Στιγμές από τις ρωσικές παραδόσεις των Χριστουγέννων θυμάται το Sputnik. Οι παραδόσεις αναβιώνουν κυρίως σε περιοχές της Νότιας Ρωσίας.
Αυτό συμβαίνει σε περιοχές της νότιας Ρωσίας, από το Κρασνοντάρ και κάτω, ενώ δεν συμβαίνει σε περιοχές της βόρειας και κεντρικής επικράτειας της χώρας, όπως εξηγεί η Ξένια Κλίμοβα, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Νεοελληνικής Φιλολογίας του πανεπιστημίου Λομονόσωφ στη Μόσχα.
Όμως εκεί, ακόμα και σήμερα υπάρχουν γιαγιάδες και παππούδες που θυμούνται τις παραδόσεις που αναβιώνουν και φτάνουν ως και την Ουκρανία. Μπορεί η Ουκρανία είναι χωριστό κράτος από τη Ρωσία έχουν κοινές παραδόσεις.
Σημαντικά ήταν τα ουκρανικά κάλαντα γνωστά ως «Σέντρικ» πασίγνωστα στο δυτικό κόσμο με το όνομα «Carol of the bells».
«Οι Ρώσοι δεν χρησιμοποιούσαν μουσικά όργανα στα κάλαντα, παρά μόνο είχαν ένα σακί για το κέρασμα», επισημαίνει η καθηγήτρια
Η ανανέωση του νερού
Το πρωί των Χριστουγέννων πριν ξημερώσει οι Ρώσοι έβγαιναν στο κρύο και έφερναν νερό από τα πηγάδια.
Στόχος ήταν να πλυθούν πραγματοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το συμβολισμό μιας νέας αρχής.
Υπήρχαν παραδόσεις για το ποδαρικό.
Στο σπίτι έπρεπε να μπει πρώτος ένας άντρας και όχι μια γυναίκα για να φέρει καλή τύχη.
Ο επισκέπτης έριχνε κόκκους από σιτάρι, για την καλοτυχία, ενώ ανακάτευε τα ξύλα στο τζάκι για να καίει πάντα και να ζεσταίνει όλο το χρόνο το σπίτι.
Τα Χριστούγεννα των Ρώσων είχαν τελετουργίες αρχαίας προέλευσης.
Επρόκειτο για μαντείες από κοπέλες που προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τον άντρα που θα παντρευτούν αλλά και τον καιρό των ημερών και του επερχόμενου έτους.
Από το ρωσικό τραπέζι δεν έλειπαν τα 12 φαγητά των Χριστουγέννων.
Ανάμεσα τους είναι το Χριστόψωμο, το γεμιστό γουρουνόπουλο, η ψητή χήνα και η λεγόμενη πανσπερμία (κόλυβο) και οι κρέπες.
Οι Ρώσοι Καλικάντζαροι
Στις βόρειες περιοχές της Ρωσίας οι κάτοικοι είχαν το φόβο ότι θα συναντήσουν τους Σουλίκουνι που μοιάζουν αρκετά με τους καλικάντζαρους της ελληνικής παράδοσης.
Επρόκειτο μεταξύ άλλων σύμφωνα τη ρωσική μυθολογική παράδοση για τα κακά πνεύματα των Χριστουγέννων που αναδύονται από το νερό στις παραμονές τους, ενώ μετά τα Θεοφάνια επιστρέφουν στις τρύπες τους στον πάγο.
Έχουν ανθρωπόμορφα και ζωωόμορφα στοιχεία, ενώ υποτίθεται ότι τέτοιες μέρες γυρίζουν στους δρόμους με ένα σιδερένιο τηγάνι που έχει πάνω του κάρβουνα ή ένα σιδερένιο γάντζο στα χέρια τους με τον οποίο μπορούν να αρπάξουν ανθρώπους.
Ειδικότερα, πειράζουν τους μεθυσμένους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παραπάνω ζητήματα εξηγήθηκαν αποτελεσματικά από την κυρία Κλίμοβα που φιλοξενήθηκε πρόσφατα σε σχετική διαδικτυακή εκδήλωση του Εργαστηρίου Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
