Ο Ερντογάν διεξήγαγε πρόσφατα συνομιλίες με τον ηγέτη των ΗΑΕ σε ένδειξη της προσπάθειας αναθέρμανσης των σχέσεων της Τουρκίας με τις αντίπαλες της Αραβικές χώρες.
Συγκεκριμένα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε τηλεφωνικά με τον de facto ηγέτη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, πρίγκιπα διάδοχο Mohammed bin Zayed Al Nahyan, τη Δευτέρα, γεγονός που αποτελεί ένα ακόμη σημάδι βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο περιφερειακών αντιπάλων.
Η Τουρκία και τα ΗΑΕ κατηγορούν ο ένας τον άλλον για αποσταθεροποίηση της περιοχής της Μ.Ανατολής και Βορείου Αφρικής, μέσω επεμβάσεων σε χώρες όπως η Λιβύη και η Υεμένη, ενώ τα ΗΑΕ τάχθηκαν στο πλευρό της Ελλάδας στις αντιπαραθέσεις της με την Τουρκία για την ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.
"Οι σχέσεις μεταξύ των χωρών και τα περιφερειακά θέματα συζητήθηκαν στις συνομιλίες", ανέφερε το γραφείο του Ερντογάν σε δήλωση, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.
Οι δύο ηγέτες εξέτασαν τις προοπτικές ενίσχυσης των σχέσεων με τρόπο που να εξυπηρετεί τα κοινά τους συμφέροντα και τους δύο λαούς τους, ανέφερε το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων WAM των ΗΑΕ.
Οι διαπραγματεύσεις ακολούθησαν μια συνάντηση πριν από δύο εβδομάδες μεταξύ του Ερντογάν και του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΑΕ Σεΐχη Ταχνούν μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχγιάν. Αυτές οι συνομιλίες επικεντρώθηκαν στη συνεργασία σε οικονομικές υποθέσεις και επενδύσεις, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις.
Οι κινήσεις για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων έρχονται καθώς η Τουρκία επιδιώκει να χαλαρώσει τις εντάσεις με πολλές αραβικές χώρες, που πυροδοτήθηκαν από τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, την ευθυγράμμιση της Τουρκίας με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τις προσπάθειες του Ερντογάν για πρωτοκαθεδρία στα μουσουλμανικά κράτη της Μ.Ανατολής και Βορείου Αφρικής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με 71 μεταχειρισμένα AAV7A1 ενισχύεται η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών - Απάντηση στα τουρκικά ZAHA
Γιατί αλλάζει στάση τώρα ο Ερντογάν;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα έχει να κάνει κυρίως με τον παράγοντα χρόνο και τις τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις.
Χρόνος
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι ο παράγοντας χρόνος τρέχει αρνητικά για την Τουρκία στη Λιβύη όσο πλησιάζουμε στη διεξαγωγή των εκλογών του Δεκεμβρίου 2021 στη χώρα.
Ο λόγος είναι ότι βάσει του Συνεδρίου Βερολίνο ΙΙ, όλες οι ξένες δυνάμεις θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη Λιβύη, πράγμα που η Τουρκία δεν επιθυμεί να πράξει, τηρώντας μια σταθερή και αταλάντευτη θέση για το θέμα, επικαλούμενη ότι ο λόγος που έχει στρατιωτική παρουσία στη χώρα είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας Ερντογάν με την νόμιμη κυβέρνηση Σάρατζ.
Αυτό το τονίζει συνεχώς με δηλώσεις του ο Τούρκος ΥΠΑΜ Ακάρ, όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Πρόσφατα ο φιλότουρκος Πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης Άμπντελ Χαμίντ Ντμπεϊμπά με δηλώσεις του άφησε αιχμές για αποχώρηση των ξένων μισθοφόρων από τη Λιβύη εντός του επόμενου διμήνου, χωρίς όμως να κάνει την παραμικρή αναφορά για αποχώρηση από τη χώρα του των ανδρών και των οπλικών συστημάτων των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων(ΤΕΔ).
Μάλιστα, η Τουρκία τελευταία ενεργοποιεί εκτός από τα πολιτικά της εξαπτέρυγα στη Λιβύη, με προεξέχοντα τον νυν Πρωθυπουργό, και Ανώτατους αξιωματικούς των Λιβυκών Ενόπλων Δυνάμεων φίλα προσκείμενα σε αυτήν, οι οποίοι απειλούν εμμέσως πλην σαφώς με επανάληψη των εχθροπραξιών στη Λιβύη, υποστηρίζοντας τη "νομιμότητα" του παντελώς παράνομου και ανυπόστατου με βάση το Διεθνές Δίκαιο "τουρκολιβυκού μνημονίου" Ερντογάν-Σάρατζ.
Επιχείρηση αποδόμησης του Στρατάρχη Χαφτάρ από την Τουρκία
Πέραν όμως από τα παραπάνω στη Λιβύη εξακολουθεί να υπάρχει το αντίπαλο δέος για την Τουρκία, που ακούει στο όνομα Στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος αποτελεί το κυριότερο εμπόδιο στις τουρκικές επιδιώξεις στη Λιβύη.
Ο Στρατάρχης χαίρει της υποστήριξης της Αιγύπτου, των ΗΑΕ και της Ρωσίας.
Ο Ερντογάν προσπάθησε και συνεχίζει να προσπαθεί να "τα βρεί" με τον Πρόεδρο Σίσι της Αιγύπτου, επιχειρώντας με τον τρόπο αυτό να άρει ο Αιγύπτιος Πρόεδρος την στήριξή του στον Στρατάρχη Χαφτάρ και στη βάση του win-win ο Τούρκος Πρόεδρος να μην αντιμετωπίσει την αρνητική στάση της Αιγύπτου στις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς στην Λιβύη, με αντάλλαγμα την σταδιακή άρση της υποστήριξης του στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι κόκκινο πανί για τον Αιγύπτιο Πρόεδρο, και τον διαμοιρασμό της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης και των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου ανατολικότερα της Ρόδου και του συμπλέγματος Καστελορίζου.
Ανάλογη προσπάθεια καταβάλει ο Τούρκος Πρόεδρος και με τα ΗΑΕ, όπου με όπλο αρχικά τις επενδύσεις και την οικονομία προσπαθεί να αλλάξει τη στάση της εν λόγω χώρας στη Λιβύη πρωτίστως, έτσι ώστε και αυτή να άρει τη στήριξη της στον Στρατάρχη Χαφτάρ.
Τα επακόλουθα για Ελλάδα-Κύπρο
Η Ελληνική κυβέρνηση ακολουθώντας έξυπνη πολιτική, δεν έμεινε αυστηρά περιχαρακωμένη σε θέματα αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας πίσω από την Γαλλία, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά ανέπτυξε σχέσεις και συμμαχίες με χώρες της ευρύτερης περιοχής.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να έρθει πολύ κοντά με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία στρατιωτικών συμμαχιών και κοινών ασκήσεων σε Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο.
Με τον τρόπο αυτό η χώρα μας θα λέγαμε ότι κατέστησε περιοχή ενδιαφέροντος, για τις παραπάνω Αραβικές χώρες και το Ισραήλ, τα θαλάσσια σύνορά της και τις διεκδικήσεις της για την ΑΟΖ της στη ΝΑ Μεσόγειο.
Αυτό είναι πολύ μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας η οποία "διεθνοποίησε" τα παραπάνω ζητήματα και έλαβε εγγυήσεις από ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής.
Η Τουρκία βλέποντας ότι απέτυχε παταγωδώς να "πλευρίσει" το Ισραήλ, κάτι που επιχείρησε ανεπιτυχώς δύο φορές μέχρι τώρα, προσπαθεί να το καταφέρει με Αίγυπτο και ΗΑΕ.
Οι πιθανότητες της Τουρκίας δεν είναι πολλές, αφού διαφαίνεται ότι η Αίγυπτος δεν ενδίδει.
Ωστόσο επειδή η οικονομία είναι αυτή που κινεί τα πάντα, ευελπιστεί να προσεγγίσει τα ΗΑΕ με όπλο τις επενδύσεις σε μια προσπάθεια όπως είπαμε αλλαγής της στάσης τους στη Λιβύη, προκειμένου να νομιμοποιήσει το "τουρκολιβυκό μνημόνιο" υφαρπάζοντας μεγάλο μέρος της ΑΟΖ μας.
Θα το καταφέρει αυτό η Τουρκία;.
Η εκτίμησή μας είναι μάλλον όχι και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, μέχρι τις εκλογές στη Λιβύη τον Δεκέμβριο.
Ωστόσο πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας πρέπει να έχουμε ότι ο Τούρκος δεν θέλει να αποχωρήσει στρατιωτικά από τη Λιβύη και για το πετύχει αυτό δεν θα διστάσει αν οι παραπάνω πολιτικές κινήσεις δεν του βγούν να αιματοκυλίσει τη χώρα, προκαλώντας έναν νέο εμφύλιο πόλεμο ή ακόμη και διαμελισμό της χώρας σε 2-3 κρατίδια υπό μια χαλαρή Ομοσπονδία, όπου το καθένα από αυτά θα έχει τα δικά του αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
