Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Ιράν ανέφεραν την Κυριακή, ότι ο ανώτατος Διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης ισχυρίστηκε σε ομιλία του, ότι η χώρα του διαθέτει drone με εμβέλεια 7.000 χλμ, μια εξέλιξη που μπορεί να θεωρηθεί από την Ουάσινγκτον ως απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα.
Ο ισχυρισμός της Τεχεράνης έρχεται καθώς το Ιράν και έξι μεγάλες δυνάμεις βρίσκονται σε συνομιλίες για την αναζωογόνηση μιας πυρηνικής συμφωνίας του 2015, από την οποία ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε πριν από τρία χρόνια επιβάλλοντας σοβαρές οικονομικές κυρώσεις στο Ιράν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
''Ώρα μηδέν'' στη Μ. Ανατολή: Κινητικότητα στον Ισραηλινό Στρατό - Προετοιμάζονται για ταυτόχρονο πόλεμο σε πολλά μέτωπα
Δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι το Ιράν μερικές φορές υπερβάλλει για τις δυνατότητές του, αλλά τα drone αποτελούν βασικό στοιχείο για την επιτήρηση των συνόρων της Τεχεράνης, ειδικά τα ύδατα του Κόλπου γύρω από τα στενά του Ορμούζ, από τα οποία ρέει το 1/5 του παγκόσμιου εφοδιασμού με πετρέλαιο.
Το Ιράν και οι περιφερειακές δυνάμεις που υποστηρίζει, βασίζονται ολοένα και περισσότερο σε drone στην Υεμένη, τη Συρία και το Ιράκ τα τελευταία χρόνια.
"Έχουμε μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (drone) με μεγάλη εμβέλεια 7.000 χιλιομέτρων. Μπορούν να πετάξουν, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να προσγειωθούν όπου κι αν έχουν προγραμματιστεί", ανέφερε στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA, ο Αρχηγός των Φρουρών της Επανάστασης Χοσεΐν Σαλάμι.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επιδιώκει να αναζωογονήσει και τελικά να διευρύνει το πυρηνικό σύμφωνο για να θέσει μεγαλύτερα όρια στα πυρηνικά και πυραυλικά προγράμματα του Ιράν, καθώς και να περιορίσει τις δραστηριότητές του.
Η Τεχεράνη απέκλεισε τις διαπραγματεύσεις για βαλλιστικούς πυραύλους και το ρόλο της στη Μέση Ανατολή, όπου το Ιράν με Σιϊτες εκπροσώπους του και η Σαουδική Αραβία με Σουνίτες εκπροσώπους τους συμμετείχαν σε πολέμους .
Το ενδιαφέρον του Ιράν για drone ξεκίνησε στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έκτοτε δραστηριοποιείται συνεχώς στον εν λόγω τομέα.
Η πρώτη γενιά των drone "Ababil" που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ φαίνεται ότι ήταν ένα πυρομαχικό επίθεσης χαμηλού κόστους, παρά μια πλατφόρμα πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR).
Το 2021, τα drone του Ιράν ποικίλλουν από μικρά ελαφριά μικρής εμβέλειας, μέχρι μεσαίου έως μεγάλο σε μέγεθος και βάρος UAV σε ρόλους πληροφοριών, παρακολούθησης και αναγνώρισης (ISR).
Όχι μόνο το οπλοστάσιο των drone έχει αναπτυχθεί όσον αφορά το εύρος των δυνατοτήτων, αλλά και το μέγεθος των ίδιων των οχημάτων έχει αυξηθεί.
Επισημαίνεται ότι όσο μεγαλύτερο είναι το UAV, σε σχετικούς όρους, τόσο μεγαλύτερο είναι το ωφέλιμο φορτίο.
Τα ιρανικά συστήματα μπορούν να εξοπλιστούν με μια ποικιλία ηλεκτροοπτικών αισθητήρων και οπλικών συστημάτων, με πιο γνωστό το Shahed 129. Το Shahed 129 είναι το περισσότερο γνωστό μη επανδρωμένο Ιρανικό drone μάχης, μεγάλης αντοχής, μεσαίου ύψους (UCAV), σχεδιασμένο από την Shahed Aviation Industries για τους Φρουρούς της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC).
Το Shahed 129 είναι ικανό να εκτελέσει αποστολές προσβολής στόχων και αναγνωρίσεως με πτητικές δυνατότητες έως 24 ώρες. Είναι παρόμοιο σε μέγεθος, σχήμα και ρόλο με το MQ-1 Predator των ΗΠΑ και θεωρείται ευρέως το πιο ικανό drone, που τελεί εν υπηρεσία στις Ιρανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Το συγκεκριμένο UAV χρησιμοποιήθηκε για αεροπορικές επιδρομές στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και για συνοριακή περιπολία στα ανατολικά σύνορα του Ιράν.
Μαζί με το Saegheh, το Shahed 129 αναμένεται να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά του στόλου UAV του Ιράν για τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία.
Κλείνοντας επισημαίνουμε ότι τα drone, είτε είναι οπλισμένα, είτε είναι απλά παρατήρησης-αναγνώρισης -επιτήρησης, συνιστούν από μόνα τους μια καινοτομία και εισαγάγουν ένα νέο είδος πολέμου, διαμορφώνοντας τις τακτικές διεξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων παγκοσμίως.
Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί ενδελεχώς, από την στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας, τροποποιώντας ισχύουσες τακτικές και δόγματα διεξαγωγής όλων των τύπων, ανεξαιρέτως των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα φέρουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα.
Ας οραματιστούμε υποθετικά, ένα μικρό ελληνικό νησί του Αιγαίου το οποίο δέχεται επίθεση από θάλασσα και αέρα με αποβατικές και αεροκίνητες δυνάμεις του εχθρού.
Ας υποθέσουμε ότι οι τοπικές στρατιωτικές δυνάμεις μας και ένα μέρος του πληθυσμού έχει εκπαιδευθεί στον χειρισμό drone καμικάζι(οπλισμένο με εκρηκτική κεφαλή που εκρήγνυται με την πρόσκρουση) ,τα οποία και διαθέτουν στο νησί.
Αναλογιστείτε τότε έναν μεσήλικα Έλληνα κάτοικο του νησιού που έχει στα χέρια του ένα τέτοιο drone, του οποίου γνωρίζει τον χειρισμό να απογειώνει και να οδηγεί το drone καμικάζι ρίχνοντας το πάνω σε μια ομάδα επίλεκτων πεζοναυτών του εχθρού ή μια ομάδα επίλεκτης αερομεταφερόμενης εχθρικής ομάδας.
Τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια και θανατηφόρα για τον εχθρό.
Τέλος συμπληρώνω, ρωτώντας σε ποια άλλη περίπτωση ένας μεσήλικας θα μπορούσε να εξοντώσει με ένα κτύπημα μια επίλεκτη εχθρική ομάδα;
Απαντώ, σχεδόν σε καμία.
