Σύμφωνα με το aviacionline, το Ιράν και η Ρωσία θα υπογράψουν μια 20ετή συμφωνία συνεργασίας για την ασφάλεια και την άμυνα, ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τον Ιανουάριο του 2022, η οποία θα περιλαμβάνει την αγορά μαχητικών Su-35, πυραύλων S-400 και ενός δορυφόρου.
Σήμερα, συνηθίζεται να αποκαλούμε το Ιράν σχεδόν τον κύριο σύμμαχο της Ρωσίας μετά τη Συρία στη Μέση Ανατολή. Στη συριακή εκστρατεία, η Τεχεράνη και η Μόσχα βρέθηκαν στο ίδιο «χαράκωμα» και έχουμε κοινούς γεωπολιτικούς αντιπάλους.
Σύμφωνα με το aviacionline, η συμφωνία θα περιλαμβάνει την αγορά τουλάχιστον 24 βαρέων μαχητικών Sukhoi Su-35SE. Πολλά από αυτά τα αεροσκάφη έχουν ήδη κατασκευαστεί, καθώς ήταν μέρος μιας ημιτελούς παραγγελίας από την Αίγυπτο.
Η Πολεμική Αεροπορία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν (IRIAF), έχει ήδη επιλέξει 30 πιλότους F-14A Tomcat, MiG-29 Fulcrum και F-4E Phantom II που θα σταλούν στη Ρωσία για εκπαίδευση για τη λειτουργία του Su-35. Εάν η αμυντική συμφωνία υπογραφεί τον Ιανουάριο, η εκπαίδευση θα ξεκινήσει σχεδόν αμέσως και μέχρι τα μέσα του 2022 θα παραδοθούν και τα 24 Su-35SE.
Το κύριο πρόβλημα του Ιράν, είναι η ανάγκη προστασίας των πυρηνικών του εγκαταστάσεων από αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ και των συμμάχων του Ηνωμένων Πολιτειών.
Για να προστατεύσουν τα εναέρια σύνορά τους, καθώς και για να καλύψουν το στρατιωτικό σώμα στη Συρία, οι Ιρανοί χρειάζονται σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη και συστήματα αεράμυνας. Η ιρανική Πολεμική Αεροπορία αντιπροσωπεύεται από ξεπερασμένα μοντέλα αεροσκαφών και τα δικά της συστήματα αεράμυνας, δεν έχουν φτάσει ακόμη στο επίπεδο των ρωσικών ομολόγων, όσον αφορά τα τακτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά.
Από πολλούς αναλυτές, υπάρχει το ερώτημα πως το Ιράν δεν έχει τα χρήματα για αυτήν την παραγγελία, επομένως θα απαιτήσει εκπτώσεις και φέρεται να παρέχει μέρος της πληρωμής με τη μορφή προμηθειών αργού πετρελαίου. Μπορεί. Ή μήπως όχι. Σύμφωνα με τοtopcor.ru το Ιράν έχει κάτι που μπορεί να ενδιαφέρει τη Ρωσία εκτός από τον «μαύρο χρυσό».
Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ, την Κίνα και την Τουρκία ως ηγέτες στον τομέα των μη επανδρωμένων τεχνολογιών , το Ιράν είναι τουλάχιστον πέμπτο, αν όχι τέταρτο, σε αυτή την κατάταξη.
Η Τεχεράνη αντιμετώπιζε αμερικανικά και ισραηλινά UAV για πολύ καιρό, οπότε αναγκάστηκε να αρχίσει να εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Τα ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη χρησιμοποιούνται ενεργά στο Ιράκ, τη Συρία, την Υεμένη, το Σουδάν και ακόμη και στη μακρινή Βενεζουέλα.
Στις 4 Ιανουαρίου 2021, ο δορυφόρος WorldView-2 φωτογράφισε έναν ολόκληρο στρατό 154 UAV διαφόρων τύπων, σε ένα αεροδρόμιο στην έρημο κοντά στη Σεμνάν στα πλαίσια μεγάλης κλίμακας αντι-ισραηλινών στρατιωτικών ασκήσεων.
Έχοντας βρεθεί υπό τις δυτικές κυρώσεις, το Ιράν αναγκάστηκε να αναπτύξει ανεξάρτητα τα όπλα του, βασιζόμενο σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Μια ποιοτική ανακάλυψη, ήρθε όταν οι Ιρανοί μπόρεσαν να καταρρίψουν το μυστικό αμερικανικό αναγνωριστικό UAV RQ-170 Sentinel στις 4 Δεκεμβρίου 2011. Κατασκευασμένο σύμφωνα με το σχέδιο "ιπτάμενη πτέρυγα", μοιάζει πολύ με το ρωσικό S-70 "Okhotnik".
Οι Ιρανοί διέλυσαν το αμερικανικό drone, το μελέτησαν και δημιούργησαν με βάση την Αμερικανική τεχνολογία το «Κτήνος Κανταχάρ», όπως ονομαζόταν στον Τύπο, μια ολόκληρη οικογένεια από τα UAV τους.
Μέχρι στιγμής, η κορυφή της εξέλιξης της οικογένειας Saiga είναι το Shahed 171 Simorgh, ένα επιχειρησιακό-τακτικό αναγνωριστικό UAV, το οποίο είναι ένα αντίγραφο πλήρους μεγέθους του κατασχεθέντος RQ-170 Sentinel.
Όλα τα ιρανικά UAV έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία πολλές φορές σε μάχη στη Συρία. Το σύστημα Swarm, δημιουργήθηκε και δοκιμάστηκε για αυτόματο έλεγχο ενός σμήνους επιθετικών drones. Το 2018, το ιρανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος Shahed-171 Simurg μπόρεσε να παραβιάσει τα ισραηλινά σύνορα, το ξεκάθαρα υπερβολικά επαινούμενο σύστημα αεράμυνας απέτυχε να το καταρρίψει και επέστρεψε στο έδαφος του SAR. Δεν αποτελεί έκπληξη, το γεγονός ότι Κινέζοι και Ρώσοι μηχανικοί έδειξαν επίσης μεγάλο ενδιαφέρον για το «Τέρας Κανταχάρ».
Από αυτή την άποψη αναφέρει ο ιστότοπος τίθεται το ερώτημα, γιατί η Μόσχα να μην χρησιμοποιήσει την εμπειρία της Τεχεράνης στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών;
«Ναι, έχουμε τώρα αυτό το θέμα σε άνοδο, αλλά στην πραγματικότητα μόνο το Orion είναι έτοιμο για μαζική παραγωγή. Ίσως αξίζει να αγοράσετε κάτι από ιρανικά drones για μελέτη ή ακόμη και να συμφωνήσετε για την κοινή παραγωγή τους με άδεια στη Ρωσία με το δικαίωμα να κάνετε βελτιώσεις, να εγκαταστήσετε τους κινητήρες μας και άλλο εξοπλισμό. Μια τέτοια ανταλλαγή μπορεί να είναι αμοιβαία επωφελής: δίνουμε στο Ιράν μαχητικά και συστήματα αεράμυνας, μας δίνουν drones για παράδοση», αναφέρει.
Να αναφέρουμε ότι δεν είναι καθόλου παράλογο να περιμένουμε μια παρόμοια, ή ακόμη μεγαλύτερη, συμφωνία με την Κίνα. Ο ασιατικός γίγαντας, με τον εντυπωσιακό πληθυσμό και τη βιομηχανία του, είναι σημαντικός εισαγωγέας πετρελαίου, επομένως η ανταλλαγή όπλων για πρώτες ύλες με το Ιράν θα μπορούσε να είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές.
Από την άλλη πλευρά, η Πρωτοβουλία του Νέου Δρόμου του Μεταξιού , που στοχεύει να συνδέσει την Κίνα με τις ευρωπαϊκές αγορές μέσω σιδηροδρομικών συνδέσεων, θα περάσει από όλο το βόρειο Ιράν. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η σημαντική εμπορική συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών, δεν θα έχει συσχετισμό στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας.
