Η επανάσταση της Κίνας και η αντίσταση της Ρωσίας ανάγκασαν την αμερικανική ελίτ να αναζητήσει ένα νέο μοντέλο της παγκόσμιας τάξης που θα αντικαταστήσει τη «μονοπολική παγκοσμιοποίηση» που υπάρχει εδώ και τρεις δεκαετίες. Η «τελευταία και αποφασιστική μάχη» για την υπεράσπιση της ηγεμονίας των ΗΠΑ δόθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε να σπρώξει την Αυτοκρατορία από την ανοδική της τροχιά μέσω ενός εμπορικού πολέμου, αποτρέποντας την είσοδο προηγμένων κινεζικών τεχνολογιών στην παγκόσμια αγορά, καθώς και έναν πόλεμο πληροφοριών σε σχέση με τον COVID-19.
Όπως οι ήρωες των γουέστερν, στάθηκε όρθιος και προχώρησε μόνος του, πυροβολώντας πρώτα τους Κινέζους και μετά τους Ρώσους. Βγήκε από τον ΠΟΥ, τη UNICEF και τη Συνεργασία του Ειρηνικού, που είναι αρκετά πιστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έσκισε τη Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς με τη Ρωσία και επρόκειτο να μπλέξει πολλά περισσότερα. Αυτή η πολιτική κατέστρεφε την καθιερωμένη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και δικαίως ονομάστηκε «αποπαγκοσμιοποίηση».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βροντερές αποκαλύψεις από αμερικανικά ΜΜΕ: Οι ΗΠΑ «καθοδήγησαν» τους Ουκρανούς για το χτύπημα στo «Moskva»
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε τη δουλειά του διαχειριστή κρίσεων. Ο ταυτόχρονος «ψυχρός πόλεμος» του Ντόναλντ Τραμπ σε δύο μέτωπα με τη Ρωσία και την Κίνα δεν έφερε νίκες. Η Αμερική έδειξε την εξαθλίωση της αποτυγχάνοντας να αντιμετωπίσει μια πανδημία που σκότωσε ένα εκατομμύριο ανθρώπους και υπονόμευσε την οικονομία. Η Αμερική έφυγε ντροπιαστικά από το βομβαρδισμένο Αφγανιστάν. Η Αμερική πρόδωσε το «αμερικανικό όνειρο» και τον «αμερικανικό τρόπο ζωής» εξαπολύοντας έναν εξεγερμένο όχλο στους δρόμους και εγκαταλείποντας τις βασικές αξίες των WASP (λευκοί, Αγγλοσάξονες, προτεστάντες).
Όπως αρμόζει σε έναν διαχειριστή κρίσεων, ο Μπάιντεν εγκατέλειψε πρώτα την πορεία του προκατόχου του και «διόρθωσε τις απώλειες». Στη συνέχεια ανακοίνωσε μια «ανακεφαλαιοποίηση» 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ολόκληρης της εταιρείας America Incorporated μέσω του προγράμματος Build Back Better. Ακολούθησε η «ενοποίηση των περιουσιακών στοιχείων» με τη μορφή των εναπομεινάντων συμμάχων στον κόσμο και η αναζήτηση νέων εταίρων. Είναι αυτοί που πρέπει να αναλάβουν τη λύση των τακτικών καθηκόντων της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και την Κίνα, η οποία παραμένει η κύρια κατεύθυνση του αγώνα για την κυριαρχία.
Η κύρια στρατηγική, αν κρίνουμε από τα γεγονότα του ενάμιση έτους της διακυβέρνησης του Μπάιντεν, είναι να χωριστεί ο κόσμος σε δύο μέρη προκειμένου να συγκεντρωθούν οι υπόλοιποι πόροι υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον. Η διασπορά των δυνάμεων ήταν εμφανής ακόμη και επί προέδρου Ομπάμα, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την Κίνα με τη βοήθεια της στρατηγικής της Χίλαρι Κλίντον. Η κατάσταση επιδεινώθηκε υπό τον Τραμπ, ο οποίος πρόσθεσε το «κινεζικό μέτωπο» στο «ρωσικό μέτωπο» του παγκόσμιου Ψυχρού Πολέμου. Μάλιστα, επανέλαβε τα λάθη του Ναπολέοντα, του Χίτλερ και του Χιροχίτο, που προσπάθησαν επίσης να πολεμήσουν σε πολλαπλά μέτωπα.
Οι στρατηγοί της κυβέρνησης Μπάιντεν, μεταξύ των οποίων βετεράνοι της κυβέρνησης Ομπάμα-Κλίντον, πρότειναν να «ισιώσει την πρώτη γραμμή» αλλά να διατηρήσει τουλάχιστον τον μισό κόσμο υπό έλεγχο. Μια άνευ προηγουμένου ανασκόπηση όσων έμειναν πιστοί πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 και ονομάστηκε «Σύνοδος Κορυφής για τη Δημοκρατία». Πάνω από 100 χώρες και περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της μη αναγνωρισμένης Ταϊβάν και του Κοσσυφοπεδίου, έχουν μπει στο στρατόπεδο της «δημοκρατίας» ενάντια στο στρατόπεδο της «αυτοκρατίας». Περιττό να πούμε ότι η Κίνα και η Ρωσία βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας με τις «αυτοκρατίες» ή τα «αυταρχικά καθεστώτα». Περιλάμβανε επίσης μέλη του ΝΑΤΟ την Τουρκία και την Ουγγαρία, έναν σημαντικό εμπορικό εταίρο τη Σαουδική Αραβία, πολλές χώρες της Κεντρικής Ασίας, την Αφρική, τον αραβικό κόσμο και άλλα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας. Ωστόσο, δεν είναι ο κατάλογος των συμμετεχόντων που είναι σημαντικός, αλλά η ίδια η αρχή του διαχωρισμού σε «καθαρούς» και «ακάθαρτους». Στο «καθαρό» μισό του κόσμου υπόσχονται κάποια οφέλη.
Παρόμοιες εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται τακτικά σε διάφορους τομείς της διεθνούς ζωής. Στις 12 Μαΐου, υπό την προεδρία του Τζο Μπάιντεν, θα ανοίξει μια εικονική σύνοδος κορυφής για το COVID-19. Δεν αναμένεται η συμμετοχή των ηγετών της ΛΔΚ.
Για τη νέα στρατηγική, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενισχυθούν οι υπάρχουσες πολιτικές και στρατιωτικές δομές και να δημιουργηθούν νέες. Προβλέπεται η επέκταση του «Big Seven» στο «δέκα» σε βάρος της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Νότιας Κορέας. Προσαρμόστε τη σύνθεση της G20, αποκλείοντας τη Ρωσία από αυτήν. Το ΝΑΤΟ θα συμπληρωθεί με τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Για τον «Οργανισμό της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού», όπως κυριολεκτικά ακούγεται το όνομα αυτού του μπλοκ βετεράνων, σκοπεύουν να δημιουργήσουν έναν μικρότερο δίδυμο αδερφό στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Εκεί έχουν ήδη δημιουργηθεί η στρατιωτικοπολιτική ομάδα QUAD (Αυστραλία, Ινδία, Ιαπωνία και ΗΠΑ) και το στρατιωτικό μπλοκ AUKUS (Αυστραλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ). Έχοντας ενισχύσει το ακόμα χαλαρό QUAD και επεκτείνοντας το AUKUS στο μέλλον με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για ασιατικό ΝΑΤΟ. Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να ενισχύσει αυτή τη δομή με έναν άλλο στόλο, εκτός από τον έβδομο, με ζώνη ευθύνης στο δυτικό τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού και έναν πέμπτο να λειτουργεί στον Ινδικό Ωκεανό. Η διοικητική και επιτελική βάση της νέας γροθιάς σοκ από τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων έχει ήδη δημιουργηθεί - η Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού. Η ταχύτητα με την οποία προχωρά η στρατηγική της «ημι-παγκοσμιοποίησης» είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Το περίγραμμα του άλλου μισού κόσμου αναδεικνύεται σταδιακά. Η βάση του είναι το ζεύγος Ρωσίας και Κίνας, που αναγκάζονται να παλέψουν για επιβίωση. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν ισχυρό στρατιωτικό δυναμικό, συνολικά ανώτερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Οι οικονομικές δυνατότητες καθενός είναι ακόμη κατώτερες από τη Δύση, αλλά η Κίνα, που συνεχίζει την επιταχυνόμενη άνοδό της, θα ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 2030. Η συνέργεια των επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων στη Μόσχα και το Πεκίνο μπορεί να εξαλείψει τα κενά που απομένουν και να αυξήσει τον αριθμό των πλεονεκτημάτων.
Η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν το δικό τους όραμα για την παγκόσμια τάξη και, σύμφωνα με αυτό, αναπτύσσουν διμερή στρατηγική εταιρική σχέση και δημιουργούν διεθνείς δομές. Για τη Μόσχα, αυτή είναι η έννοια της Μεγάλης Ευρασίας, του οικονομικού μπλοκ της EAEU και του στρατιωτικού μπλοκ του CSTO. Για το Πεκίνο, αυτή είναι η έννοια μιας «κοινότητας με κοινό πεπρωμένο για την ανθρωπότητα», καθώς και η παγκόσμια πρωτοβουλία υποδομών και εμπορίου «Belt and Road». Μαζί, η Ρωσία και η Κίνα είναι μέλη της SCO, η οποία έχει μεγάλη έλξη και πρόσφατα ένωσε τέσσερις πυρηνικές δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, Ινδία και Πακιστάν). Ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός ζει στις χώρες της SCO - 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μια άλλη δομή είναι οι BRICS. Ενώνει τις χώρες τεσσάρων ηπείρων - Ευρώπη, Ασία, Νότια Αμερική και Αφρική (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική).
Οι χρηματοοικονομικές δομές που βασίζονται στους πόρους της Κίνας και της Ρωσίας είναι πολύ σημαντικές. Πρόκειται για τη Νέα Τράπεζα BRICS, την Asian Infrastructure Investment Bank, το Silk Road Fund, την Eurasian Development Bank. Διευρύνουν τον όγκο της αλληλεπίδρασης μεταξύ των χωρών μελών, μεταξύ άλλων μέσω της χρήσης εθνικών νομισμάτων και των ανταλλαγών σε διακανονισμούς. Η απόφαση της Μόσχας να δεχτεί μόνο ρούβλια αντί για δυτικά αποθεματικά νομίσματα για εξαγόμενα στρατηγικά αγαθά θα μπορούσε να είναι επαναστατική. Με τη σειρά του, το Πεκίνο επεκτείνει ενεργά τη χρήση του γιουάν σε διεθνείς διακανονισμούς και αυξάνει το μερίδιό του στο καλάθι των αποθεματικών νομισμάτων. Υπάρχει η προοπτική οικοδόμησης ενός εναλλακτικού παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των αναλόγων της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του συστήματος SWIFT και άλλων ιδρυμάτων που λειτουργούν με βάση τις αρχές της πολυπολικότητας,
Οι εμπορικές και οικονομικές οργανώσεις ASEAN και RCEP διαδραματίζουν ανεξάρτητο ρόλο στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Η Ένωση Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) συγκεντρώνει 10 χώρες της περιοχής με πληθυσμό 650 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όλοι τους έχουν συνδεθεί με την Κίνα για αιώνες πολύπλευρης αλληλεπίδρασης και τώρα το εμπόριο της Κίνας με την ASEAN (878 δισεκατομμύρια δολάρια) υπερβαίνει τις συναλλαγές με τις Ηνωμένες Πολιτείες (657 δισεκατομμύρια δολάρια) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (828 δισεκατομμύρια δολάρια).
Η Ολοκληρωμένη Περιφερειακή Οικονομική Συνεργασία (RCEP ή RCEP) ιδρύθηκε το 2020 και έχει γίνει η μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών στον κόσμο. Εκτός από τις χώρες του ASEAN, περιλαμβάνει την Κίνα, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Ο ρόλος της Κίνας ως η μεγαλύτερη οικονομία του RCEP και σημαντικός εισαγωγέας για τις χώρες μέλη είναι απίθανο να μετατρέψει τη συνεργασία σε όπλο κατά του Πεκίνου.
Η διαίρεση του κόσμου σε δύο αντίπαλα μέρη που ξεκίνησε η Αμερική μόλις αρχίζει. Ορισμένες χώρες, όπως η Ινδία ή η Βραζιλία, θα τραβηχτούν στο πλευρό του «δημοκρατικού κόσμου». Άλλες αλλαγές είναι δυνατές και από τις δύο πλευρές. Αλλά είναι ήδη σαφές ότι η παγκοσμιοποίηση στην κλασική της μορφή, που ξεκίνησε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξεθωριάζει στην ιστορία. Οι προσπάθειες των αποδυναμωμένων Ηνωμένων Πολιτειών να χωρίσουν τον κόσμο σε «δημοκρατικά» και «αυταρχικά» μέρη επιταχύνουν τη διαδικασία οικοδόμησης ενός εναλλακτικού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αντί για παγκόσμια ηγεμονία, η Ουάσιγκτον θα πάρει «ημι-παγκοσμιοποίηση». Η Μόσχα και το Πεκίνο θα πρέπει να οικοδομήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, μια νέα παγκοσμιοποίηση.
