Άλλαξαν οι κανόνες που ακολουθούσαν μέχρι σήμερα το Ιράν και το Ισραήλ στην αντιπαράθεσή τους. Αν και τα εκατέρωθεν χτυπήματα αποδείχθηκαν χαμηλής έντασης, στοχεύοντας περισσότερο στην επικοινωνία και λιγότερο στην ουσία, οι δύο ορκισμένοι εχθροί με τις κινήσεις τους επισφράγισαν το πέρασμα από τον «σκιώδη πόλεμο» σε μια απευθείας σύγκρουση. Και αυτό είναι αναμφίβολα ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά, όπως αναφέρει σε ανάλυση του theguardian.com.
Ενώ το Ισραήλ έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε έναν «σκιώδη πόλεμο» με το Ιράν – συμπεριλαμβανομένης μιας ισχυριζόμενης επίθεσης ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε μια μονάδα παραγωγής όπλων στο Ισφαχάν η δυναμική της σύγκρουσης καθορίζεται τόσο από το πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα.
Οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην πόλη Ισφαχάν είναι σημαντική καθώς βρίσκονται κοντά σε υποδομές του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος που επιλέχθηκαν ως στόχος από το Ισραήλ. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές το μήνυμα που εστάλη στο Ιράν ήταν πως «επιλέξαμε να μην χτυπήσουμε τις πυρηνικές σας εγκαταστάσεις αυτή τη φορά, αλλά θα μπορούσαμε να το κάνουμε, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει χειρότερα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έτσι λειτουργεί το σύστημα αεράμυνας Iron Dome! Αν το εφαρμόσουμε στα νησιά του Αιγαίου, θα είναι αδιαπέραστo
Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο, ως απάντηση στο χτύπημα του Ισραήλ σε μια από τις διπλωματικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης στη Συρία, έγινε ανοιχτά, το πρώτο χτύπημα στο έδαφος του Ισραήλ από ξένο κράτος εδώ και περισσότερες από τρεις δεκαετίες.
Όπως ανέφερε μια ανώνυμη ισραηλινή πηγή στην Washington Post, το χτύπημα «είχε σκοπό να δώσει μήνυμα στο Ιράν ότι το Ισραήλ είχε τη δυνατότητα να χτυπήσει μέσα στη χώρα»
Το Ισραήλ, μέχρι σήμερα, ακολουθούσε μια τακτική «σκιώδους» πολέμου, στοχεύοντας κυρίως αξιωματούχους του ιρανικού στρατού, αλλά χωρίς ποτέ να αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη. Το Ιράν από την πλευρά αξιοποιούσε για τις επιθέσεις στο εβραϊκό κράτος, τους πληρεξούσιούς του, όπως τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, τους Χούτι της Υεμένης, τη Χαμάς ή τις ένοπλες ομάδες σε Συρία και Ιράκ.
Ανεξάρτητα από την κλίμακα των τελευταίων χτυπημάτων, οι απευθείας επιθέσεις μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, που ξεκίνησαν με την επίθεση του ισραηλινού στρατού στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού, εγκαθιδρύουν μια νέα κανονικότητα στη σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ.
Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο, ως απάντηση στο χτύπημα του Ισραήλ στο προξενείο του στη Δαμασκό, έγινε το πρώτο χτύπημα στο έδαφος του Ισραήλ από ξένο κράτος εδώ και περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Και ακολούθησε η επίθεση του Ισραήλ στην Ισφαχάν.
Πλέον έχει ξεπεραστεί ένα όριο, εκείνο του αμοιβαίου φόβου και της αυτοσυγκράτησης. Μια ακόμη πηγή ανησυχίας είναι η αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών του Ισραήλ τους τελευταίους έξι μήνες, τόσο για την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου όσο και για τον λάθος υπολογισμό του τρόπου με τον οποίο το Ιράν θα απαντούσε στο χτύπημα της 1ης Απριλίου στη Δαμασκό.
Πλέον οι ίδιες υπηρεσίες και οι ίδιοι άνθρωποι καλούνται να προβούν σε εκτιμήσεις της σημερινής κατάστασης με μια απευθείας σύγκρουση με το Ιράν. Αν και η ρητορική ισχύος και οι απειλές από τις δύο πλευρές συνεχίζονται, οι δύο πλευρές φαίνεται με τον πρώτο γύρο αντιποίνων να επιδιώκουν μια αποκλιμάκωση, τουλάχιστον προς ώρας. Σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρο πως πλέον οι δύο πλευρές έχουν μπει σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά.
