"Σύνοδος Κορυφής της Σαγκάης, Τουρκία και η άνοδος του μη δυτικού κόσμου", είναι ο τίτλος άρθρου τουρκικού ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:
"Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πετάξει στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν για να παραστεί στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). Ο Οργανισμός του οποίου η Tουρκία είναι εταίρος διαλόγου, ιδρύθηκε το 1996.
Μέλη του είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Ενώ η SCO απέκτησε περαιτέρω σημασία με την ένταξη της Ινδίας και του Πακιστάν το 2017, η Σύνοδος Κορυφής της Σαμαρκάνδης προσελκύει εξαιρετική προσοχή υπό το φως του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας.
Πράγματι, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν τη Σύνοδο Κορυφής ως «νέα αντιδυτική συμμαχία» και «σημείο συνάντησης για τους αντιπάλους της Δύσης».
Επιπλέον, τονίζουν ότι το γεγονός ότι Ιράν, τα κράτη του Κόλπου, η Αίγυπτος και η Τουρκία δείχνουν ενδιαφέρον για τον οργανισμό, αυτό θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες για τη Δύση και τη Μέση Ανατολή.
Στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία, οι Κινέζοι και Ρώσοι ηγέτες, Σι Τζινπίνγκ και Βλαντιμίρ Πούτιν, αναμένεται να ρίξουν το βάρος τους σε διάφορα έργα που αποσκοπούν να διασφαλίσουν ότι η SCO θα διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο, παρά τον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Δύσκολα θα εκπλαγεί κανείς αν δει ότι εκείνοι οι άνθρωποι, που επικρίνουν την άρνηση της Τουρκίας να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, απαντούν στη συμμετοχή του Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής της Σαμαρκάνδης με τα πολύ γνωστά επιχειρήματα για τη «μετατόπιση άξονα» της χώρας του.
Είναι αυτονόητο ότι διαφωνώ με αυτή τη γραμμή κριτικής.
Να τι συμβαίνει
Η Άγκυρα προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, που έχουν τις ρίζες τους στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, παραμένοντας μέρος της δυτικής συμμαχίας.
Καθώς οι συμμαχίες γίνονται όλο και πιο ουσιαστικές, η Tουρκία επιλέγει να αναπτύξει πολλαπλές σχέσεις.
Ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, έχει συσσωρεύσει αρκετή εμπειρία για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτές οι ντεμοντέ προσεγγίσεις, που θεωρήθηκαν προφανείς επιλογές, δεν αποφέρουν αποτελέσματα.
Τελικά, πώς θα βοηθούσε η παραδοσιακή αίσθηση της συμμαχίας να ανταποκριθεί στην παροχή στρατιωτικής υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο PKK-YPG ή τη στάση τους απέναντι στην τρομοκρατική ομάδα του Γκιουλεν (FETÖ);
Δεν είναι απολύτως τυχαίο που πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η σύνοδος κορυφής της Σαμαρκάνδης σηματοδοτεί μια γεωπολιτική αλλαγή στο διεθνές σύστημα. Η πανδημία του κορωνοϊού και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας έχουν επιταχύνει τον ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων. Αυτή η εξέλιξη αναμένεται να προκαλέσει εκτεταμένες και σημαντικές αλλαγές τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με τον Richard Haass, ο οποίος υποστηρίζει ότι η δεκαετία του 2020 μπορεί να γίνει περίοδος αλλαγής ενός αιώνα, λέει ότι αυτή είναι μια «επικίνδυνη δεκαετία» λόγω της «απότομης πτώσης της παγκόσμιας τάξης».
Αυτή η εξέλιξη εμφανίζεται στο σημείο τομής παλαιών απειλών, όπως ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων, οι αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ο αγώνας για τους πόρους και νέα ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η πανδημία, η διάδοση των πυρηνικών όπλων, σε μια εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν.
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, με τη σειρά του, φέρνει σε επαφή τη Ρωσία, την οποία ο Haass αποκαλεί «βραχυπρόθεσμο πρόβλημα» και την Κίνα, μια «μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη πρόκληση».
Έχοντας κατά νου ότι πολλά έθνη, που δεν αποτελούν μέρος της δυτικής συμμαχίας, δεν έχουν ενταχθεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, είναι δυνατόν να καταλάβουμε γιατί ο Haass ανησυχεί τόσο πολύ για την άνοδο της αντιδυτικής παγκόσμιας τάξης.
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες στερούνται όλο και περισσότερο την ικανότητα και τη βούληση να διορθώσουν την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, είναι απλό γεγονός ότι ο μη δυτικός κόσμος βρίσκεται σε άνοδο.
Είναι επίσης προφανές ότι η Ινδία, τα κράτη του Κόλπου και τα έθνη της Μέσης Ανατολής συμβιβάζονται με αυτήν την πραγματικότητα.
Οι επικριτές της πολιτικής της Τουρκίας να εξισορροπεί ενεργά τη Ρωσία και την Ουκρανία ισχυρίστηκαν ότι ο Ερντογάν «συμφωνεί με τον Πούτιν» και «τα βρίσκει με τη Ρωσία». Άλλοι ερμήνευσαν τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου στη Σερβία ως ένδειξη ότι η Άγκυρα «μετατοπίζεται προς τη Μόσχα».
Αντίθετα, η Τουρκία προσπαθεί να επιτύχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ Κιέβου και Μόσχας. Η χώρα, η οποία αρνήθηκε να ενταχθεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, προμήθευσε την Ουκρανία με οπλισμένα drones που έκαναν σημαντική διαφορά στο πεδίο της μάχης.
Ευρισκόμενη σε θέση να μιλήσει και με τις δύο πλευρές, η Άγκυρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη συμφωνία για τα σιτηρά και στην ασφάλεια του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια.
Η τουρκική επιρροή αναγνωρίστηκε από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πρόσφατα παραπονέθηκε ότι η Τουρκία ήταν η μόνη δύναμη σε επαφή με τη Ρωσία και ο Ρώσος ηγέτης, ο οποίος τόνισε ότι είχε δημιουργήσει μια οδό επικοινωνίας με τον Ερντογάν.
Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να εστιάσουμε στο ότι η Τουρκία είναι ταυτόχρονα μέρος της δυτικής συμμαχίας και με καλές σχέσεις με τα μέλη της SCO, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
Το να θεωρούμε αυτές τις σχέσεις ως «αντίφαση» θα ήταν παραπλανητικό.
Στην αναδυόμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, η θέση, οι ευκαιρίες και οι απειλές της Τουρκίας δεν μπορούν να διατηρηθούν με την εγγραφή στα στενά πρότυπα και τις επιβολές της παραδοσιακής ιδέας των συμμαχιών.
Η συμμετοχή της Τουρκίας στη Σύνοδο Κορυφής της SCO αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της χώρας αυτής να μεταφέρει την εξωτερική της πολιτική από περιφερειακό σε παγκόσμιο επίπεδο."
Διαπιστώσεις -Συμπεράσματα
Παρά την προσπάθεια του Τούρκου αρθρογράφου να μας πείσει ότι, η χώρα του " ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, έχει συσσωρεύσει αρκετή εμπειρία για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτές οι ντεμοντέ προσεγγίσεις, που θεωρήθηκαν προφανείς επιλογές, δεν αποφέρουν αποτελέσματα."
Δηλαδή κοινώς το να είναι κάποιος πιστός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, όπως η Ελλάδας και όχι "όπου φυσάει ο άνεμος πάω", όπως η Τουρκία , που αγκαλιάζεται με τους εχθρούς του ΝΑΤΟ, Ρωσία και Κίνα ,είναι ντεμομντέ
Δεν ξέραμε ότι αυτή η λέξη χρησιμοποιείται και στις Διεθνείς σχέσεις εκτός από τη μόδα
Η αλήθεια είναι μια
Ο Ερντογάν συγκλίνει ολοένα και περισσότερο με Ρωσία-Κίνα, κάτι που αποδεικνύεται συνεχώς, αφού η Τουρκία είναι η μόνη χώρα Παγκοσμίως που ανήκει στο ΝΑΤΟ με το ένα πόδι, ενώ με το άλλο πατάει στον SCO που είναι ουσιαστικά το "ΝΑΤΟ Ρωσίας-Κίνας", εχθρός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας...
Πού το πάει ο Ετρντογάν;
Τα μέλη του SCO, είναι Ρωσία, Κίνα, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Πακιστάν, Ινδία , Ιράν και Ουζμπεκιστάν, τα μέλη παρατηρητές του οργανισμού είναι Λευκορωσία, Μογγολία και Αφγανιστάν, ενώ συνομιλητές είναι η Τουρκία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Καμπότζη, Νεπάλ, Σρι Λάνκα
Ο "Οργανισμός Τουρκικών κρατών" έχει ως 5 μόνιμα κράτη-μέλη που είναι ηΤουρκία, το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Κιργιστάν και το Ουζμπεκιστάν, ενώ παρατηρητές είναι το Τουρκμενιστάν και η Ουγγαρία
Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι τα 5 μόνιμα κράτη μέλη του "Οργανισμού Τουρκικού Κόσμου", ανήκουν μαζί με άλλα κράτη στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO)
Θα λέγαμε λοιπόν ότι ο Οργανισμός Τουρκικού Κόσμου, αποτελεί ένα υποσύνολο του Οργανισμoύ Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) , κάτι που έχει ιδιαίτερη γεωπολιτική βαρύτητα, στον αγώνα για επικράτηση στην Κεντρική Ασία, μεταξύ Ρωσίας-Κίνας-SCO και ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από την άλλη
H Τουρκία είναι η ηγέτιδα χώρα του "Οργανισμού Τουρκικού Κόσμου", οπότε η σύμπλευσή της με τη Ρωσία του Πούτιν, σε συγκερασμό με τις επιδιώξεις της για να καταστεί περιφερειακή δύναμη,η εμβάθυνση των σχέσεων της με τον SCO και η απομάκρυνσή της ολοένα και περισσότερο από ΗΠΑ-ΕΕ δημιουργούν νέα γεωπολιτικά δεδομένα
Κατά τα άλλα η Τουρκία ζητάει από τις ΗΠΑ να της πουλήσουν F-16 προκειμένου να προκαλέσει θερμό επισόδιο και στρατιωτική αναμέτρηση με την Ελλάδα, διαλύοντας 'έτσι την νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ...
Εμείς οι ντεμοντέ πιστοί Σύμμαχοι των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θα απαντήσουμε στους μοδάτους και μοντέρνους Τούρκους " Ε ρε RAFALE και F-35 που σας χρειάζεται"
