Αν και επικίνδυνες από μόνες τους, οι απειλές της Μόσχας εξισορροπούνται από μια εξίσου επικίνδυνη αντίδραση από τη Δύση, όπου πολλοί αξιωματούχοι και ειδικοί έχουν προτείνει οι Ηνωμένες Πολιτείες να αφαιρέσουν εντελώς την πυρηνική αποτροπή από το τραπέζι. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό μπορεί να κάνει τον Πούτιν πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει πυρηνική δύναμη.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν υποστήριξε πρόσφατα ότι η αντίδραση της Δύσης δεν πρέπει να περιλαμβάνει πυρηνικά όπλα σε καμία περίπτωση. Τώρα υπάρχει μια διαφορά μεταξύ μιας απάντησης "πρέπει" και μιας απάντησης "επιλογής", γράφει το αμερικανικό περιοδικό National Interest. Η Ρόουζ Γκότεμέλερ (Rose Gottemoeller), πρώην διαπραγματευτής των ΗΠΑ για τον έλεγχο των όπλων και αξιωματούχος του ΝΑΤΟ, πρότεινε πρόσφατα να επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο συμβατικές δυνάμεις σε περίπτωση που η Μόσχα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Ο Λίον Πανέτα (Leon Panetta), ο πρώην υπουργός Άμυνας, κάλεσε επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες να απαντήσουν, αλλά να επιλέξουν να το κάνουν μόνο με ισχυρά συμβατικά αντίποινα κατά των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία.
Το σκεπτικό του Πανέτα υποθέτει ότι οποιαδήποτε χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων είναι πολύ επικίνδυνη επειδή δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι τα αντίποινα θα είναι μικρά ή περιορισμένα. Αλλά άφησε την πυρηνική επιλογή στο τραπέζι, όπως και η Γκότεμέλερ.
Η πολιτική «μη χρήσης» είναι τεράστιο λάθος για πέντε λόγους:
- Πρώτον, η διατήρηση της απάντησης των ΗΠΑ σε συμβατικό επίπεδο δεν θα εμποδίσει απαραίτητα τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει στη συνέχεια πυρηνική δύναμη. Εάν η Ρωσία γνωρίζει ότι μπορεί να ηττηθεί μόνο με τη χρήση του αμερικανικού ή του ΝΑΤΟϊκού συμβατικού οπλισμού, γιατί η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιούσε πυρηνική δύναμη για τον ίδιο ακριβώς λόγο που σκόπευε να ξεκινήσει πυρηνικά πλήγματα εξαρχής;
- Δεύτερον, οι υποστηρικτές του «καμία χρήση» πρέπει να γνωρίζουν ότι οι στρατιωτικοί σχεδιαστές των ΗΠΑ, όταν ρωτήθηκαν από το Κογκρέσο, εξηγούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να κερδίσουν μια συμβατική στρατιωτική σύγκρουση κατά της Ρωσίας μόνο εάν δεν εισαχθούν πυρηνικά όπλα.
- Τρίτον, οι υποστηρικτές της απάντησης μόνο με συμβατικά πλήγματα παραγνωρίζουν ότι τον Απρίλιο του 1999, η Ρωσία άλλαξε τη στρατηγική της σε αυτό που ο πρώην στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ Τζον Χάιτεν περιέγραψε ως δόγμα «κλιμάκωσης για νίκη» που απαιτεί ρητά την ανάπτυξη μικρής κλίμακας και υψηλής ακρίβειας πυρηνικά όπλα πεδίου μάχης με υψηλή πολιτική και διπλωματική δύναμη.
- Τέταρτον, όπως σημειώνει ο ειδικός στα πυρηνικά Φράνκλιν Μίλερ (Franklin Miller), ο Πούτιν βλέπει ένα στρατηγικό χάσμα μεταξύ του θεάτρου των ΗΠΑ και της Ρωσίας ή της ικανότητας πυρηνικών όπλων μικρότερης εμβέλειας. Εξάλλου, η Ρωσία έχει κάπου μεταξύ 2.000-5.000 τέτοια όπλα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μόλις 200 τέτοιες βόμβες που έχουν αναπτυχθεί σε μαχητικά αεροσκάφη στην Ευρώπη (και καμία στην Ασία).
- Και πέμπτον, η πλήρης απομάκρυνση της πυρηνικής αποτροπής από το τραπέζι, όπως πρότεινε ο Μακρόν, δίνει στον Πούτιν και σε τέτοιους αντιπάλους σχετικά ελεύθερα χέρια να χρησιμοποιούν πυρηνικά όπλα ατιμώρητα, κάτι που προφανώς μειώνει το όριο στο οποίο θα διεξαγόταν ο πυρηνικός πόλεμος.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σοβαρές για τη διατήρηση της αποτροπής, το στρατηγικό χάσμα με τη Ρωσία πρέπει να μειωθεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες σκέπτονται την ανάπτυξη ενός νέου πυρηνικού πυραύλου κρουζ του Πολεμικού Ναυτικού (SLCM-N), αλλά η τρέχουσα κυβέρνηση έχει υποστηρίξει ότι δεν είναι μια «μαγική σφαίρα» και ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Ωστόσο, ενώ οι συμβατικές εναλλακτικές λύσεις μπορεί να είναι πράγματι διαθέσιμες, το ερώτημα είναι εάν είναι επαρκώς αξιόπιστες για να αποτρέψουν τη χρήση πυρηνικών όπλων από τον Πούτιν και να τον πείσουν ότι η θεωρία του για τη νίκη θα οδηγήσει σε ήττα.
Είναι προφανές ότι η αποτροπή των ΗΠΑ δεν απέτρεψε τον Πούτιν από την εισβολή στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, όπως έχει προειδοποιήσει ο εμπειρογνώμονας στη Ρωσία, Στέφεν Μπλανκ (Stephen Blank), ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ερευνών Εξωτερικής Πολιτικής για περισσότερες από δύο δεκαετίες, η ιδέα του Πούτιν για την πυρηνική αποτροπή δεν είναι να αποτρέψει τον πόλεμο, αλλά να αποτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες να υπερασπιστούν τους συμμάχους που είναι θύματα της ρωσικής επιθετικότητας.
Έτσι, μακριά από την αποτροπή του πολέμου, ο Πούτιν βλέπει τα πυρηνικά όπλα ως εργαλεία πολέμου που επιτρέπουν σε ρεβανσιστικά κράτη όπως η Ρωσία να αλλάζουν σύνορα μέσω της χρήσης πυρηνικών απειλών. Τα πυρηνικά όπλα γίνονται έτσι όργανα επιθετικού πολέμου – όχι αποτρεπτικού. Ο Πούτιν απειλεί με περιορισμένη χρήση επειδή κατανοεί επίσης ότι η δυσανάλογη πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει αντίποινα που θα οδηγήσουν στον Αρμαγεδδώνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πιο σημαντική από την Ουκρανία! Αυτή θα είναι η επόμενη εστία αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας
Ωστόσο, διατηρώντας τους αριθμούς μικρούς, ο Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να «νικήσει» εξαναγκάζοντας ή εκβιάζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραιτηθούν. Αυτή είναι η θεωρία του για τη νίκη και αν δεν μπορέσουμε να την αποτρέψουμε και να την ακυρώσουμε, θα μπορούσαμε κάλλιστα να χάσουμε.
Η Τούλσι Γκάμπαρντ (Tulsi Gabbard), μεταξύ άλλων, υποστήριξε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ενδιαφέρονται να αμφισβητήσουν τη Ρωσία, ένα έθνος με περισσότερα πυρηνικά όπλα από οποιοδήποτε άλλο στη Γη, για την Ουκρανία, μια χώρα στη σφαίρα συμφερόντων της Ρωσίας. Παρομοίως, διαδηλωτές σε συνάντηση του δημαρχείου με την βουλευτή Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ (Alexandria Ocasio-Cortez D-NY), ένα προοδευτικό μέλος της «Ομάδας» του Κογκρέσου, την επέκριναν ότι ψήφισε για περισσότερη στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία και ότι έθετε τους ψηφοφόρους της σε κίνδυνο θανάτου από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Η πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέκτειναν την πυρηνική τους ομπρέλα πάνω από το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους στον δυτικό Ειρηνικό, επειδή η Ουάσιγκτον δεν ήθελε να ξοδέψει όσα θα χρειαζόταν για να νικήσει συμβατικά κάθε σοβιετικό, κινεζικό ή βορειοκορεατικό τανκ, πλοίο και αεροσκάφος.
Αυτό που είναι διαφορετικό σήμερα είναι ότι, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν εκτεταμένο πυρηνικό αποτρεπτικό δυναμικό έναντι των συμμάχων τους, δεν έχουν εκσυγχρονίσει τις πυρηνικές δυνάμεις τους στο θέατρο ή δεν έχουν αναλύσει και αξιολογήσει προσεκτικά τη στρατηγική που απαιτείται για τη διατήρηση μιας αξιόπιστης αποτρεπτικής δύναμης από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν τώρα δύο ομοτίμους ανταγωνιστές με πυρηνικά όπλα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να υπερασπιστούν τους συμμάχους τους, αποτρέποντας ταυτόχρονα τη χρήση πυρηνικών όπλων από οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Αλλά αυτό απαιτεί οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε τέτοια χρήση με επαρκώς αξιόπιστη ισχύ, συμπεριλαμβανομένου του να έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν πυρηνική δύναμη, για να αναγκάσουν τους αντιπάλους να αποσυρθούν.
Αυτό απαιτεί όχι μόνο την ικανότητα αλλά και την προθυμία να εκτελεστεί μια πυρηνική απάντηση εάν είναι απαραίτητο. Διαφορετικά, η αποτρεπτική δύναμη βασίζεται σε μια μπλόφα, η οποία είναι μια επικίνδυνη πολιτική. Το να πούμε στους αντιπάλους ότι η προοπτική της πυρηνικής κλιμάκωσης τρομοκρατεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ και θα προανήγγειλε αυτόματα τον Αρμαγεδδώνα, μπορεί επίσης να καταστήσει τη χρήση πυρηνικών όπλων «αδιανόητη» και «ανέφικτη».
Ωστόσο, αυτή η γραμμή σκέψης υπονομεύει την εκτεταμένη αποτροπή που οι Ηνωμένες Πολιτείες διατήρησαν για επτά δεκαετίες και ευτυχώς διατήρησαν την ειρήνη.
Όπως έγραψε κάποτε ο Χέρμαν Καν (Herman Kahn) του Ινστιτούτου Hudson, ο καλύτερος τρόπος για να φαίνεσαι αξιόπιστος είναι να είσαι αξιόπιστος. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες προτιμούν να μην είναι αξιόπιστες, τότε θα πρέπει να φύγουν εντελώς από την πυρηνική επιχείρηση - ένα αποτέλεσμα που θα άνοιγε την πόρτα σε άλλους να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα χωρίς φόβο για μια ανάλογη απάντηση. Η δουλειά της Αμερικής είναι να εξαλείψει αυτή την επικίνδυνη προοπτική.
