Από τότε που ο Μέγας Αλέξανδρος πέτυχε το 329 π.Χ., κανείς δεν κατάφερε να υποτάξει αυτό που παλαιότερα ονομαζόταν Khorasan και σήμερα γνωρίζουμε ως Αφγανιστάν. Είναι ένα τόσο άθικτο έδαφος που ούτε η Βρετανική Αυτοκρατορία τα κατάφερε εξ΄ολοκλήρου(1839-1842). Ούτε το Σοβιετικό καθεστώς, του οποίου η εισβολή το 1979, τα δέκα χρόνια του πολέμου εκεί, και η επακόλουθη ήττα του και η αποχώρησή του από τη χώρα, προδήλωσαν και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την πτώση του κομμουνισμού. Τώρα, είκοσι χρόνια μετά την έναρξη της Επιχείρησης Enduring Freedom, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ είναι έτοιμοι να τερματίσουν την παρουσία τους στη δεύτερη πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο, μετά τη Συρία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης.
Αυτή η απέραντη και απροσδιόριστη περιοχή ζει σε αυτό που ο Dexter Filkins ονόμασε «αιώνιο πόλεμο», μια κατάσταση στην οποία σίγουρα θα επιστρέψει μόλις φύγει κι ο τελευταίος από τους 10.000 διεθνείς στρατιώτες, πιθανώς πριν από την επόμενη 11η Σεπτεμβρίου, την εικοστή επέτειο της επίθεσης ενάντια στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, που ήταν και το πρόσχημα που χρησιμοποιήθηκε τότε από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους για να βομβαρδίσει το Αφγανιστάν.
Υπήρχε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, αρχηγός της Αλ Κάιντα, προστατευμένος από το καθεστώς των Ταλιμπάν, οι μαθητές της ισλαμικής θεολογίας τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες χρηματοδότησαν και όπλιζαν, έτσι ώστε, από τις βάσεις τους στο Πακιστάν, να παρενοχλούν αδιάκοπα τον σοβιετικό στρατό.
Όταν ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε τη λήξη της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν, παραδέχτηκε λίγο πολύ ρητά την αποτυχία επίτευξης του υποτιθέμενου κύριου στόχου: την οικοδόμηση ενός βιώσιμου και δημοκρατικού κράτους. Αναφέρθηκε επίσης στην τεράστια ροή χρημάτων για να διατηρήσει αυτήν την παρουσία χωρίς μέλλον. Ο πόλεμος, στην πραγματικότητα, είναι ο μακρύτερος που διεξάγεται από την αμερικανική υπερδύναμη, όπως έγραψε το Σάββατο το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ. Αυτά τα είκοσι χρόνια πολέμου έχουν κοστίσει στους Αμερικανούς φορολογούμενους ένα τρισεκατομμύριο (1.000.000.000.000) δολάρια, 2.300 νεκρούς και 20.000 τραυματίες.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν είχε κάποτε αιτιολογήσει την παρουσία των δυνάμεών του, με το επιχείρημα ότι οι μάχες στο Αφγανιστάν αποτρέπουν την τρομοκρατία από τους δρόμους του Λονδίνου. Το επιχείρημα, σίγουρα με καλή πίστη, “πουλήθηκε” σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ που συνέβαλαν με τα στρατεύματά τους.
Ωστόσο, η ανάπτυξη των επιτόπιων δραστηριοτήτων δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη όσο θα ήθελαν οι πολιτικοί να πιστέψει κανείς. Από αυτήν την άποψη, αξίζει να διαβάσετε προσεκτικά την έκθεση με τίτλο "Διδάγματα που μαθαίνονται", γραμμένη από το SIGAR (Αμερικανικό Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν), αποσπάσματα της οποία έφερε στο φως η Washington Post.
Στις περισσότερες από 2.000 σελίδες, η έκθεση ξετυλίγει τις στρεβλώσεις του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου για να δικαιολογήσει την παρουσία, ακόμη και την αύξηση των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν , σε μια ιστορία που θυμίζει αρκετά τα ψέματα που περιέχονται στα λεγόμενα έγγραφα του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Παράδειγμα, η δήλωση του στρατηγού Ντάγκλας Λούτε, διευθυντή του προγράμματος κατά των ναρκωτικών στο Αφγανιστάν και με τον Μπους και τον Ομπάμα: Δεν ξέραμε τι κάναμε ή ούτε την παραμικρή ιδέα για το τι προτείναμε να κάνουμε.
Οι εγκέφαλοι της Ουάσινγκτον, όπως και οι σύμμαχοί τους στο Λονδίνο, πρέπει να πίστευαν ότι το Αφγανιστάν είναι μια χώρα με τη δυτική έννοια του όρου, όταν η εμπειρία από τον Μέγα Αλέξανδρο κι όλας φαίνεται να δείχνει ότι είναι ένα διαφορετικό και πάντα σε πόλεμο εθνοτικό κομμάτι, με μπροστάρη της οικονομίας τα ναρκωτικά (80% του οπίου που παράγεται στον κόσμο).
Το αποτέλεσμα του ότι θέλησαν να εμφυτεύσουν μια συγκεντρωτική δημοκρατία στην Καμπούλ είναι ότι δημιουργήθηκε μια διεφθαρμένη κεντρική δομή. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την εξουσία έξω από την Καμπούλ σε μεγάλο μέρος της επικράτειας. Ορισμένες πηγές εκτιμούν ότι κυριαρχούν ήδη στο 90%.
Νωρίτερα αυτόν τον Απρίλιο, μια ομάδα του BBC κατάφερε να πάρει συνέντευξη από διάφορους ηγέτες των Ταλιμπάν. Όλοι χωρίς εξαίρεση εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να επιβάλουν τους κανόνες του παλαιού καθεστώτος τους.
Συνεπώς, μια τρύπα στο νερό..
