφήσει» τη Λευκορωσία το 2030, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της πολιτικής, της οικονομίας και του στρατιωτικού δυναμικού της γειτονικής χώρας, σύμφωνα με έγγραφο της προεδρικής διοίκησης της Μόσχας στο οποίο έχουν πρόσβαση το εξόριστο κέντρο αντιπολίτευσης και ο πρώην ολιγάρχης Μιχαήλ Χοντορκόφσκι. , αναφέρε την Τρίτη η ΕΦΕ.
Είναι ένα έγγραφο που αναπτύχθηκε από το Κρεμλίνο μαζί με την Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικών (SVR), την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), τη Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών (GUR) και το Γενικό Επιτελείο των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και το οποίο βρίσκεται στην κατοχή δημοσιογράφων. από την Εσθονία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Πολωνία, σύμφωνα με το Dossier.
«Το Κρεμλίνο έπρεπε να προσαρμόσει τη νομοθεσία της Λευκορωσίας στη ρωσική, να διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική της δημοκρατίας σύμφωνα με τα συμφέροντα της Ρωσίας, να αυξήσει τη στρατιωτική παρουσία στο έδαφος της Λευκορωσίας, να αποκτήσει την υπεροχή της ρωσικής γλώσσας έναντι της Λευκορωσική γλώσσα και να δοθεί ρωσική υπηκοότητα στους Λευκορώσους.
Όλοι αυτοί οι στόχοι επρόκειτο να επιτευχθούν σε εννέα χρόνια, μέχρι το 2030», συνοψίζει η έρευνα. Από το 2021, η Ρωσία αύξησε τα στρατεύματά της στη Λευκορωσία με το πρόσχημα των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων, προοίμιο για το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
Το έγγραφο, που μελετήθηκε από το Dossier Center και με τίτλο «Στρατηγικοί στόχοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς την κατεύθυνση της Λευκορωσίας», θέτει στόχους όπως «προσαρμογή της νομοθεσίας της Λευκορωσίας στη ρωσική και υποταγή της κοινωνικοπολιτικής, εμπορικής, επιστημονικής και πολιτιστικής ζωής στη Λευκορωσία».
«Ολόκληρη η στρατηγική της Προεδρικής Διοίκησης χτίζεται γύρω από αυτές τις περιοχές. Κάθε ένας από τους στόχους χωρίζεται σε καθήκοντα με διαφορετικούς βαθμούς επείγουσας ανάγκης, μέχρι το 2022, το 2025 και το 2030», σύμφωνα με την έρευνα. «Εκτός από την εναρμόνιση των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων, η Ρωσία σκόπευε να πάρει τον έλεγχο του πολιτικοστρατιωτικού τομέα στη Λευκορωσία έως το 2030», σημειώνει το Dossier Center.
Τι αποστολές έλαβαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες για να καταστρέψουν την ανεξαρτησία της Λευκορωσίας
Σύμφωνα με την έρευνα, οι αποστολές των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών περιλαμβάνουν τον περιορισμό της επιρροής των «εθνικιστικών και φιλοδυτικών» δυνάμεων, την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης του συντάγματος της Λευκορωσίας σύμφωνα με τα ρωσικά συμφέροντα και την ενίσχυση των φιλορωσικών συναισθημάτων μεταξύ των στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ και μεταξύ του λευκορωσικού πληθυσμού με την εισαγωγή «φιλορωσικών ομάδων επιρροής».
Οι «στρατηγικοί στόχοι» περιλαμβάνουν τόσο την απόκτηση ελέγχου του χώρου πληροφοριών της Λευκορωσίας πριν από το τέλος της δεκαετίας όσο και την εισαγωγή μιας απλοποιημένης διαδικασίας για την έκδοση ρωσικών διαβατηρίων σε Λευκορώσους πολίτες «με στόχο τη δημιουργία μιας κουβέρτας (νέων) Ρώσων πολιτών που ενδιαφέρονται για την ένταξη και εμπορικοί κύκλοι επικεντρώθηκαν στη ρωσική αγορά».
Το έγγραφο θεωρεί τη μετατροπή της εκπαίδευσης «σε εργαλείο» της Ρωσίας στη Λευκορωσία, για το 2030 εξετάζοντας το άνοιγμα ενιαίων εξεταστικών κέντρων για τις κρατικές εξετάσεις για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, γράφει η Agerpres.
«Επιπλέον, το Κρεμλίνο σχεδιάζει να ανοίξει νέα κέντρα επιστήμης και πολιτισμού στο Moghilov, το Grodno και το Vitebsk», σύμφωνα με το Dossier Center.
Η Ρωσία και η Λευκορωσία υπέγραψαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 τη συνθήκη για τη δημιουργία μιας κρατικής ένωσης με σκοπό την πολιτική και οικονομική ολοκλήρωση, αλλά μόνο το 2019 και οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε 28 προγράμματα που υπέγραψαν οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Αλεξάντερ Λουκασένκο, τον Νοέμβριο του 2021.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτά τα προγράμματα αναφέρονται σε οικονομικά ζητήματα, όπως η εναρμόνιση της τελωνειακής νομοθεσίας, των φόρων, του εργατικού δικαίου και των συντάξεων, η ολοκλήρωση νομισματικών συστημάτων ή η δημιουργία ενιαίων αγορών στον ενεργειακό τομέα και κοινές πολιτικές στον βιομηχανικό και γεωργικό τομέα.
