Πρόσφατα συζητήθηκε η συγκέντρωση δημοκρατικών πολιτικών και προσωπικοτήτων των μέσων ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο για να συζητήσουν πώς να διαμορφώσουμε καλύτερα τις ειδήσεις, να καταπολεμήσουν την «παραπληροφόρηση» και να εκπαιδεύσουν εκ νέου όσους έχουν συντηρητικές απόψεις.
Η πολιτική ελίτ και η ελίτ των μέσων ενημέρωσης μοιράστηκαν ιδέες σχετικά με τον τρόπο επέκτασης της λογοκρισίας και ελέγχου του τι διαβάζουν ή βλέπουν οι άνθρωποι στις ειδήσεις. Τα ίδια στοιχεία ανησυχούν τώρα ότι ο Έλον Μασκ θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή στο Twitter και να αποκαταστήσει την προστασία της ελευθερίας του λόγου στον ιστότοπο. Ο πρώην υπουργός Εργασίας υπό τον Πρόεδρο Κλίντον, Ρόμπερτ Ράιχ, ο οποίος έγραψε μια τελείως οργουελική θέση στην Guardian με τίτλο «Το όραμα του Έλον Μασκ για το Διαδίκτυο είναι επικίνδυνη ανοησία».
Ωστόσο, η στήλη προσφέρει μια εικόνα για τη νοοτροπία κατά της ελευθερίας του λόγου που έχει καταλάβει το Δημοκρατικό κόμμα και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Ο Μασκ είναι υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο. Αυτό τον καθιστά υπαρξιακή απειλή για όσους χρησιμοποιούν εδώ και καιρό την «παραπληροφόρηση» ως δικαιολογία για να φιμώσουν τις αντίθετες απόψεις στα μέσα ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Ράιχ αποκαλύπτει αυτή την ατζέντα στη στήλη του. Εξηγεί ότι δεν πρόκειται για ελευθερία αλλά για τυραννία. Περισσότερη ελευθερία του λόγου σημαίνει λιγότερη ελευθερία.
Είναι το είδος του επιχειρήματος που χρησιμοποιείται συνήθως στην Κίνα και σε άλλα αυταρχικά έθνη – και σε έναν αυξανόμενο αριθμό Αμερικανών ακαδημαϊκών και συγγραφέων. Πράγματι, η στήλη του θυμίζει τους καθηγητές που έχουν ζητήσει την υιοθέτηση του κινεζικού μοντέλου λογοκρισίας απόψεων στο Διαδίκτυο.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο The Atlantic από τον καθηγητή νομικής του Χάρβαρντ Τζακ Γκόλντσμιθ και τον καθηγητή Νομικής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Άντριου Κιν Γουντς, ζήτησαν λογοκρισία του διαδικτύου κινεζικού τύπου, δηλώνοντας ότι «στη μεγάλη συζήτηση των τελευταίων δύο δεκαετιών για την ελευθερία έναντι του ελέγχου του δίκτυο, η Κίνα είχε σε μεγάλο βαθμό δίκιο και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σε μεγάλο βαθμό λάθος».
Ο Ράιχ λέει στους ανθρώπους να μην παρασύρονται από την ελευθερία του λόγου: «Ο Μασκ λέει ότι θέλει να «ελευθερώσει» το Διαδίκτυο. Αλλά αυτό που πραγματικά στοχεύει να κάνει είναι να το κάνει ακόμη λιγότερο υπεύθυνο από ό,τι είναι τώρα». Αυτό που ο Ράιχ αναφέρει ως «λογοδοσία» είναι να λογοδοτεί σε εκείνους σαν αυτόν που μπορούν να φιλτράρουν απόψεις και κείμενα που θεωρούνται επιβλαβή για τους αναγνώστες.
Στη συνέχεια, ο Ράιχ γίνεται πλήρως οργουελικός:
«Ο Μασκ υποστηρίζει την ελευθερία του λόγου, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς θέμα εξουσίας. Η εξουσία ανάγκασε τον Μασκ να αγοράσει μετοχές του Twitter 2,64 δισεκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας τον τον μεγαλύτερο μεμονωμένο μέτοχο».
Ο Ράιχ επιμένει ότι η λογοκρισία απόψεων όπως του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι «απαραίτητη για την προστασία της αμερικανικής δημοκρατίας». Λιγότερη ελευθερία είναι περισσότερη ελευθερία το αφήγημα...
Η στήλη γίνεται όλο και πιο περίεργη καθώς ο Ράιχ αναφέρει το γεγονός ότι ο Μασκ συνέχισε να εκφράζει απαγορευμένες σκέψεις ως απόδειξη ότι είναι απειλητικός:
«Δισεκατομμυριούχοι όπως ο Μασκ έχουν δείξει ξανά και ξανά ότι θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω του νόμου. Και σε μεγάλο βαθμό είναι. Ο Μασκ έχει αρκετό πλούτο που οι νομικές ποινές δεν είναι παρά χαστούκια στον καρπό του και αρκετή δύναμη για να ελέγξει έναν από τους πιο σημαντικούς τρόπους με τους οποίους το κοινό λαμβάνει πλέον ειδήσεις. Σκεφτείτε το: μετά από χρόνια ανάρτησης tweets που παραβιάζουν το νόμο, ο Μασκ έλαβε θέση στο διοικητικό συμβούλιο του Twitter (και μάλλον τώρα διαπραγματεύεται για ακόμη μεγαλύτερη επιρροή)».
Τότε ο Ράιχ εκδίδει την τρομακτική του προειδοποίηση:
«Αυτό είναι το όνειρο του Μασκ. Και του Τραμπ. Και του Πούτιν. Και το όνειρο κάθε δικτάτορα, ισχυρού άνδρα, δημαγωγού και σύγχρονου βαρώνου ληστών στη Γη. Για τους υπόλοιπους από εμάς, θα ήταν ένας θαυμαστός νέος εφιάλτης».
Αυτός ο εφιάλτης, φυσικά, είναι η ελευθερία του λόγου. Είναι ένας εφιάλτης που άνθρωποι όπως ο Ράιχ και εκείνοι στη «διάσκεψη παραπληροφόρησης» θα χάσουν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Φανταστείτε έναν ιστότοπο όπου οι άνθρωποι είναι σε μεγάλο βαθμό ελεύθεροι να εκφραστούν χωρίς επίβλεψη ή έγκριση. Τι εφιάλτης...
