Τεράστιο παρασκήνιο κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων ΗΠΑ και Ρωσίας στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας για την τύχη του πολέμου στην Ουκρανία.
Το σκηνικό αυτό αφορά την αποδοχή ή όχι ειρηνευτικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος με μπροστάρη τον Γάλλο πρόεδρο Ε. Μακρόν, η πρωτοβουλία του οποίου να υλοποιήσει σύνοδο ορισμένων χωρών για το ίδιο θέμα, πάει περίπατο από τον “ φίλο” Ερντογάν και τα δικά του σχέδια.
Καταρχήν έχουμε την αντίδραση της Ρωσίας στο σενάριο ανάπτυξης ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία
“Η ανάπτυξη ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων για την τήρηση της εκεχειρίας στην Ουκρανία θα ήταν ένα «βήμα κλιμάκωσης», προειδοποίησε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας καθώς αντιπροσωπείες από τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο των συνομιλιών τους στη Σαουδική Αραβία.
Ερωτηθείς από το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ITAR-TASS σήμερα εάν η Μόσχα θα ήταν δεκτική στα ευρωπαϊκά στρατεύματα στο έδαφος στην Ουκρανία, ο Αλεξάντερ Γκρούσκο είπε: «[Η αντίδρασή μας είναι] αρνητική και το έχουμε πει πολλές φορές.Με οποιοδήποτε πρόσχημα κι αν εμφανίζονται εκεί, αυτό είναι ένα βήμα προς την κλιμάκωση», προειδοποίησε κόβοντας την φόρα του Μακρόν και λοιπών ηγετών της ΕΕ .
Συνάντηση Ερντογάν και Ζελένσκυ με μεγάλο παρασκήνιο
Στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων γεωπολιτικών εντάσεων, η επικείμενη συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Τουρκίας και της Ουκρανίας έχει συγκεντρώσει σημαντική προσοχή.
Ενώ επίσημα πλαισιώνεται ως συζήτηση για ανθρωπιστικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της επισιτιστικής ασφάλειας, της πολιτιστικής διπλωματίας και της εκπαιδευτικής συνεργασίας, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η πραγματική ατζέντα εκτείνεται πολύ πέρα από αυτά τα θέματα.
Στο θέμα αυτό μίλησε ο Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας και στρατιωτικός ειδικός Αλεξάντερ Κοβαλένκο
Στην ανάλυσή του, ο Ουκρανός ειδικός διερευνά τις ευρύτερες γεωπολιτικές επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων των πιθανών επιπτώσεων της νέας εξουσίας των ΗΠΑ, του εξελισσόμενου ρόλου της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και της σκοπιμότητας μιας ευρωπαϊκής ειρηνευτικής αποστολής στην Ουκρανία.
Αναφερόμενος στην ιδέα μιας ξένης ειρηνευτικής αποστολής στην Ουκρανία, ο κ. Κοβαλένκο αμφισβήτησε τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά της: «Δεν βλέπω τη λειτουργικότητα ή τη χρησιμότητά τους.
Γίναμε μάρτυρες πολυάριθμων ειρηνευτικών αποστολών σε όλη την ιστορία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων υπό την ηγεσία του ΟΗΕ, και καμία δεν απέφερε απτά οφέλη, το αντίθετο έγινε στην πραγματικότητα.
Ας φανταστούμε ειρηνευτικές δυνάμεις να αναπτύσσονται κατά μήκος της πρώτης γραμμής. Για ποιο σκοπό;
Μια αδέσποτη οβίδα θα μπορούσε να τους χτυπήσει, μια βόμβα θα μπορούσε να χτυπήσει τη θέση τους ή μια ομάδα σαμποτάζ θα μπορούσε να εξαπολύσει επίθεση σε ένα σημείο ελέγχου, εξαλείφοντας μια διμοιρία γαλλικών στρατευμάτων.
Το βασικό ερώτημα θα ήταν ένα, πώς θα αντιδρούσε το ειρηνευτικό σώμα;
Θα εξαπέλυε επίθεση; Φυσικά και όχι.
Θα εξέφραζαν απλώς την οργή τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ; Πιθανότατα. Θα υπήρχε καταδίκη, αλλά όχι πραγματική δράση.
Εν τω μεταξύ, όταν οι ουκρανικές δυνάμεις τοποθετούνται στο μέτωπο, απαντούν με το ίδιο είδος.
Αυτή είναι μια πολύ πιο αποτελεσματική και εγγυημένη μέθοδος για τη διασφάλιση της σταθερότητας. Αλλά για να είναι επιτυχής αυτό, η Ουκρανία απαιτεί την κατάλληλη υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού και πυρομαχικών, προμήθειες που το δικό μας στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα δεν μπορεί να παράγει πλήρως.
Εάν όμως η Τουρκία έστελνε ένα ειρηνευτικό σώμα, ποιος θα ήταν ο πραγματικός ρόλος τους;
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι από το 2015 έως το 2022, σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Μινσκ, η Ρωσία δεν τήρησε ποτέ την πρώτη διάταξη την κατάπαυση του πυρός».
Ο Κοβαλένκο τόνισε ότι η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ Ουκρανίας και Τουρκίας συνεχίζεται από πριν από την πλήρη εισβολή στην Ουκρανία το 2022: «Έχουμε δημιουργήσει πολλά κοινά έργα, ιδιαίτερα στον τομέα των συστημάτων ενεργητικής προστασίας και όχι μόνο.
Υπήρξαν ακόμη και προκαταρκτικές συζητήσεις για τον εξοπλισμό του κύριου άρματος μάχης Altay, του πρώτου εγχώριου τουρκικού άρματος μάχης με ουκρανικό κινητήρα.
Ωστόσο, ο σχεδιασμός αναθεωρήθηκε αργότερα, και τώρα η Τουρκία κατασκευάζει τώρα το δικό της εργοστάσιο παραγωγής αρμάτων, το οποίο σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο για την αμυντική βιομηχανία της.
Σε αυτό το επίπεδο, η στρατιωτικο-τεχνική μας συνεργασία παραμένει ισχυρή και συνεχίζει να αναπτύσσεται», κατέληξε ο ίδιος.
Η ουσία σε όλα αυτά που αναφέρει ο Ουκρανός ειδικός είναι ότι ο Ερντογάν ξέρει ότι ο Πούτιν δεν θα δεχθεί με τίποτα ειρηνευτική δύναμη από την Ευρώπη στην Ουκρανία, τι θα γινόταν όμως αν αυτή ήταν τουρκική ;
Με δεδομένες τις σχέσεις Άγκυρας και Μόσχας, αυτό το σενάριο πιθανότατα θα είχε μεγαλύτερη τύχη, φέρνοντας Τούρκους στρατιώτες στο Ουκρανικό έδαφος, με την ανοχή της Ρωσίας, όπως ακριβώς έλαβε χώρα στην Συρία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έτσι ο παμπόνηρος Τούρκος πρόεδρος θα ξεπερνούσε όλους τους Ευρωπαίους και θα γίνονταν υπερχρήσιμος στον Τραμπ, έχοντας αυτό που λέμε “ πρόσωπο", να ζητήσει στην συνέχεια αεροσκάφη F-35 , και ποιος ξέρει τι άλλο.