Σε συνέχεια του πρόσφατου άρθρου μας το οποίο ανέφερε την υπόγεια σφοδρότατη σύγκρουση δύο υπερδυνάμεων (Ρωσία-ΗΠΑ) για τον έλεγχο της Μ.Ανατολής και Β.Αφρικής, παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του, το οποίο δημοσιεύθηκε στον τουρκικό τύπο και το οποίο μας «φωτίζει» τις πτυχές ενός «αγνώστου ανελέητου πολέμου» που ξεκινά από την Μαύρη θάλασσα και την Μέση Ανατολή και καταλήγει στην Βόρεια Αφρική.
Σύμφωνα λοιπόν με το ρωσικό σχέδιο για την περιοχή Μέσης Ανατολής-Βορείας Αφρικής, «η μοίρα του Ισραήλ θα καθοριστεί από το ρόλο του στον δυτικό συνασπισμό με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Το αντίστοιχο αμερικανικό σχέδιο με την ονομασία BOP, το οποίο ακυρώθηκε στην πράξη, προετοιμάστηκε με βάση τα συμφέροντα του Τελ Αβίβ. Ωστόσο, η ισορροπία εξουσίας στην περιοχή έχει αλλάξει και τώρα έχει προκύψει η ευκαιρία για το Ισραήλ να εγκαταλείψει το ατλαντικό στρατόπεδο και να προσκολληθεί στο στρατόπεδο της Ευρασίας.
Η Μόσχα, σε όλο αυτό το πλάνο, προοιωνίζεται ως ο γεωπολιτικός εγγυητής της ασφάλειας του ισραηλινού λαού, εξασφαλίζοντας ένα διεθνές καθεστώς για την Ιερουσαλήμ ως μιας παγκόσμιας διαθρησκειακής πόλης.
Όλα τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινότητας επικεντρώνονται τώρα στην αναδυόμενη συμμαχία Ρωσίας-Σιιτών-Σούφι, που απευθύνεται όχι μόνο στο μέλλον της Μέσης Ανατολής και των χωρών του Μαγκρέμπ, αλλά αφορά και την τύχη ολόκληρου του νέου πολυπολικού κόσμου (τρεις υπερδυνάμεις Κίνα, ΗΠΑ,Ρωσία).
Στην πραγματικότητα, η επέκταση της Ρωσίας προς το παραδοσιακό ισλάμ/ Σουφισμό δεν είναι καινούργια. Παρόλο που όλα τα σχέδια αυτά δεν κάνουν καμία αναφορά, μπορούν να γίνουν διασυνδέσεις μεταξύ ορισμένων μεθόδων που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια του 1ου και του 2ου Τσετσενικού Πολέμου στην Ρωσία στην ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του 1990.
Εκείνη την εποχή, είχαμε αρχικά μια «εμφύλια διαμάχη» στην Τσετσενία η οποία "καλιεργήθηκε" και από τις ρωσικές υπηρεσίες, μεταξύ του ουχαμπαϊσμού και του παραδοσιακού Ισλάμ, που είχε ως αποτέλεσμα κάποιες από τις τσετσενικές δυνάμεις να εξουδετερωθούν, ενώ άλλες να προσκολληθούν προς τη ρωσική πλευρά (Καντίρωφ).
Για παράδειγμα, ο Hoca Ahmed Nuhayev, ένας από τους κορυφαίους ηγέτες των Τσετσένων ο οποίος τραυματίστηκε στις συγκρούσεις κατά τον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας, μεταφέρθηκε στην συνέχεια στην Μόσχα για μυστικές συνομιλίες, παρά το γεγονός ότι τον καταζητούσαν για εγκλήματα κατά της Ρωσίας.
Ο Νουχαγιέφ θεωρήθηκε ως ένας νέος «σύμμαχος» ενάντια στον ουχαμπαϊσμό, μια θεωρία εντελώς αντίθετη με την παραδοσιακή ισλαμική αντίληψη των Τσετσένων. Στον 2ο Τσετσενικό πόλεμο, η Μόσχα κατάφερε να προσελκύσει και τον Καντίρωφ με το μέρος της, παρόλο που ίδιος είχε πολεμήσει αρχικά ενάντια στη Ρωσία.
Με αυτόν τον τρόπο, «οι εχθρικές δυνάμεις» των Τσετσένων διασπάστηκαν στα δύο, ενώ, ο ριζοσπαστικός τομέας των Wahhabi απομονώθηκε και η ρωσική εξουσία αποκαταστάθηκε ταχύτατα στην Τσετσενία. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ότι μια παρόμοια μέθοδο είναι επιθυμητή να εφαρμοστεί στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική από τους Ρώσους.
Σύμφωνα με την έκθεση, μια τέτοιου είδους συμμαχία δεν θα πρέπει να βασίζεται σε λογικές win-win ή άλλους τρόπους «χρησιμοποίησης» των κρατών, αλλά σε παραδοσιακές αξίες αιώνων, ακολουθώντας μια αντι-παγκοσμιοποιημένη ιδεολογία, που θα δείχνει σεβασμό στην θρησκεία του «άλλου».
Η Μόσχα, η Άγκυρα και η Τεχεράνη θα επιστρέψουν στις παραδοσιακές τους ρίζες και θα γίνουν το κέντρο των τριών πνευματικών πολιτισμών (Ορθόδοξοι, Σουνίτες και Σιίτες) και από κοινού ενωμένοι θα αντισταθούν στη Δύση.
Εκτός από το Ιράν, η αναφερόμενη γεωπολιτική κάλυψη εκ μέρους της Ρωσίας, αφορά επίσης το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο, την Υεμένη, το Μπαχρέιν και το Αφγανιστάν.
Οι Σιίτες ζουν σήμερα κατακερματισμένοι, ως αποτέλεσμα πολιτικής αιώνων εκ μέρους της δυτικής αποικιοκρατίας. Το Ιράν μέσα σε όλα αυτά, δημιούργησε μια θεσμοθετημένη στρατηγική, που γυρνά την χώρα στην ιερή της προέλευση, έτοιμη όμως να εξεγερθεί εναντίον του σύγχρονου κόσμου, αναφέρει το ρωσικό σχέδιο.
Το ρωσικό πλάνο εφιστά επίσης την προσοχή στο σημαντικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το τρίγωνο Μόσχα-Άγκυρα-Τεχεράνη. Ο σουφισμός, όχι μόνο στην Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και το Μαγκρέμπ, αλλά σχεδόν σε όλες τις χώρες, ακόμα και αν υπάρχει σε αυτές μερίδα οπαδών του «Ουαχαμπισμού, Σαλαφισμού και Τακφιρισμού», θεωρείται ότι είναι η κυρίαρχη μορφή του Ισλάμ.
Η ρωσική έκθεση αναφέρει ότι σε άλλες ισλαμικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Σουδάν, Λιβύη, Αλγερία, Μαρόκο, Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.λπ.), εκτός από τις περιοχές των Σιιτών και του Ουαχαμπισμού (Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Κατάρ), υπάρχει ισχυρή και η παράδοση του μυστικισμού ως συστατικού του Ισλάμ.
Ένα άλλο κέντρο του Σουφισμού θεωρείται το Πακιστάν, το οποίο διαθέτει πυρηνικά όπλα. Αναφέρεται ότι το Πακιστάν έχει «κολλήσει» μετά τον πόλεμο που επέβαλαν Αμερικανοί και Βρετανοί στο Αφγανιστάν, ενώ προβλέπεται βάσει σχεδίου ότι η νέα ευρασιατική τάξη θα μπορέσει να λύσει τη σύγκρουση του Αφγανιστάν, σύμφωνα με τον στρατηγικό άξονα Μόσχας-Ισλαμαμπάντ και τους άξονες Μόσχας-Άγκυρας και Μόσχας-Τεχεράνης οι οποίοι θα ολοκληρωθούν σύντομα.
Οι συντάκτες του σχεδίου πιστεύουν ότι με την αναζωπύρωση της φιλοσοφίας του Σουφισμού μπορεί να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής μεταξύ των Σουνιτών (αραβικών και μη-αραβικών) κοινοτήτων στη Μέση Ανατολή και αυτό μπορεί να είναι το κλειδί για την επίλυση μιας σειράς πολύπλοκων προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή, όπως αυτού της επίτευξης αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ Σουνιτών, Σιιτών και Χριστιανών. Μεταξύ αυτών των προβλημάτων θα πρέπει να συμπεριληφθούν και το κουρδικό αλλά και το παλαιστινιακό πρόβλημα, καταλήγει το άρθρο.
Το μόνο ερώτημα σε όλα αυτά είναι ποιο σχέδιο θα επικρατήσει τελικά και αν οι λαοί των περιοχών ρωτήθηκαν για το τι θέλουν οι ίδιοι, ή απλά εκτελούνται παράλληλα δύο σχέδια και όποιο επικρατήσει;
