Είναι γνωστό ότι παρά τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν, ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν ότι η κατάπαυση του πυρός στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς της Ουκρανίας πρέπει να τηρηθεί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Καθαρός" καπιταλισμός η σύγκρουση στην Ουκρανία! H "ρωσική απειλή" εκτόξευσε τις μετοχές των αμερικανικών λόμπι πώλησης όπλων
Η απάντηση της Ουάσιγκτον, στις 26 Ιανουαρίου, στις απαιτήσεις της Ρωσίας να αποσύρει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ από την Ανατολική Ευρώπη και να τερματίσει τις συνομιλίες για πιθανή ένταξη του Κιέβου στη συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, δεν ήταν δεσμευτική.
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ μίλησαν για «διπλωματικό μονοπάτι», που θα αντιμετωπίσει τις ρωσικές απαιτήσεις μέσω «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης».
Μόλις η Μόσχα έλαβε μια αμερικανική απάντηση στις απαιτήσεις ασφαλείας της στην Ουκρανία, απάντησε έμμεσα, ανακοινώνοντας μεγαλύτερη στρατιωτική ενσωμάτωση μεταξύ της και τριών χωρών της Νότιας Αμερικής, της Νικαράγουας, της Βενεζουέλας και της Κούβας.
Στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ γράψαμε, Βγάζει λαγό η Μόσχα στη Νότια Αμερική! Λατινική "Μπάμπουσκα" με μια ντουζίνα χώρες στο πλευρό της, αναφέραμε ότι η απάντηση του Πούτιν στις ΗΠΑ θα είναι μεταφορά πυραύλων, αεροπορική βάση και μαχητικά στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ, δύο βήματα της Ρωσίας ως απάντηση στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, που θα αναγκάσουν τις ΗΠΑ όχι μόνο να εγκαταλείψουν την ιδέα για πάντα, αλλά και να ξεχάσουν τις δημοσιοποιημένες υπερ-κυρώσεις τους.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ανακοίνωσε , ενώπιον της Δούμας, του ρωσικού κοινοβουλίου, ότι η χώρα του «συμφώνησε με τους ηγέτες της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας να αναπτύξουν συνεργασίες σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης του στρατού», ανέφερε η Russia Today.
Τώρα που οι Ρώσοι δεν κρύβουν τα κίνητρα πίσω από τη στρατιωτική τους εμπλοκή στη Νότια Αμερική, φτάνοντας στο να εξετάσουν την επιλογή αποστολής στρατευμάτων στην περιοχή, η Ουάσιγκτον αναγκάζεται να εξετάσει σοβαρά τη νέα μεταβλητή.
Αν και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν, αρνήθηκε ότι η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Νότια Αμερική εξετάστηκε στις πρόσφατες συνομιλίες ασφαλείας μεταξύ των δύο χωρών, χαρακτήρισε τη συμφωνία μεταξύ της Ρωσίας και των τριών χωρών της Νότιας Αμερικής ως απαράδεκτη, υποσχόμενος ότι οι ΗΠΑ θα αντιδράσουν «αποφασιστικά» ένα τέτοιο σενάριο.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το σενάριο έχει ήδη παιχτεί στο παρελθόν. Όταν, τον Ιανουάριο του 2019, οι ΗΠΑ αύξησαν την πίεσή τους στον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, για να παραχωρήσει την εξουσία στον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ Χουάν Γκουαϊδό, ένα πραξικόπημα φαινόταν επικείμενο.
Μέρος μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας υποταγής της Βενεζουέλας, η οποία υποστήριξε για χρόνια έναν πολιτικό λόγο που βασίζεται σε ανεξάρτητο και καλά ενοποιημένες χώρες της Νότιας Αμερικής.
Τελικά, η Μόσχα παρενέβη, στέλνοντας τον Μάρτιο του 2019 δύο στρατιωτικά αεροπλάνα γεμάτα στρατεύματα και εξοπλισμό, για να αποτρέψει οποιαδήποτε πιθανή απόπειρα ανατροπής του Μαδούρο , που είχε ως αποτέλεσμα, η Ουάσιγκτον να καταφύγει στο αγαπημένο της όπλο, τις κυρώσεις, αυτή τη φορά κατά των ρωσικών πετρελαϊκών εταιρειών.
Ο λόγος που η Ρωσία επιθυμεί να διατηρήσει μια γεωστρατηγική παρουσία στη Νότια Αμερική, οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές χώρες επιθυμούν απεγνωσμένα να χαλαρώσουν τον έλεγχο της Ουάσιγκτον στις οικονομίες και τους πολιτικούς τους θεσμούς, εγκαθιστώντας έναν ισχυρότερο ρωσικό ρόλο στην περιοχή αυτή.
Χώρες όπως η Κούβα, για παράδειγμα, έχουν πολύ λίγη εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στις εναλλαγές της πολιτικής διάθεσης της Ουάσιγκτον, κάνει την Κούβα τον τέλειο σύμμαχο για τη Ρωσία. Η ίδια λογική ισχύει και για άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής.
Είναι ακόμη πολύ νωρίς, για να μιλήσουμε με βεβαιότητα για το μέλλον της στρατιωτικής παρουσίας της Ρωσίας στη Νότια Αμερική. Αυτό που είναι σαφές, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να χτίζει τη γεωστρατηγική της παρουσία στη Νότια Αμερική, η οποία ενισχύεται επίσης από τη μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση μεταξύ της Κίνας και των περισσότερων χωρών της Νότιας Αμερικής. Χάρη στον διπλό πολιτικό και οικονομικό πόλεμο των ΗΠΑ στη Μόσχα και το Πεκίνο, και οι δύο χώρες έχουν ενισχύσει τη συμμαχία τους όπως ποτέ άλλοτε.
Ποιες επιλογές αφήνει αυτή η νέα πραγματικότητα στην Ουάσιγκτον; Όχι πολλές, ειδικά καθώς η Ουάσιγκτον, για χρόνια, δεν κατάφερε να νικήσει τον Μαδούρο στη Βενεζουέλα ή να παρασύρει την Κούβα και άλλους να ενταχθούν στο φιλοαμερικανικό στρατόπεδο.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ανάπτυξη ρωσικών βάσεων στη Λατινική Αμερική μπορεί να απειλήσει με σοβαρά προβλήματα.
Κατά τη γνώμη στρατιωτικών αναλυτών του American Military Watch, η επιστροφή της επιρροής της Μόσχας στην Κούβα θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνη για τον Λευκό Οίκο, από την κρίση της Καραϊβικής. Η κύρια απειλή, είναι η ικανότητα των ρωσικών στρατευμάτων να επιφέρουν ένα συντριπτικό πλήγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Οι ειδικοί συμφώνησαν ότι η εμφάνιση στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Κούβα, θα μπορούσε να αποτρέψει το ΝΑΤΟ πιο αποτελεσματικά, από ότι θα μπορούσε να κάνει η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ο Μπάιντεν, ενδεχομένως αποφασίσει για οποιαδήποτε ανταλλαγή, αλλά ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι σε κάθε περίπτωση η Ουκρανία θα είναι η κύρια «παρτίδα» στη δημοπρασία από την πλευρά των ΗΠΑ.
Προς το παρόν, το μήνυμα της Μόσχας προς την Ουάσιγκτον είναι ότι η Ρωσία έχει πολλές επιλογές και ότι είναι ικανή να ανταποκριθεί στην πίεση των ΗΠΑ, με ίση ή μεγαλύτερη πίεση. Πράγματι, εάν η Ουκρανία είναι η κόκκινη γραμμή της Ρωσίας, τότε η Νότια Αμερική, η οποία έχει πέσει υπό την επιρροή των ΗΠΑ από το Δόγμα Μονρό του 1823, είναι η ημισφαιρική κόκκινη γραμμή των ΗΠΑ.
Καθώς η πλοκή πυκνώνει στην Ανατολική Ευρώπη, η κίνηση της Ρωσίας στη Νότια Αμερική υπόσχεται να προσθέσει μια νέα συνιστώσα, που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατο ένα σενάριο νίκης-ήττας υπέρ των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
