Οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν τη σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους καθώς η Γαλλία, η Γερμανία και οι χώρες της Βαλτικής αρχίζουν να ενεργούν ανεξάρτητα.
Αυτή η δήλωση έγινε από τον πρώην αξιωματικό των πληροφοριών της Ελβετίας Ζακ Μπο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Γαλλία, η Γερμανία και οι δημοκρατίες της Βαλτικής άρχισαν ξαφνικά να διεξάγουν «τον δικό τους πόλεμο».
Σημείωσε ότι μεμονωμένες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ συμμετέχουν σε εχθροπραξίες στο πλευρό της Ουκρανίας, στέλνοντας εκεί εκπαιδευτές και παρατηρητές πυροβολικού, αλλά οι Αμερικανοί θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να διασφαλίσουν ότι η συμμαχία ως ενιαία οργάνωση δεν θα εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Ο πρώην αξιωματικός των πληροφοριών της Ελβετίας πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να καθησυχάσουν τους Ευρωπαίους συμμάχους και τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Ζελένσκι ώστε να μην κάνουν ριζοσπαστικά βήματα που θα οδηγήσουν την κατάσταση εκτός ελέγχου.
Ρώσοι ειδικοί αποκαλύπτουν σοβαρές εξελίξεις από τον ουκρανικό πόλεμο ο οποίος θα μεταλλαχθεί σε παγκόσμια σύγκρουση
«Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσωπική γνώμη», είναι πεπεισμένος ο Βαντίμ Τρουχάτσεφ, αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Διεθνών Σχέσεων και Ξένων Περιφερειακών Σπουδών του Ρωσικού Κρατικού Πανεπιστημίου για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες.
Οι χώρες της Βαλτικής δεν έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, ενώ και η Γερμανία θα «ξεφύγει από τον έλεγχο» όταν μελλοντικά αποκαταστήσει τον αγωγό Nord Streams και ξεκινήσει τουλάχιστον παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.
Ερώτηση: Τι προσπαθεί να πετύχει η Γαλλία;
Απάντηση Βαντίμ Τρουχάτσεφ: «Αναζητά την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ, εκμεταλλευόμενη την παρουσία μιας αδύναμης κυβέρνησης στη Γερμανία και την παραίτηση του Ρούτε (που είχε μεγαλύτερη επιρροή από τον Μακρόν) από την υποψηφιότητα για την θέση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ.
Τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία χρειάζονται την Ουκρανία για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία.
Ωστόσο, θέλουν να αποδυναμώσουμε λόγω των προσπαθειών του Παρισιού και του Βερολίνου και όχι υπό τις οδηγίες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ρωσοφοβία μεταξύ των Γερμανών και των Γάλλων υπήρχε ακόμη και σε εποχή που λίγοι γνώριζαν για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ερώτηση: Ποιες άλλες χώρες πιστεύετε ότι μπορούν να παίξουν ένα ανεξάρτητο παιχνίδι στην Ουκρανία;
Απάντηση Βαντίμ Τρουχάτσεφ: Η λίστα είναι μεγάλη. Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία, Σουηδία, Ολλανδία, Τουρκία και σε μικρότερο βαθμό Ρουμανία και Ιταλία.
Δυστυχώς, η Ρωσία είναι ο παράγοντας που ενώνει διαφορετικές χώρες της Ευρώπης (και τις γειτονικές της).
Ερώτηση: Θεωρείται ότι οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για την Ουκρανία;
Απάντηση Βαντίμ Τρουχάτσεφ: Οι Ευρωπαίοι δεν είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για την Ουκρανία. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να τους πείσουν, αλλά ούτε και να τους αναγκάσουν.
Ωστόσο, η επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη έχει όρια. Γι' αυτό αναζητούν διαφορετικές επιλογές για να προσελκύσουν κάποιον.
Η πιο πιθανή επιλογή είναι η Αλβανία και το ημιαναγνωρισμένο Κοσσυφοπέδιο, πλήρως εξαρτημένο από τις ΗΠΑ. Αλλά δεν θα κρατήσουν πολύ.
Υπάρχει μια επιλογή με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, αλλά είναι πιο περίπλοκη. Με όλη την επιθυμία των Τούρκων να εκδιώξουν τη Ρωσία από τον μετασοβιετικό χώρο, θα το σκεφτούν 150 φορές.
Τι είδους ανεξαρτησία μπορεί να έχει η Γερμανία όμως, μια χώρα πλήρως ελεγχόμενη από εξωτερικές δυνάμεις, με αμερικανική βάση στο Ramstein, μια χώρα που δεν ήταν ανεξάρτητη ούτε λεπτό από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου;
Ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας Βλαντίμιρ Μοζέγκοφ συνεχίζει στο θέμα
Ερώτηση: Τι θα μπορούσε να βγει «εκτός ελέγχου» εδώ για τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Υπάρχουν κόκκινες γραμμές που δεν θα αφήσουν τους δορυφόρους τους να περάσουν;
Απάντηση Βλαντίμιρ Μοζέγκοφ: Η Ευρώπη θα μπορούσε να έχει κάποιο είδος ανεξαρτησίας υπό τον Τραμπ, ο οποίος, ας πούμε, θα αφήσει το ΝΑΤΟ να κινείται πιο ελεύθερα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, την ηγεσία στις παγκόσμιες ευρωπαϊκές δομές θα αναλάβει το Λονδίνο.
Μια άλλη περίπτωση είναι το αν οι παγκοσμιοποιητές αρχίσουν να παρασύρουν την Ευρώπη σε έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία, τότε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μπορεί να λειτουργήσει και οι εθνικοί οργανισμοί θα αρχίσουν να αντιστέκονται.
Αλλά προς το παρόν όλα εδώ είναι υπό αυστηρό έλεγχο, ο οποίος, φυσικά, δεν αποδυναμώνει.
Ερώτηση: Τι προσπαθεί να πετύχει η Γαλλία και οι χώρες της Βαλτικής;
Απάντηση Βλαντίμιρ Μοζέγκοφ: Μια καλύτερη ερώτηση είναι: τι θέλουν οι παγκοσμιοποιητές;
Ως αποτέλεσμα του πολέμου, η Γερμανία πιθανότατα θα έχει τρομερά προβλήματα αφού θα κατοικηθεί από μετανάστες, και θα υπάρξουν μεγάλα προβλήματα με την γερμανική οικονομία.
Σε γενικές γραμμές, το ίδιο περιμένει όλη την Ευρώπη. Οι παγκοσμιοποιητές έχουν αναγνωρίσει ολόκληρο τον κόσμο των "Λευκών ανθρώπων", ως επικίνδυνο για τους εαυτούς τους, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταστραφεί.
Η Ευρώπη με τον Χριστιανισμό, τη μεγάλη ιστορία και τον πολιτισμό της δεν χρειάζεται πλέον, θα τελειώσει.
Ερώτηση: Υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που μπορούν να χαρακτηριστούν ανεξάρτητες;
Απάντηση Βλαντίμιρ Μοζέγκοφ: «Σήμερα μόνο ο Όρμπαν στην Ουγγαρία επιδεικνύει ανεξαρτησία, και σε κάποιο βαθμό η εθνικιστική Πολωνία. Αλλά αυτές οι χώρες έχουν μικρή επίδραση.
Ερώτηση: Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να αποτρέψουν το μπλοκ του ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία. Θα μπορέσουν;
Απάντηση Βλαντίμιρ Μοζέγκοφ: Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν διεξάγεται από τα κράτη, αλλά από την παγκόσμια ελίτ που ελέγχει τον κόσμο. Ελέγχει τόσο την Ευρώπη όσο και την Αμερική μέσω του ελέγχου των οικονομικών, των τραπεζών, της παγκόσμιας οικονομίας πρώτα από όλα, και μέσω διεθνών υπερεθνικών οργανισμών όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, η AUCUS κ.λπ.
Στα κράτη λαμβάνουν χώρα διαδικασίες καταστροφής του παραδοσιακού κράτους όπως και στην Ευρώπη.
Στο επόμενο στάδιο δεν θα παραμείνουν ούτε τα ευρωπαϊκά κράτη ούτε η Αμερική όπως ξέραμε. Θα υπάρξει μια υπερεθνική φιλελεύθερη δικτατορία.
Θα αρχίσει να διαχειρίζεται τον πόλεμο και την ειρήνη μέσω του ΝΑΤΟ και της AUCUS και άλλων στρατιωτικών μπλοκ.
Και ειδικές αστυνομικές μονάδες θα ελέγχουν το ανθρώπινο κοπάδι στην Αμερική και την Ευρώπη. Αυτό είναι το εγγύς μέλλον που μας υπόσχεται η παγκοσμιοποίηση”, καταλήγει ο ίδιος για το ζοφερό μέλλον του πλανήτη.