Η ψηφιακή ταυτότητα είναι το πρώτο βήμα που έκανε η κινεζική κυβέρνηση για να δημιουργήσει σύστημα κοινωνικής πίστωσης, οδηγώντας σε ένα πρόγραμμα περιθωριοποιήσεως ατόμων, δήμευση περιουσίας και τελικά εξαθλίωσης και εξόντωσης, το οποίο θα άρεσε σε πολλά " γεράκια" στις Βρυξέλλες που έχουν τα δικά τους σχέδια.
Μόλις κάποιος εισέλθει στην μαύρη λίστα του κινεζικού κράτους, και η ψηφιακή του ταυτότητα θα επισημανθεί ως Εχθρός του Κράτους.
Μετά ο πολίτης οδηγείται στο περιθώριο, αποκλειόμενος από δεκάδες υπηρεσίες, στην κοινωνική απομόνωση και στην ατελείωτη φτώχεια, με όλες τις συνέπειες της.
Το «Social Credit System» της Κίνας πυροδότησε ανησυχία ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων, για τη δημιουργία ενός είδους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, που ανταμείβει «υποδειγματικούς πολίτες», οι οποίοι για παράδειγμα φρόντιζαν τους ηλικιωμένους, ενώ τιμωρεί όσους διέπραξαν ανήλικους τροχαίες παραβάσεις, αναφέρει η εφημερίδα dailymail.
Προέκυψαν αναφορές για άτομα που τιμωρήθηκαν επειδή επέκριναν την κυβέρνηση ή δεν πλήρωναν πρόστιμα, με συνέπειες, που λέγεται ότι κυμαίνονται από την άρνηση χορήγησης δανείων έως την απαγόρευση από την αγορά εισιτηρίων πτήσεων και εισιτηρίων τρένου.
Οι φόβοι ενός μυστικοπαθούς καθεστώτος που επιβάλλει κυρώσεις στους πολίτες για μέθη ή περίεργο περπάτημα για παράδειγμα, προκάλεσε ευρείες εικασίες για το τι έκανε στην πραγματικότητα το σύστημα, πίσω από τους μύθους, και ποιος έπαιρνε τελικά τις αποφάσεις.
Το πρόγραμμα εφαρμόζονταν αποσπασματικά σε περιφέρειες της Κίνας, και την εξουσία είχαν τοπικοί Αξιωματούχοι.
Στο τέλος, το κινεζικό κράτος αναγκάστηκε να πιέσει τις περιφέρειες που πειραματίζονται με τις δικές τους υπερβολικές πολιτικές.
Σήμερα, το Κοινωνικό Σύστημα Πιστώσεων της Κίνας είναι μια υπενθύμιση των ορίων της τεχνολογίας, δίνοντας μια προειδοποίηση για το ρόλο και την αποτελεσματικότητα κάθε κυβέρνησης
Το 2019, τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης υπερηφανεύονταν ότι ένα εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης, που είχε αποκαλυφθεί πέντε χρόνια πριν, ότι θα βοηθούσε τη χώρα να «αποκαταστήσει την κοινωνική εμπιστοσύνη».
Τελικά αυτό ισχύει σήμερα εν έτει 2025, χαρακτηρίζοντας πολλούς Κινέζους πολίτες ως «αναξιόπιστους», απαγορεύοντας την είσοδο τους σε τρένα και αεροσκάφη, ενώ όλο αυτό γιγαντώθηκε την εποχή της πανδημίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ραγδαίες εξελίξεις αναμένονται για όλη την ανθρωπότητα! Μυστήριο στις σχέσεις Τραμπ-Μασκ
Παρά τις διαμαρτυρίες, σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων της Κίνας (NDRC), οι αρχές και σήμερα, συνεχίζουν να μπλοκάρουν εκατομμύρια απόπειρες αγοράς αεροπορικών και τρένων για «απαξιωμένα άτομα», που βρέθηκαν σε μια κοινωνική μαύρη λίστα του προγράμματος.
Το Πεκίνο είχε επίσης υπηρεσίες διαδικτυακής συνομιλίας για την επαλήθευση της ταυτότητας των χρηστών, την αξιολόγηση της πιστωτικής τους βαθμολογίας, και την διατήρηση ενός αρχείου καταγραφής των ομαδικών συνομιλιών τους, θεωρούμενες ως πληροφορίες που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες για την αξιολόγηση της κοινωνικής αξίας.
Όλες αυτές οι ειδήσεις για το κινεζικό σύστημα, αντιμετωπίστηκαν με φρίκη στη Δύση
Τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν από το 2019 ότι, τα άτομα με χαμηλές αξιολογήσεις απαγορεύονταν από την αγορά ασφάλισης, διαχείρισης περιουσίας ή ακίνητης περιουσίας, και ότι τα προσωπικά τους στοιχεία θα αναγράφονται πλέον ως δημόσια.
Δυτικοί δημοσιογράφοι που ήταν σε θέση να μιλήσουν με κατοίκους της Κίνας επανέλαβαν τέτοιες ιστορίες φρίκης πολιτών, που είχαν επιβαρυνθεί με μια υποχρεωτική κοινωνική αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας, που είχε εισχωρήσει σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
Το NBC ανέφερε ότι οι βαθμολογίες που κυμαίνονταν από το 350 στο 950 μονάδες, βασίστηκαν σε συνήθειες και συμπεριφορές των Κινέζων πολιτών.
Το σύστημα αυτό, αναπτύχθηκε από μια ιδιωτική εταιρεία σε συνεργασία με το κινεζικό κράτος, και προσπάθησε να καλύψει το κενό που είχε η χώρα σε ένα σύστημα αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας που να ταιριάζει με την ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία της.
Η Κίνα έχει πράγματι αναπτύξει ένα Κοινωνικό Σύστημα Πιστώσεων από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, εμπνευσμένο από συστήματα βαθμολόγησης πιστώσεων σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τον Vincent Brussee, υποψήφιο διδάκτορα στις Σπουδές Κίνας στο Πανεπιστήμιο του Leiden.
Σιγά-σιγά, πολλές περιοχές της Κίνας άρχισαν να τρέχουν πιλοτικά αυτό το πρόγραμμα.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2010, τοπικοί αξιωματούχοι στην πόλη Suining - στο ανατολικό Σετσουάν - φέρεται να αφαιρούσαν «πόντους» από άτομα που έκαναν αναφορά στην κυβέρνηση ή ανέβαζαν ορισμένα πράγματα στο διαδίκτυο.
«Οι ντόπιοι θα κέρδιζαν πόντους για τη φροντίδα ηλικιωμένων μελών της οικογένειας ή τη βοήθεια των φτωχών και θα τους έχαναν για μικρές τροχαίες παραβάσεις ή αν ζητούσαν παράνομα βοήθεια από ανώτερες αρχές», έγραψε στο περιοδικό Foreign Policy η Simina Mistreanu, ανταποκρίτρια για την Greater China και το Associated Press.
«Οι υψηλόβαθμοι Κινέζοι Αξιωματούχοι παρακολουθήθηκαν γρήγορα για προαγωγές θέσεων εργασίας και απέκτησαν πρόσβαση σε κορυφαίες σχολές, ενώ τα χαμηλότερης βαθμολογίας άτομα, περιορίστηκαν, από ορισμένες άδειες και κοινωνικές υπηρεσίες.
Η πολιτική αυτή, ήταν μια καταστροφή, που κρίθηκε «άδικη και αυθαίρετη» από τους Κινέζους κατοίκους και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.
"Το Suzhou, ακριβώς δυτικά της Σαγκάης, στην άλλη πλευρά της χώρας, σχεδίαζε κυρώσεις για μη ορθή εμφάνιση ή εξαπάτηση σε διαδικτυακά παιχνίδια”, σημείωσε ο Brussee.
Τονίζεται για παράδειγμα, ότι το 2021, Κινέζοι αξιωματούχοι κατάρτισαν έναν «κώδικα συμπεριφοράς», που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι στα μετρό του Πεκίνου.
Εκείνοι που συμπεριφέρθηκαν σωστά, ( δεν έτρωγαν εντός των Τρένων ή δεν κουβαλούσαν απαγορευμένα αντικείμενα), είχαν καλούς βαθμούς κοινωνικής πίστης, και επωφελούνταν από ένα σύστημα «γρήγορης μετάβασης», επιβαίνοντας στο πολυσύχναστο μετρό πριν από εκείνους με χαμηλότερες βαθμολογίες.
Ο Xie Yongjiang, επικεφαλής της έρευνας διαχείρισης και νομοθεσίας στο Διαδίκτυο στο Πανεπιστήμιο Ταχυδρομείων και Τηλεπικοινωνιών του Πεκίνου, είχε δηλώσει στην κινεζική εφημερίδα Global Times ότι, το σύστημα στοχεύει «να εμπνεύσει την κοινωνική εμπιστοσύνη και να βελτιώσει τη διακυβέρνηση».
Τα περισσότερα από τα συστήματα που εξακολουθούν να ισχύουν «μοιάζουν με προγράμματα επιβράβευσης πίστης», προσφέροντας οφέλη σε πιστούς πελάτες.
Ωστόσο, αυτά δεν συνδέονται σαφώς με «μαύρες λίστες», οι οποίες όντως υπάρχουν υπό κάποια ιδιότητα για παραβάτες σοβαρών εγκλημάτων.
Τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι η επιτήρηση στην Κίνα δεν υπάρχει, ή ότι απλώς ότι το Κοινωνικό Σύστημα Πιστώσεων δεν υπάρχει και δεν λειτουργεί με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο.
Το μέλλον είναι ασαφές για το ασαφές Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης της Κίνας, και δεν έχει ακόμη καθοριστεί με σαφήνεια τι είναι η κοινωνική πίστωση στην χώρα αυτή και πως μετριέται.
Το σύστημα, ή «κατακερματισμένη συλλογή διαφορετικών συστημάτων» ίσως, υπογραμμίζει τις προκλήσεις που μπορεί να έχουν ακόμη και τα συγκεντρωτικά, πλούσια κράτη κατά την εισαγωγή αποτελεσματικής πολιτικής, υποστηριζόμενης από τεχνολογία ή όχι.
Η ιστορία του συστήματος κοινωνικής πίστωσης της Κίνας όμως, προκαλεί προειδοποιήσεις σχετικά με το εύρος του κράτους, και την πιθανή δύναμη της τεχνολογίας να περιορίσει ορισμένες ελευθερίες, εισάγοντας μια πολιτική που θυμίζει το τι ετοίμαζε και στην Δύση όλη η Woke ατζέντα.
