Κοιτώντας τον χάρτη της Μ. Ανατολής θα διαπιστώσουμε μια τεράστια διαφορά με εκείνον της Ευρώπης.
Συγκεκριμένα στη Μ.Ανατολή κυριαρχούν ως επι το πλείστον οι ευθείες γραμμές χάραξης των συνόρων μεταξύ των κρατών της, κάτι το οποίο δεν συναντάμε στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό, ποιά η σημασία τους αναφορικά με τις διαδοχικές στρατιωτικές συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή και γιατί η Συρία μπορεί να αποτελέσει την απαρχή επαναχάραξης των συνόρων στη Μ.Ανατολή;
Η χάραξη των συνόρων στη Μ.Ανατολή από τους Αγγλο-γάλλους
Σύμφωνα με σχετικό άρθρο Διεθνούς ΜΜΕ, οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν ότι τα σύνορα στη σημερινή Μέση Ανατολή είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα που δημιουργήθηκε από Βρετανούς και Γάλλους διπλωμάτες (Sykes και Picot) μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο για να προωθήσουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των αυτοκρατοριών τους.
Οι Skyes και Picot χάραξαν τα σύνορα στη Μέση Ανατολή σύμφωνα με τις αποικιακές επιθυμίες, ενώ αγνοούσαν τις βαθιές διαφορές στη θρησκεία, τον πολιτισμό, τις φυλές που υπήρχαν εδώ και αιώνες, γεννώντας μια συνεχή αντιπαλότητα, διαμάχης και διώξεων.
Χάραξαν τον χάρτη της Μέσης Ανατολής με ένα στυλό, και από τότε ζούμε με τις συνέπειες.
Η Διάσκεψη του Σαν Ρέμο το 1920 κωδικοποίησε τα αποικιακά συμφέροντα από τα ερείπια της εκλιπούσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές αγνοήθηκαν ή ελαχιστοποιήθηκαν.
Τώρα, λίγο περισσότερο από εκατό χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε σε ένα άλλο σταυροδρόμι στον απόηχο της κατάρρευσης της Συρίας, ενός από τα έθνη-κράτη που δημιουργήθηκαν από τη Δύση.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι για να κρατήσουν αυτά τα τεχνητά κράτη ενωμένα, αλλά υπάρχουν πιο επιτακτικοί λόγοι να χωριστούν παρά να παραμείνουν ενωμένα.
Όπως έγραψε ο Conrad Black στο Brussels Signal, «Η κατάρρευση της κυβέρνησης Άσαντ στη Συρία πρέπει να καταχωρηθεί ως το τελευταίο νεκροταφείο των προσπαθειών οικοδόμησης έθνους από τους νικηφόρους ηγέτες των Συμμάχων στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου».
Είναι το 2025 η χρονιά που είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε τη ζημιά που προκαλεί το "πάντρεμα" θρησκευτικών και φυλετικών ομάδων που μισούν η μία την άλλη;
Το μοντέλο του πολυεθνικού κράτους λειτουργεί στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή το επιθυμούν οι Αμερικανοί.
Ο κόσμος μπορεί να μην είναι έτοιμος να ξαναχαράξει τα όρια της Μέσης Ανατολής, αλλά δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι η παράβλεψη των ψεύτικων διαιρέσεων θα οδηγήσει σε λιγότερους κύκλους διώξεων, βασανιστηρίων, θρησκευτικού εξτρεμισμού και αυταρχικής διακυβέρνησης.
Στόχος του Ερντογάν είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας
Η Συρία είναι ένα ψεύτικο έθνος που δημιούργησαν οι Βρετανοί και οι Γάλλοι, το οποίο τα τελευταία 44 χρόνια, διοικούνταν ανελέητα από μια μειονότητα των Αλαουιτών υπό την ηγεσία της οικογένειας Άσαντ, η οποία καταδίωκε την πλειοψηφία του σουνιτικού πληθυσμού.
Δυστυχώς, η αλλαγή στην εξουσία της Συρίας το 2024, καθοδηγείται από Σουνίτες τζιχαντιστές που χρηματοδοτούνται από τον ανερχόμενο Τούρκο Πρόεδρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (MB) Ρετζέπ Ερντογάν και τους εταίρους του από το Κατάρ.
Στόχος του Ερντογάν είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η συναίνεση για τουρκική ηγεμονία στη μουσουλμανική Μέση Ανατολή.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο του πολιτικού ισλαμισμού και του ριζοσπαστικού τζιχαντισμού, που υφίσταται από τη Χαμάς έως την Αλ Κάιντα και το HTS (Tahrir al-Sham),την ομάδα που πιθανότατα θα κυριαρχήσει στη Συρία το 2025 και μετά.
Η τεχνητή προσαρμογή των Τζιχαντιστών στη Συρία στα Δυτικά πρότυπα
Ο αρχηγός του HTS, Αμπού Μοχάμεντ αλ-Γκολάνι, φαίνεται να έχει μάθει τα μαθήματα από τις προηγούμενες αντιπαραθέσεις των τζιχαντιστών με Δυτικούς και θα είναι υπομονετικός για να κερδίσει την "άστοχη" εμπιστοσύνη τους.
Ξέρει πως αν πει τα λόγια που θέλουν να ακούσουν - δημοκρατία, ελευθερία θρησκείας, ανεκτικότητα, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - θα προσφέρουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου από τον πόλεμο έθνους του.
Η Αμερική και η Δύση χαίρονται που ξεγελιούνται ξανά και ξανά.
Πως θα μπορούσε να διαμελιστεί η Συρία
Η λογική λέει ότι η Συρία θα μπορούσε να χωριστεί σε μια αυτόνομη κουρδική περιοχή ευθυγραμμισμένη με τις ΗΠΑ στα ΒΑ της, σε μια μικρή περιοχή των Αλαουιτών στην ακτή της Μεσογείου και, δυστυχώς, σε μια τουρκική κυριαρχούμενη σουνιτική τζιχαντιστική οντότητα στο υπόλοιπο έθνος.
Το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού έχει διωχθεί και εξοριστεί από φόβο διωγμού. Οι Σύριοι Δρούζοι μπορεί να προτιμούν να ενωθούν με τις οικογένειές τους στην ισραηλινή πλευρά του Γκολάν.
Παρά την αισιοδοξία του Συριακού λαού που αποτυπώθηκε στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, η Συρία σήμερα μοιάζει περισσότερο με τον πρώιμο ενθουσιασμό της Αραβικής Άνοιξης (2011), που γρήγορα μετατράπηκε σε έναν Αραβικό Χειμώνα καταστολής.
Η περίπτωση Ιράκ-Ιορδανίας-Λιβάνου και το Κουρδικό κράτος
Το Ιράκ, ένα άλλο τεχνητό έθνος, δημιουργήθηκε με γνώμονα το βρετανικό εμπόριο και την κυριαρχία. Οι αποικιακές δυνάμεις εγκατέστησαν έναν βασιλιά που δεν ήταν ιθαγενής στο Ιράκ.
Στους Χασεμίτες δόθηκαν νέες μοναρχίες στο Ιράκ και την Ιορδανία. Ο ιρακινός βασιλιάς καθαιρέθηκε τη δεκαετία του 1950, αλλά το πολυεθνικό και θρησκευτικό διχασμένο έθνος παρέμεινε άθικτο.
Από το 1979-2003, το Ιράκ διοικούνταν από τον τύραννο Σαντάμ Χουσεΐν, μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ, η οποία οδήγησε σε κύκλους εκδίκησης και πολέμου χωρίς η Αμερική να κάνει ότι χρειαζόταν, δημιουργώντας τρία κράτη στο Ιράκ.
Οι Κούρδοι στο Βορρά, οι Σιίτες στο Νότο και η Σουνιτική πλειοψηφία στο κέντρο θα σχημάτιζαν κράτη κατά προσέγγιση σε εθνοτικές και παραδοσιακές γραμμές.
Στην Ιορδανία, οι Βρετανοί εγκατέστησαν έναν Χασεμίτη βασιλιά από την Αραβική Χερσόνησο, αλλά η μοναρχία του δεν είναι ιθαγενής στο Λεβάντε.
Ο Λίβανος, ένα άλλο τεχνητό κατασκεύασμα, αρχικά υποτίθεται ότι κυριαρχούνταν από τους χριστιανούς σε συμμαχία με τη Γαλλία, αλλά τώρα είναι ένα διαλυμένο κράτος λόγω δημογραφικών αλλαγών που οδήγησαν σε μια σιιτική ηγέτιδα τάξη που συμμάχησε με την ηγεμονική Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Ισραήλ και Κούρδοι
Ωστόσο, το Ισραήλ θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για τα έθνη-κράτη στο Λεβάντε, επειδή δημιουργήθηκε από έναν λαό κοινής ιστορίας, παράδοσης, ιθαγενείας και θρησκείας. Δυστυχώς, σε αντίθεση με τους μουσουλμάνους γείτονές τους, μόνο αυτοί μπορούν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στους μειονοτικούς τους πολίτες, επειδή υιοθέτησαν μια δυτικού τύπου δημοκρατία.
Αυτό δεν αναιρεί τη δυνατότητα αυτονομίας για τους Παλαιστινίους, εκτός κι αν το αρχηγό τους παραμένει στο στόχο της εξάλειψης του εβραϊκού κράτους.
Οι Κούρδοι, ένας αυτόχθονος λαός στους οποίους υποσχέθηκαν τη δική τους χώρα, προδώθηκε από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και σήμερα διώκονται στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία.
ΗΠΑ-Ισραήλ προκρίνουν και στηρίζουν την δημιουργία Κουρδικού κράτους, κάτι το οποίο είναι κόκκινο πανί για την Τουρκία, αφού αυτόματα θα σημάνει την διάλυσή της, με τις ΝΑ επαρχίες της που κατοικούνται αμιγώς σχεδόν από Κουρδικούς πληθυσμούς μαζί με εδάφη του Β. Ιράκ, της ΒΑ Συρίας και του ΒΔ Ιράν που επίσης κατοικούνται από Κούρδους, να συνθέτουν το νέο Κουρδικό κράτος.
Η Μ.Ανατολή σε μετάβαση
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η Μ.Ανατολή βρίσκεται σε μετάβαση, αρχής γενομένης από τη Συρία.
Οι κύριες δυνάμεις που θα αντιπαρατεθούν για κυριαρχία στην περιοχή της Μ.Ανατολής είναι η Τουρκία-Κατάρ και ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ από την άλλη
Ο Ερντογάν επικουρούμενος από τον χρηματικό του σπόνσορα το Κατάρ, επιδιώκει την εξάρτηση από την Νεοθωμανική Τουρκία των κρατών της Μ.Ανατολής, καθιστώντας τα δορυφόρους του, κάτι που θα μοιάζει με ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή.
Από την πλευρά τους ΗΠΑ-ΕΕ και κυρίως το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον από την ευόδωση των τουρκικών σχεδιασμών, οι οποίοι περιλαμβάνουν και την κατάληψη της Ιερουσαλήμ.
Το Ισραήλ αφού κατάφερε να εκμηδενίσει τη Χαμάς και να φθείρει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη Χεζμπολάχ, βλέπει τώρα μέσω της επικράτησης των Τζιχαντιστών στη Συρία και κυρίως των Τούρκων υποστηρικτών τους, να αναδύεται μια νέα θανάσιμη απειλή για την οντότητά του.
Μπροστά σε αυτή την απειλή το Τελ Αβίβ απαντάει με στήριξη των Κούρδων της Συρίας και τη δημιουργία Κουρδικού κράτους που να λειτουργεί ως μαξιλάρι ασφαλείας στα νεοθωμανικά σχέδια του Ερντογάν.
Ερώτημα μείζον αποτελεί τι θα κάνει ο απρόβλεπτος Τράμπ αναφορικά με τους Σύριους Κούρδους του SDF, αν και οι στενές σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ αλλά και οι διαπροσωπικές Νετανιάχου-Τράμπ δείχνουν ότι τα θέλω του Ισραήλ έχουν τον πρώτο λόγο.
