Περισσότερα από 27.000 κομμάτια τροχιακών συντριμμιών, ή «διαστημικά σκουπίδια», παρακολουθούνται από τους αισθητήρες του Παγκόσμιου Δικτύου Επιτήρησης Διαστήματος (SSN) του Υπουργείου Άμυνας. Πολύ περισσότερα συντρίμμια - πολύ μικρά για να εντοπιστούν, αλλά αρκετά μεγάλα για να απειλήσουν ανθρώπινες διαστημικές πτήσεις και ρομποτικές αποστολές - υπάρχουν στο διαστημικό περιβάλλον κοντά στη Γη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Θα "σκάσει" σκηνικό στην Ψέριμο; Έστειλε μηνύματα η ΜΟΜΚΑ αλλά οι Τούρκοι έχουν στο μάτι το νησί (Εικόνες)
Δεδομένου ότι τόσο τα συντρίμμια όσο και το διαστημικό σκάφος, ταξιδεύουν με εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες (περίπου 15.700 mph σε χαμηλή τροχιά της Γης), μια πρόσκρουση ακόμη και ενός μικροσκοπικού κομματιού τροχιακών συντριμμιών με ένα διαστημόπλοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα.
Η απειλή των διαστημικών σκουπιδιών θα μπορούσε να επιδεινωθεί από την αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος, όπως φαίνεται στην αυξανόμενη εξάπλωση των δορυφόρων διπλής χρήσης και των δοκιμών όπλων κατά των δορυφόρων. Η διάδοση των δορυφόρων τόσο για στρατιωτικούς όσο και για πολιτικούς σκοπούς, επιδεινώνει επίσης το πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνοντας τον αριθμό των δορυφόρων που μπορεί να αποτύχουν και να ξεφύγουν από τον έλεγχο.
Η νεοσυσταθείσα Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ ξεκίνησε πρόσφατα το έργο Orbital Prime, το οποίο στοχεύει στην ανάπτυξη τεχνολογιών για την αφαίρεση τροχιακών συντριμμιών, τον ανεφοδιασμό και την επισκευή δορυφόρων και την ανάπτυξη άλλων διαστημικών τεχνολογιών για συντήρηση, συναρμολόγηση και κατασκευή σε τροχιά (OSAM).
Το έργο στοχεύει στην εκτόξευση μιας συσκευής επίδειξης στο διάστημα έως το 2025. Οι προτεινόμενες ιδέες περιλαμβάνουν την εκτροπή διαστημικών συντριμμιών με μαγνητικά πεδία, τον εκτροχιασμό νεκρών δορυφόρων και την ανακύκλωση των υλικών τους για χρήση στην κατασκευή στο διάστημα.
Οι στρατιωτικοί δορυφόροι, είναι επίσης ευάλωτοι στα διαστημικά συντρίμμια, απειλώντας πιθανές σημαντικές απώλειες ικανότητας όσον αφορά την πληροφόρηση, την επιτήρηση, την αναγνώριση, τη πλοήγηση, τη στόχευση, τις επικοινωνίες και ακόμη και την πυραυλική άμυνα. Το έργο Orbital Prime των ΗΠΑ, στοχεύει έτσι στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου περιβάλλοντος λειτουργίας για τους στρατιωτικούς δορυφόρους της Αμερικής.
Αυξάνοντας αυτόν τον κίνδυνο, το SpaceX του Έλον Μασκ έχει μακροπρόθεσμο στόχο να αναπτύξει 42.000 δορυφόρους Starlink για παγκόσμιο Διαδίκτυο που συνδέεται με δορυφόρους. Μόνο οι δορυφόροι Starlink του SpaceX, εμπλέκονται σε περίπου 1.600 στενές συναντήσεις μεταξύ δύο διαστημικών σκαφών κάθε εβδομάδα , που αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% όλων αυτών των περιστατικών.
Αυτοί οι δορυφόροι, θα χρησιμεύσουν επίσης ως βασικός κόμβος για στρατιωτικές επικοινωνίες και στόχευση υπερηχητικών όπλων μόλις αναβαθμιστούν με επικοινωνίες λέιζερ 6G .
Η Κίνα έχει αποδείξει ότι μια τέτοια τεχνολογία λέιζερ, μπορεί να επιτρέψει στους δορυφόρους να επικοινωνούν με υπερηχητικά όπλα διεισδύοντας στο στρώμα αερίου πλάσματος που σχηματίζεται γύρω τους κατά τη διάρκεια υπερηχητικής πτήσης. Αυτό το στρώμα αερίου πλάσματος, προκαλεί διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ των υπερηχητικών όπλων και των σταθμών ελέγχου τους, γεγονός που μπορεί να μειώσει την ακρίβειά τους.
Αυτά αυξάνουν τις πιθανότητες πρόωρης βλάβης των δορυφόρων και τους κάνουν να προσκαλούν στόχους για αντιδορυφορικά όπλα. Μεγάλες διαστημικές δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν κινητικά αντιδορυφορικά όπλα σκληρής «δολοφονίας», που μπορούν να παράγουν τεράστιες ποσότητες διαστημικών συντριμμιών.
Η Ρωσία, πέρυσι δοκίμασε τον δικό της αντιδορυφορικό πύραυλο , καταστρέφοντας έναν ανενεργό δορυφόρο Cosmos-1408, που αποτελούσε μέρος του διαστημικού συστήματος ηλεκτρονικής νοημοσύνης της Ρωσίας.
Αυτό το πεδίο συντριμμιών αναμένεται να αυξηθεί με τα χρόνια, μεγεθύνοντας την ήδη σοβαρή απειλή που αποτελεί.
Η εξάρτηση των σημερινών στρατευμάτων από δορυφόρους, έχει ομαλοποιήσει τη διάδοση των καταστροφικών αντιδορυφορικών όπλων. Και οι μεγάλες διαστημικές δυνάμεις, είναι απίθανο να παραχωρήσουν οποιοδήποτε στρατιωτικό πλεονέκτημα σε συνθήκες όπως η Συνθήκη για το Διάστημα του 1967 , η οποία προσπαθεί να θέσει κανόνες για τη χρήση του διαστήματος και να αποτρέψει τη στρατιωτικοποίησή του.
