Τα τελευταία χρόνια η Κίνα αμφισβητεί την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ, επιχειρώντας το κυρίως με όπλο την οικονομία της η οποία είναι η ισχυρότερη παγκοσμίως.
Οι προσπάθειες της Κίνας για παγκόσμια κυριαρχία "σκοντάφτουν" στην στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ
Με βάση την οικονομία της και τις πολύ καλές σχέσεις της με την Ρωσία από την οποία εισήγαγε στρατιωτική τεχνογνωσία και τεχνολογία, η Κίνα έχει προβεί σε μια καθολική RMA (Revolution in military affairs) - επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις- εκσυγχρονίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της, παράγοντας σύγχρονα και ανταγωνίσιμα με ΗΠΑ-ΕΕ οπλικά συστήματα-μέσα και πυρομαχικά.
Παράλληλα η Κίνα μετέχει στους BRICKS, προωθώντας στην τεράστια ανθρώπινη αγορά του εν λόγω συνασπισμού προϊόντα της, ανταγωνιζόμενη σε Παγκόσμιο επίπεδο ΗΠΑ-ΕΕ ταυτόχρονα.
Ωστόσο σε στρατιωτικό επίπεδο η Κίνα δεν έχει καταφέρει να υποσκελίσει τις ΗΠΑ, οι οποίες εξακολουθούν να κυριαρχούν, έχοντας δημιουργήσει διάφορες πολυεπίπεδες στρατιωτικές συμμαχίες ανά τον κόσμο, όπως πχ ΝΑΤΟ, ΑUKUS και άλλους, ενώ παράλληλα διατηρούν πάνω από 800 στρατιωτικές βάσεις παγκοσμίως, συντριπτικά περισσότερες από κάθε άλλη χώρα.
Η Κίνα αντιλήφθηκε ότι η απόκτηση στρατιωτικής κυριαρχίας έναντι των ΗΠΑ είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ως έχει σήμερα η κατάσταση, προσπαθεί πλέον να διαμορφώσει σε παγκόσμιο επίπεδο τις αναγκαίες συνθήκες προς τούτο , ακολουθώντας με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση από εκείνη που θα προέβλεπε περιφερειακούς πολέμους, όπως έπραξε η Ουάσιγκτον μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου σε ευρεία κλίμακα.
Το Κινεζικό σχέδιο δανεισμού των χωρών
Αντί αυτού προτίμησε την τακτική της οικονομικής εξάρτησης πολλών χωρών από την ίδια, βάζοντας στο επίκεντρο την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI) (δρόμος του μεταξιού) που θα φέρνει κινεζικά προϊόντα από το Πεκίνο στην ΕΕ.
Σύμφωνα με αυτήν το Πεκίνο βοηθάει μέσω δανεισμού χώρες με χαμηλές έως μέτριες οικονομικές δυνατότητες, να κατασκευάσουν έργα υποδομής, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο κλπ, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των πολιτών των χωρών αυτών , την επικοινωνία μεταξύ των χωρών και την λίανση των όποιων αντιθέσεών τους στη βάση του κοινού οικονομικού οφέλους.
Στη συνέχεια με βάση την εισπράξεις από την εκμεταλλευσιμότητα των έργων κοινής ωφελείας οι χώρες που δανείστηκαν χρήματα από την Κίνα θα αποπλήρωναν το χρέος τους.
Παράλληλα η βελτίωση των μεταφορών καθιστά γρηγορότερη και φθηνότερη την διαμετακόμιση κινεζικών προϊόντων προς την ΕΕ, κλείνοντας πόρτες για τις ΗΠΑ σε αυτήν , σε μια προσπάθεια δορυφοροιοποίησης των Βρυξελλών από το Πεκίνο.
Επίσης το Πεκίνο επέκτεινε την οικονομική δραστηριότητά του με κατασκευή έργων υποδομής σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και Αφρικής σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει νέους συμμάχους παγκοσμίως.
Αυτός είναι ο λόγος που η Κίνα έχει δανείσει 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια για έργα υποδομής από την Ασία στη Λατινική Αμερική για να τονώσει το εμπόριο.
Τι γίνεται με τα χρεωστούμενα δάνεια
Μέχρι εδώ καλά, αλλά τί γίνεται με εκείνα τα δάνεια τα οποία έχουν δοθεί στις χώρες για κατασκευή έργων κοινής ωφελείας και αυτές αδυνατούν να αποπληρώσουν στο Πεκίνο;
Εδώ μπαίνουμε στην δεύτερη φάση του Κινεζικού σχεδιασμού, που είτε η χορήγηση νέων δανείων στη χώρα που αδυνατεί να εξοφλήσει τα χρέη της, είτε η εξαγορά "υποδομών φιλέτου" της χώρας αυτής από το Πεκίνο, είτε η είσοδος Κινεζικών εταιρειών για συμπαραγωγή προϊόντων.
Σε όποια των περιπτώσεων ένα είναι το αποτέλεσμα, η ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της χώρας που χρωστάει στο Πεκίνο από αυτό.
Το τελικό στάδιο του Κινεζικού σχεδίου
Τελικό στάδιο είναι η υπογραφή στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Κίνας και χώρας που οφείλει σε αυτήν, με αποτέλεσμα εκτός από την οικονομική και την στρατιωτική εξάρτηση αυτής από το Πεκίνο.
Με αυτόν τον τρόπο η Κίνα σκοπέυει να δημιουργήσει έναν συνασπισμό πολλών χωρών που θα εξαρτώνται οικονομικά και στρατιωτικά από αυτήν, επαραθυρώνοντας τις ΗΠΑ-ΕΕ από περιοχές που κυριαρχούσαν απόλυτα.
Κλείνω τέλος επισημαίνοντας ότι το Πεκίνο ακολουθώντας τη συνταγή "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου", έχει βελτιώσει σημαντικότατα τις σχέσεις της με Ιράν, Ρωσία, Ταλιμπάν, εχθρούς ΗΠΑ-ΕΕ.
Διαπιστώνουμε επίσης ότι αυτή τη στιγμή η Κίνα όντας σχεδόν αμέτοχη πολιτικοστρατιωτικά συσπειρώνει τις δυνάμεις της κατά των ΗΠΑ στον Ειρηνικό, σε αντίθεση με αυτές που αναλώνονται μέσω Ουκρανίας και Ισραήλ σε περιφερειακές συγκρούσεις.
