Ο Βιάτσεσλαβ Βολόντιν (Vyacheslav Volodin), πολύ στενός σύμβουλος του Βλαντιμίρ Πούτιν, πιστεύει ότι η Ρωσία δικαιούται να διεκδικήσει την Αλάσκα, μια πρώην αποικία, από τους Αμερικανούς ως απάντηση στις κυρώσεις της Δύσης.
Ο κυβερνήτης της Αλάσκα Μάικ Ντανλίβι (Mike Dunleavy), σχολίασε τη ρητορική στο Twitter λακωνικά και σαρκαστικά, ευχόμενος στους Ρώσους «καλή τύχη».
Στις 7 Ιουλίου, ο πρόεδρος της Δούμας, της κάτω βουλής του ρωσικού κοινοβουλίου, απείλησε τις Ηνωμένες Πολιτείες με στρατιωτικές ενέργειες για επανακατάληψη της Αλάσκα.
«Πριν προσπαθήσουν να ελέγξουν τους πόρους μας στο εξωτερικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει πάντα να θυμούνται ότι υπάρχει ένα τμήμα της επικράτειάς τους, η Αλάσκα, που μπορούμε να διεκδικήσουμε», είπε στους νομοθέτες ο σύμβουλος του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αποικισμένη από τη Ρωσική Αυτοκρατορία στα μέσα του 18ου αιώνα, η Αλάσκα ήταν μια χώρα του εμπορίου γούνας, πριν τα οικονομικά της Ρωσικής Εταιρείας Αμερικής αρχίσουν να μειώνονται στα μέσα του 19ου αιώνα.
Όταν ξέσπασε ο Κριμαϊκός Πόλεμος το 1853, οι προτεραιότητες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μετατοπίστηκαν δυτικά και ο Τσάρος Αλέξανδρος Β΄ πούλησε τελικά την Αλάσκα στις Ηνωμένες Πολιτείες για το τεράστιο ποσό των 7 εκατομμυρίων δολαρίων το 1867.
Η εργαλειοποίηση του παρελθόντος
Όμως, επί σοβιετικής εποχής, στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης υπήρχε η ιδέα ότι η συμφωνία που συνήφθη με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν πώληση, αλλά μίσθωση ορισμένου χρόνου.
Ένα επιχείρημα που λαμβάνεται αρκετά τακτικά από εθνικιστές Ρώσους πολιτικούς στην κρατική τηλεόραση, απηχώντας τη ρητορική του Κρεμλίνου για τη «Μεγάλη Ρωσία» («Novarossia») που στοχεύει να νομιμοποιήσει τον επεκτατισμό υπενθυμίζοντας τα περασμένα σύνορα - όταν ακόμη και ο ρωσικός πληθυσμός της Αλάσκα δεν ξεπέρασε ποτέ τα 2.500 άτομα.
«Είχαμε δει το ίδιο είδος λόγου για το ρωσικό παρελθόν της Κριμαίας λίγο πριν από την εισβολή στη χερσόνησο το 2014», θυμάται η Κάρολ Γκρίμαουντ Πότερ (Carole Grimaud Potter), ειδική στη ρωσική γεωπολιτική.
Περισσότερο από μια απειλή που θα έπρεπε να ανησυχεί, αυτή η υπενθύμιση του παρελθόντος της Αλάσκα που ανήκε στη Ρωσία θα ήταν ένας τρόπος να τονωθεί ο πατριωτισμός προκειμένου να διασφαλιστεί η δημόσια υποστήριξη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, πιστεύει η ίδια. «Αυτό είναι ένα υπαρξιακό ζήτημα για το Κρεμλίνο», υπογραμμίζει.
«Το μήνυμα προορίζεται επίσης για τους Δυτικούς. Είναι ένας τρόπος να τους πούμε ότι όσο βοηθούν την Ουκρανία, θα απειλούνται από επίθεση», προσθέτει η Πότερ.
Από τον Αρκτικό Κύκλο στη Μαύρη Θάλασσα, το νέο Ευρωπαϊκό «Σιδηρούν Παραπέτασμα»
Ωστόσο, ο Βιάτσεσλαβ Βολόντιν μάλλον δεν απείλησε την Αλάσκα τυχαία. Πρώτον, γιατί είναι μια στρατηγική περιοχή για τη ρωσική ασφάλεια. Στο Βερίγγειο Στενό, που χωρίζει την Ασία από την Αμερική, μόλις λίγα χιλιόμετρα χωρίζουν το τελευταίο ρωσικό νησί από το πρώτο αμερικανικό νησί.
Πάνω απ' όλα, όμως, η Αλάσκα πρόκειται να αποκτήσει μια άνευ προηγουμένου στρατηγική εμβέλεια τα επόμενα χρόνια, λόγω των πιθανοτήτων που ανοίγονται από το λιώσιμο των πολικών πάγων.
Εκτός από την πρόσβαση σε νέους πόρους ψαριών και υδρογονανθράκων, το λιώσιμο των πάγων ανοίγει το δρόμο σε μικρότερες θαλάσσιες διαδρομές για τις παγκόσμιες μεταφορές.
Τα οικονομικά διακυβεύματα για τον έλεγχο της ζώνης είναι λοιπόν κολοσσιαία… Κάτι που δεν ξέφυγε ούτε από τους Αμερικανούς.
Πίσω από την κάπως σκωπτική αντίδρασή τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες επενδύουν μαζικά για να εκσυγχρονίσουν τον εξοπλισμό τους στην Αλάσκα, την πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της χώρας. Οι ασκήσεις οργανώνονται τακτικά. Η τελευταία, τον Μάρτιο, συγκέντρωσε περισσότερους από 8.000 στρατιώτες.
