Ότι η υπόθεση της Συρίας είναι ακραία και επικίνδυνη το λένε οι ειδικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε το αποδεχόμαστε, διότι είναι γνωστοί για τη σοβαρότητά τους και την ενημέρωση που έχουν από τις αρμόδιες αμερικανικές πηγές. Δεν έχουμε κανένα λόγο να τους αμφισβητήσουμε.
Τα πράγματα είναι κρίσιμα και οριακά. Η Ουάσιγκτον παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τον πολεμικό πυρετό που έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες μέρες. Οι πληροφορίες ότι ρωσικά πολεμικά κτύπησαν τουρκικές θέσεις στη Συρία είναι πολύ ανησυχητικές.
Άλλωστε, η νέα πολεμική σύγκρουση στην πολύπαθη χώρα ήταν προ των πυλών, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές. Η κατοχική δύναμη Τουρκία είχε ήδη στείλει στρατιωτικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσει τον στρατό του αλ Άσαντ και φαίνεται ότι εάν δεν σταματήσει κάποιος τον Ταγίπ Ερντογάν αυτή η σύγκρουση θα αποδειχθεί καταστροφική, καθώς όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν πως 900 και πλέον χιλιάδες κάτοικοι του Ιντλίμπ έχουν ξεκινήσει να εγκαταλείπουν την πόλη και να κατευθύνονται στα σύνορα με την Τουρκία.
Μία πιθανή σύγκρουση στο Ιντλίμπ θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τη στρατηγική σχέση της Ρωσίας με την Τουρκία. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να επιλέξει μεταξύ του Ερντογάν και του αλ Άσαντ και όλοι σχεδόν συμφωνούν πως η εγκατάλειψη του προέδρου της Συρίας δεν είναι επιλογή για το Ρώσο ηγέτη.
Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Τουρκίας βρίσκεται σε μία περίεργη φάση. Και αυτός πρέπει να επιλέξει μεταξύ του κ. Πούτιν και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Η επιστροφή στο δυτικό “μαντρί” θα μπορούσε να αποδειχθεί δυσάρεστη για τον Ερντογάν.Η Συρία έχει καταστεί το κέντρο της στρατηγικής της Μόσχας στη Μέση Ανατολή. Δεν έχει κανένα, μα κανένα περιθώριο απώλειας της συγκεκριμένης χώρας, όπου διατηρεί ισχυρή ναυτική βάση και μεγάλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Επίσης, από τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο κ. Πούτιν δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τον αλ Άσαντ. Θα βαδίσει μαζί του.
Οπότε τίθεται το βασικό ερώτημα: Τι θα πράξει με τον Ερντογάν, με τον οποίο έχει προχωρήσει σε σημαντικές στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες.
Εκτός των άλλων έχουν συμφωνήσει στην κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακκουγιού, μία συμφωνία πολλών δισεκατομμυρίων. Ως αντιστάθμισμα ο κ. Πούτιν στέλνει «στρατό» τουριστών στην Τουρκία, που αποφέρει στην κατοχική δύναμη δισεκατομμύρια ρούβλια και ενισχύει έτσι την τουρκική οικονομία.
Όλο αυτό το σκηνικό, ιδιαίτερα η αλληλοενίσχυση της ρωσικής και της τουρκικής οικονομίας, οδηγεί σε αδιέξοδο τον Ταγίπ Ερντογάν και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Πρόκειται για δύο ισχυρούς χαρακτήρες, για δύο πολυσύνθετες και πολύπλοκες προσωπικότητες, αλλά και άτομα κυριαρχημένα από κόμπλεξ, που δεν υποχωρούν εύκολα. Οπότε, θα πρέπει να περιμένουμε το αποτέλεσμα αυτής της έντονης διαφωνίας που μπορεί να καταλήξει σε σύγκρουση.
Εάν δεν αποφευχθεί αυτή η σύγκρουση, η μόνη επιλογή του κ. Ερντογάν είναι η «ζεστή» αγκαλιά της Αμερικής. Και αυτό θα συμβεί με τους όρους της υπερδύναμης. Ήδη ο Τούρκος ηγέτης παρακάλεσε τον κ. Τραμπ να του στείλει Πάτριοτ για να τον προστατεύσει από τους …κακούς Ρώσους! Μέχρι της στιγμής ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει απαντήσει…
Η κίνηση του Ταγίπ Ερντογάν να ζητήσει βοήθεια από τους Αμερικανούς για να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση στη Συρία, είναι εντυπωσιακή.
Η παράκληση -διότι περί αυτού πρόκειται- να στείλουν οι ΗΠΑ δύο συστήματα Πάτριοτ ήταν μέχρι πρόσφατα αδιανόητη. Και αυτό σημαίνει πως πραγματικά η Τουρκία βρίσκεται ενώπιον μίας πολύ δυσάρεστης κατάστασης στη Συρία. Πρέπει να συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να τα διανοηθούμε.
Κατά την άποψη ειδικών η Συρία θα μπορούσε να αποδειχθεί το Βιετνάμ του Ταγίπ Ερντογάν. Ίσως αποβεί και κάτι χειρότερο, εάν δεν τα βρει με τον φίλο του τον Πούτιν.
Από την άλλη πλευρά θα μπορούσε να σύρει και τους Αμερικανούς σε αυτή την κόλαση του Ιντλίμπ. Θα ήταν ευχής έργο εάν η Αμερική, εκμεταλλευόταν αυτή τη πολύ δύσκολη στιγμή του ταραξία Ερντογάν, και τον επανάφερε στην τάξη. Είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσει η Αμερική…
