Οι ΗΠΑ και γενικότερα η Δύση έχουν επιβάλλει πολύ σκληρές οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία, γεγονός που έχει επισύρει τον σκεπτικισμό αρθρογράφων και αναλυτών, κατά πόσο αυτές μακροπρόθεσμα θα μπορούσαν να αποδειχθούν καταστροφικές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αναλυτής: Τα στρατιωτικά πλήγματα που έχει υποστεί η Ρωσία έχουν "υπερεκτιμηθεί" από τα δυτικά ΜΜΕ
Στο πλαίσιο αυτό εδράζεται και το άρθρο-ανάλυση των eurasiantimes.com, κυριότερα σημεία του οποίου είναι τα εξής:
"Στα προβλήματα του πολέμου και της στρατηγικής, ο Κινέζος κομμουνιστής ηγέτης Μάο Τσε Τουνγκ είχε πει ότι «η πολιτική δύναμη αναπτύσσεται από την κάννη ενός όπλου». Η Αμερική φαίνεται να έχει υιοθετήσει αυτή τη φράση στο «η πολιτική της δύναμη αναπτύσσεται από τις κυρώσεις».
Για τις ΗΠΑ, οι οποίες αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες του κόσμου, οι κυρώσεις είναι το απόλυτο όπλο για να πειθαρχήσουν αυτά που θεωρούν «αδίστακτα έθνη». Στην πιο πρόσφατη περίπτωση, τιμώρησε τη Ρωσία με τις σκληρότερες δυνατές οικονομικές κυρώσεις για την εισβολή στην Ουκρανία. Και τώρα, η Ουάσιγκτον απειλεί τη φίλη της Ρωσίας την Κίνα με παρόμοια τιμωρία και απομόνωση.
Οι δύο πλευρές συζήτησαν την κρίση στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια επτάωρης συνάντησης μεταξύ του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν και του Κινέζου διπλωμάτη Γιανγκ Τζιέτσι στη Ρώμη στις 14 Μαρτίου. Η Ουάσιγκτον ανέφερε επίσης ότι η Κίνα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει «σημαντικές συνέπειες» εάν παράσχει στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στη Ρωσία εν μέσω της συνεχιζόμενης εισβολής στην Ουκρανία.
«Πιστεύω ότι αυτό που μεταφέραμε από τον Σύμβουλό μας Εθνικής Ασφάλειας σε αυτή τη συνάντηση είναι ότι εάν παρέχουν στρατιωτική ή άλλη βοήθεια που, φυσικά, παραβιάζει τις κυρώσεις ή υποστηρίζει την πολεμική προσπάθεια, θα υπάρξουν σημαντικές συνέπειες», είπε ο White.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, πριν από τη συνάντηση της Ρώμης, οι ΗΠΑ προφανώς είπαν στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και τους Ασιάτες εταίρους ότι η Κίνα ήταν πρόθυμη να παράσχει στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στη Ρωσία κατά τη διάρκεια του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον δεν μπόρεσε να παράσχει δημόσια στοιχεία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της.
Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά κρατών
Στη μεταψυχροπολεμική περίοδο, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις οικονομικές κυρώσεις για να τιμωρήσουν δεκάδες έθνη, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων και των εταίρων τους, κάτι που σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, «έβλαψε τα οικονομικά συμφέροντα της Αμερικής στον κόσμο χωρίς να προάγει σημαντικά την εθνική ασφάλεια».
Το πιο πρόσφατο νομοσχέδιο είναι ο νόμος Countering America’s Adversaries Through Sanctions ή CAATSA, ο οποίος ψηφίστηκε από τη Γερουσία των ΗΠΑ το 2017. Το Ιράν, η Βόρεια Κορέα, η Τουρκία και η Ρωσία είναι μεταξύ των χωρών που αντιμετωπίζουν κυρώσεις βάσει αυτού του νόμου.
Αν και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, η Ινδία θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει αμερικανικές κυρώσεις για την αγορά των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας S-400 με τον ίδιο τρόπο που τιμωρήθηκε η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές.
Πριν από δεκαετίες, ο Richard N. Haass, Αμερικανός διπλωμάτης και σήμερα πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, μιας δεξαμενής σκέψης με έδρα τη Νέα Υόρκη, επεσήμανε τα ελαττώματα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
«Οι οικονομικές κυρώσεις χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για την προώθηση του πλήρους φάσματος των στόχων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ωστόσο, πολύ συχνά οι κυρώσεις αποδεικνύονται κάτι περισσότερο από εκφράσεις των προτιμήσεων των ΗΠΑ που βλάπτουν τα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα χωρίς να αλλάζουν τη συμπεριφορά του στόχου προς το καλύτερο.
«Κατά κανόνα, οι κυρώσεις πρέπει να είναι λιγότερο μονομερείς και περισσότερο εστιασμένες στο πρόβλημα. Το Κογκρέσο και η εκτελεστική εξουσία πρέπει να θεσπίσουν πολύ πιο αυστηρή εποπτεία των κυρώσεων, τόσο πριν από την υιοθέτησή τους όσο και τακτικά στη συνέχεια, για να διασφαλίσουν ότι τα αναμενόμενα οφέλη υπερτερούν του πιθανού κόστους και ότι οι κυρώσεις επιτυγχάνουν περισσότερα ως εναλλακτικά εργαλεία εξωτερικής πολιτικής», έγραψε στο Brookings. σύνοψη πολιτικής το 1998.
Μια πρόχειρη ματιά σε ορισμένες από τις χώρες που έχουν επιβληθεί κυρώσεις θα αποκάλυπτε πώς τα εμπάργκο και οι αποκλεισμοί απέτυχαν να αλλάξουν τη στάση και την κατάσταση των πραγμάτων σε αυτά τα έθνη.
Βόρεια Κορέα
Οι ΗΠΑ δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις με τη Βόρεια Κορέα, η οποία αντιμετωπίζει αυστηρές κυρώσεις λόγω του πυρηνικού της προγράμματος και της μεγάλης κλίμακας παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επέβαλε νέες κυρώσεις στην Πιονγκγιάνγκ για μια σειρά εκτοξεύσεις πυρηνικών πυραύλων.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια, αυτές οι κυρώσεις δεν είχαν καμία επίδραση στον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος αρνήθηκε να υποκύψει στην αμερικανική πίεση.
Μέχρι στιγμής, οι προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να εμπλέξει την κομμουνιστική χώρα σε διάλογο για να την πείσει να εγκαταλείψει το πυρηνικό της οπλοστάσιο έχουν αποδειχθεί μάταιες.
Ο προκάτοχος του Μπάιντεν, Ντόναλντ Τραμπ, απέτυχε επίσης να σταματήσει την Πιονγκγιάνγκ από το να συνεχίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.
Ιράν
Η Ουάσιγκτον έχει επιβάλει «περιορισμούς στις δραστηριότητες με το Ιράν υπό διάφορες νομικές αρχές από το 1979, μετά την κατάληψη της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Τεχεράνη», σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οι περισσότερες από τις κυρώσεις σχετίζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η κυβέρνηση Τραμπ είχε επιβάλει εκ νέου σκληρές κυρώσεις στην Τεχεράνη μετά την αποχώρηση της Ουάσινγκτον από την πυρηνική συμφωνία.
Μετά από αυτό, το Ιράν άρχισε να παραβιάζει τους περιορισμούς που τέθηκαν βάσει της συμφωνίας του 2015, που επίσημα ονομάζεται Κοινό Συνολικό Σχέδιο Δράσης (JCPOA). Τώρα, η κυβέρνηση Μπάιντεν συμμετέχει και πάλι σε συνομιλίες με την Τεχεράνη σε μια προσπάθεια να αναβιώσει τη συμφωνία.
Τον περασμένο μήνα, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ παραιτήθηκε από ορισμένες από αυτές τις κυρώσεις ως τεχνικό βήμα απαραίτητο για την επιστροφή στο JCPOA.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία είπε ότι έλαβε γραπτές διαβεβαιώσεις από τις ΗΠΑ ότι η Μόσχα μπορεί να εκτελέσει το έργο της ως συμβαλλόμενο μέρος της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν.
Αυτό αναμένεται να άρει ένα σημαντικό εμπόδιο στις συνεχιζόμενες συνομιλίες στη Βιέννη.
Μιανμάρ
Το καθεστώς της χούντας της Μιανμάρ βομβαρδίστηκε με κυρώσεις στον απόηχο του πραξικοπήματος της 1ης Φεβρουαρίου 2021 που ανέτρεψε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Έκτοτε, «το καθεστώς έχει σκοτώσει σχεδόν 1.500 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, και έχει συλλάβει περίπου 10.000 ακόμη, συμπεριλαμβανομένων πολιτών, ακτιβιστών της κοινωνίας των πολιτών και εργατικών, δημοσιογράφων και ξένων πολιτών», ανέφερε το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών σε δήλωση του τον Ιανουάριο. 31, 2022.
Στην επέτειο του πραξικοπήματος, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς επέβαλαν νέες κυρώσεις σε άτομα και οργανισμούς που συνδέονται με το στρατιωτικό καθεστώς της Μιανμάρ, στοχεύοντας δικαστικούς αξιωματούχους που εμπλέκονται σε διώξεις κατά της έκπτωτης ηγέτη Aung San Suu Kyi. Η Ουάσιγκτον είπε επίσης ότι θα συνεχίσει να επιβάλλει κυρώσεις σε άτομα και οντότητες που συνδέονται με τους στρατιωτικούς στρατηγούς της χώρας.
«Και δεν τελειώσαμε… Υπάρχουν εκείνοι που βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα ή βοήθησαν το πραξικόπημα, υπάρχουν επίσης εκείνοι που εργάζονται για να υπονομεύσουν το δημοκρατικό μονοπάτι εντός της Βιρμανίας, και θα συνεχίσουμε να εξετάζουμε προσεκτικά οποιοδήποτε άτομο ή οντότητα μέρος αυτού», είχε δηλώσει ο σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Ντέρεκ Σολέτ την 1η Φεβρουαρίου 2022.
Τέτοιοι ισχυρισμοί, ωστόσο, απέτυχαν να αποτρέψουν την ενίσχυση του στρατιωτικού καθεστώτος της χώρας καθώς αυτό συνεχίζει να προμηθεύεται όπλα όπως ελικόπτερα και τεθωρακισμένα οχήματα για χρήση εναντίον διαφωνούντων και αμάχων. Τον περασμένο μήνα, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τη Μιανμάρ, Τόμας Άντριους, ισχυρίστηκε ότι η Κίνα και η Ρωσία είναι μεταξύ εκείνων που εξοπλίζουν τη στρατιωτική χούντα της Μιανμάρ.
Τούτου λεχθέντος, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η αμερικανική πρακτική της επιβολής μονομερών κυρώσεων δεν βελτιώνει στην πραγματικότητα τις καταστάσεις στις χώρες που στοχεύουν. Αντίθετα, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι αυτή η πρακτική θα μπορούσε να έχει «καταστροφικές συνέπειες» μακροπρόθεσμα.
Επειδή ο αριθμός τέτοιων χωρών αυξάνεται σταδιακά, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, η Μιανμάρ, η Ρωσία και ίσως και η Κίνα πιεστούν να ενταχθούν σε αυτή την ομάδα των «κράτη παριών» πολύ σύντομα.
Αν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να απομονώνουν χώρες και να τις κάνουν κράτη-παρία, θα μπορούσαν κάποια μέρα αυτά να αποτελέσουν συλλογικά μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία και την παγκόσμια τάξη πραγμάτων από ότι φαντάζονταν μέχρι τώρα οι κοντόφθαλμοι Αμερικανοί ηγέτες.
Ως εκ τούτου, η καλύτερη επιλογή θα ήταν να χρησιμοποιηθεί ένας συνδυασμός ηπιότερων και βραχυπρόθεσμων περιορισμών και διαρκών διαλόγων με αυτά τα καθεστώτα για να βρεθεί ένα κοινό έδαφος.
Πέρασαν οι εποχές που η Ουάσιγκτον μπορούσε να εκφοβίζει τα έθνη και να τα κάνει να υπακούουν στις εντολές της.
Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει η Αμερική, τόσο το καλύτερο για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον κόσμο."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η χρήση του όπλου των κυρώσεων από τις ΗΠΑ όταν γίνεται λελογισμένα και στη βάση ελέγχου εφαρμογής τους σε συνδυασμό με τον διάλογο με τα κράτη στα οποία επιβάλλονται, θα είχαν ενδεχομένως καλύτερη αποτελεσματικότητα από ότι τώρα
Με τον τρόπο αυτό ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι τα κράτη αυτά δεν θα απομονόταν ακόμη περισσότερο και δεν θα υπήρχε η δυνατότητα από αυτά να δημιουργήσουν ένα εννιάο μπλόκ κρατών στη συνέχεια, γεγονός που θα είχε αρνητικές συνέπειες σε Παγκόσμιο επίπεδο για την δημοκρατία, την ασφάλεια αλλά και την Παγκόσμια ειρήνη
