Ο AIM-82 ήταν ένας πύραυλος αέρος-αέρος μικρής εμβέλειας, ο οποίος σχεδιάστηκε από την πολεμική αεροπορία της Αμερικής για να αντικαταστήσει τον AIM-9 Sidewinder. Ωστόσο, μόνο αρχικά σχέδια είχαν γίνει για τον πύραυλο και ποτέ δεν φτιάχτηκε στην πράξη. Πάντως, ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως το πρόγραμμα ανάπτυξης του θεωρούνταν υψίστης σημασίας για την αμερικανική αεροπορία.
Ο AIM-82 ήταν πύραυλος ίδιου τύπου με τον AIM-95 Agile του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ. Γενικά, υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ ναυτικού και αεροπορίας όσον αφορά την ανάπτυξη πυραύλων αυτού του τύπου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
AIM-9: Πόσο καλός είναι ο πιο επιτυχημένος πύραυλος αέρος-αέρος;
Ο AIM-82 ήταν μέρος μία τριάδας νέων όπλων που ανέπτυσσε η αμερικανική αεροπορία στα τέλη της δεκαετίας του '60, μαζί με το πυροβόλο Philco-Ford GAU-7 και τον πύραυλο AIM-97 Seekbat. Το όραμα της αεροπορίας ήταν να αποτελέσουν αυτά τα όπλα μέρος του βασικού οπλισμού της επόμενης γενιάς μαχητικών.
Το ενδιαφέρον απόκτησης ενός μικρού και ελαφριού πυραύλου μικρής εμβέλειας με πλοήγηση υπέρυθρων ήταν αρκετά αναπάντεχο από την αμερικανική αεροπορία εκείνη την περίοδο. Ο αρχηγός τους ανώνυμα προωθούσε πυραύλους πέρα οπτικής εμβέλειας με πλοήγηση ραντάρ για χρήση σε συμπλοκές αέρος. Ωστόσο, η πρόσφατα εμπειρία τους στον Πόλεμο του Βιετνάμ τους έκανε να καταλάβουν την ανάγκη τέτοιου είδους όπλων και την ανάγκη νέων ικανών πυραύλων.
Ήταν επίσης αρκετά ντροπιαστικό για την αεροπορία, το γεγονός πως από τις 50 εκτοξεύσεις AIM-4 Falcon πυραύλων στον Πόλεμο, μόνο οι 5 κατέληξαν σε καταγεγραμμένους θανάτους. Παράλληλα, ο AIM-9 Sidewinder του ναυτικού, κατάφερε 80 θανάτους. Ωστόσο, το νούμερο αυτό το πέτυχε με 452 εκτοξεύσεις.
Ο πύραυλος λοιπόν ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 1969 και λιγότερο από ένα χρόνο μετά, το πρόγραμμά του διακόπηκε ολοκληρωτικά. Ο λόγος θα εξηγηθεί παρακάτω.
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του AIM-82 δεν έγιναν ποτέ γνωστά και ως αποτέλεσμα οι πληροφορίες που θα αναφέρουμε είναι μόνο εικασίες στρατιωτικών αναλυτών.
Το προτεινόμενο σχήμα του AIM-82 έμοιαζε εξωτερικά αρκετά με του AIM-9B Sidewinder. Η άτρακτος του πρώτου ήταν φανερά κοντότερη και παχύτερη από αυτή του AIM-9B, τα μπροστά πτερύγια του ήταν ίδια σε μέγεθος, ενώ τα πίσω ήταν αρκετά μεγαλύτερα.
Αφού ο AIM-82 σχεδιάστηκε να ξεπεράσει τον AIM-9, πιθανολογείται πως ο πύραυλος διέθετε τουλάχιστον ίδια εμβέλεια και ταχύτητα εκτόξευσης με τον Sidewinder. Η ταχύτητα αυτή ξεπερνάει τα 2 μαχ, ενώ η εμβέλεια είναι περίπου 16 χιλιόμετρα. Ωστόσο, η πρακτική εμβέλεια του Sidewinder είναι περίπου η μισή. Στην θεωρία και λόγω του σχεδιασμού του, ο AIM-82 θα είχε πιθανότατα πιο εξελιγμένες ικανότητες εκτέλεσης ελιγμών από τον AIM-9 πύραυλο.
Ωστόσο, την περίοδο που ο AIM-82 'έψαχνε' την χρηματοδότηση του κογκρέσου, όλο και περισσότεροι αξιωματικοί πίστευαν πως το τέλος του Sidewinder ερχόταν σύντομα. Αν και ο AIM-82 αποτελούσε τελείως διαφορετικό πρόγραμμα, καταλαβαίνετε πως δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί και η δική του τύχη, μιας και το όπλο κατασκευάστηκε κυριολεκτικά για να αντικαταστήσει τον Sidewinder.
Η τελευταία ελπίδα της αεροπορίας ήταν μία προσομοίωση υπολογιστή, η οποία θα αποδείκνυε την αποτελεσματικότητα του πυραύλου, και όπως ήλπιζαν οι αξιωματικοί της αεροπορίας, θα έπειθε το κογκρέσο να χρηματοδοτήσει πλήρως το πρόγραμμα του AIM-82.
Ωστόσο κάτι αναπάντεχο έγινε... Η αεροπορία 'πείραξε' υπερβολικά πολύ τα δεδομένα της προσομοίωσης ώστε να εντυπωσιάσει το κογκρέσο με αποτέλεσμα να καταφέρει ακριβώς το αντίθετο: οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί που παρευρίσκονταν κατάλαβαν κατευθείαν την απάτη και κυριολεκτικά τους έδιωξαν!
Πιο συγκεκριμένα, ο στρατιωτικός αξιωματικός James Ferguson της Διοίκησης Συστημάτων της Αεροπορίας, είπε στον υποσμηναγό Bellis Ben:
"Ben, αν πίστευα την ιστορία σου -την οποία δεν πιστεύω- θα χρειαζόμασταν μόνο τρία F-15: ένα στην Ευρώπη, ένα στον Ειρηνικό και ένα στις ΗΠΑ, για εκπαίδευση. Τώρα μάζεψέ τα όλα και κάψτα!"
Και κάπως έτσι ο πύραυλος ακυρώθηκε για πάντα...
