Οι Αμερικανοί δαπανούν περισσότερα από 500 χιλιάδες δολάρια κάθε ημέρα για την επιχείρηση αυτού του πολεμικού πλοίου. Το κόστος του ξεπερνά τα 360 εκατομμύρια δολάρια, ωστόσο μετά από μόνο 2 χρόνια χρήσης το Πεντάγωνο το αποσύρει από την ενεργό δράση. Στην πραγματικότητα δεν αποσύρει μόνο το συγκεκριμένο σκάφος, αλλά ολόκληρη την κλάση αυτών των πλοίων. Ήδη έχει αποσύρει 5 μονάδες και στο μέλλον θα ακολουθήσουν περισσότερες.
Πάμε όμως να δούμε την πηγή του προβλήματος και ποια λύση βρήκαν οι Αμερικανοί.
Η Αρχή της Ιστορίας
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, όπως κάνουμε πάντα. Στα τέλη της δεκαετίας του '1990 το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό σκόπευε να αποσύρει όλες τις φρεγάτες και τα πλοία παράκτιας περιπολίας του, χωρίς να είχε έτοιμο κάποιο πρόγραμμα αντικατάστασής τους. Ως αποτέλεσμα, το οπλοστάσιο των Αμερικανών έμεινε με μόνο 26 πλοία ειδικά σχεδιασμένα για να καταστρέφουν ή να παρατάσσουν νάρκες στο πεδίο της μάχης. Το 40% αυτών των πλοίων δεν βρίσκονταν καν σε καλή κατάσταση, οπότε η Ουάσιγκτον έπρεπε ταχύτατα να πάρει μία απόφαση.
Εξαιτίας του κενού που δημιούργησε η απόσυρση πάνω από 50 φρεγατών και των πλοίων παράκτιας περιπολίας των Αμερικανών, μία διαδικασία που ολοκληρώθηκε πλήρως το έτος 2001, το Πεντάγωνο αποφάσισε να ναυπηγήσει μία νέα οικογένεια μικρών, γρήγορων και stealth πολεμικών πλοίων ονόματι Littoral Combat Ships (LCS) υπό την αιγίδα του προγράμματος DD(X). Εντός του προγράμματος LCS σχεδιάστηκαν δύο διαφορετικές κλάσεις σκαφών, η κλάση Independence και η κλάση Freedom. Οι Αμερικανοί οραματίστηκαν αυτά τα πλοία να είναι αρκετά οικονομικά, ενώ σκοπεύονταν να πλέουν με πλήρωμα μικρού μεγέθους για να έχουν χαμηλό κόστος επιχείρησης. Θα μπορούσαν να αναλάβουν διάφορες αποστολές, όπως αποστολές κατά εχθρικών σκαφών επιφανείας, αποστολές ανθυποβρυχιακού πολέμου, ενώ θα μπορούσαν να λειτουργούν και σαν ναρκαλιευτικά.
Το πρώτο πλοίο της οικογένειας LCS τέθηκε και επίσημα σε λειτουργία το έτος 2008 αλλά για κακή τους τύχη λίγο αργότερα ξεκίνησαν τα προβλήματα...
Τα Προβλήματα Ξεκινάνε...
Κάθε πλοίο της οικογένειας LCS σχεδιάστηκε από τα αμερικανικά ναυπηγεία να πλέει με ταχύτητα έως 70 κόμβων. Για να το καταφέρουν αυτό τα σκάφη εξοπλίστηκαν με ένα ολοκαίνουργιο σύστημα ισχύος, το οποίο συνδυάζει πετρελαιοκινητήρες και αεριοστρόβιλους βενζινοκινητήρες. Η λογική αυτού του συστήματος ισχύος ήταν οι πετρελαιοκινητήρες να χρησιμοποιούντουσαν όταν το πλοίο κινούνταν με σταθερή ταχύτητα (cruise speed) και οι βενζινοκινητήρες όταν το πλήρωμα ήθελε να δώσει μία ώθηση στο σκάφος και να αυξήσει προσωρινά την ταχύτητά του.
Αυτό το πολύ φιλόδοξο και περίπλοκο σύστημα ισχύος αποδείχθηκε όμως προβληματικό. Μέχρι το τέλος του 20