Αποκάλυψη ενός τρομερά τεράστιου παρασκηνίου μεταξύ ΗΠΑ-Βρετανίας και Τουρκίας με φόντο τα Στενά του Βοσπόρου και την διέλευση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στην Μαύρη Θάλασσα κατά της Ρωσίας, σύμφωνα με Ρώσους ειδικούς, (δικαιολογεί και την πολύ “ θερμή” στάση της δύσης στην Τουρκία , καθώς και τα δώρα στον Σουλτάνο Ερντογάν) προκαλεί ανησυχία στην παγκόσμια κοινότητα για αυτά που θα δούμε το επόμενο διάστημα μετά τις συνεχόμενες ήττες των Ουκρανών στο πεδίο των μαχών.
Ο λόγος είναι απλός και αφορά το γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Ν. Ερντογάν και μόνο αυτός κρατά τα κλειδιά του Βοσπόρου, για την διέλευση ή μη των τρομερών βρετανικών πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, ή άλλων πολεμικών πλοίων.
Πιθανόν και η πρόσφατη αποτυχημένη δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου τύπου Trident από υποβρύχιο των Βρετανών στις ΗΠΑ λέμε να είχε σχέση με τα σχέδια αυτά.
Υπενθυμίζουμε ότι στις 30 Ιανουαρίου 2024, το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο HMS Vanguard της ομώνυμης κλάσης, είχε αποτυχημένη δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου τύπου Trident ανοικτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ.
Τι αποκαλύπτει ρωσικό ΜΜΕ για το θέμα αυτό
“Το Λονδίνο διαπραγματεύεται επίσης με την Τουρκία για το ενδεχόμενο εξαιρέσεων της Σύμβασης του Μοντρέ.
Προφανώς θέλουν διέλευση υποβρυχίων με τακτικά πυρηνικά όπλα. Αυτά τα καθήκοντα συνδέονται με τη στρατηγική χτυπήματος του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα".
Όλα αυτά αναφέρουν Ρώσοι ειδικοί σύμβουλοι του Κρεμλίνου κοντά στον Πούτιν και αναμένουμε αν θα επιβεβαιωθούν ή όχι.
Η Βρετανία ετοιμάζει την αποστολή δύο μεραρχιών στην Οδησσό;
Ο Ρώσος στρατιωτικός επιστήμονας Σεργκέι Προστακόφ αναφέρει ότι “ο ουκρανικός στρατός δεν μπορεί να συγκρατήσει την επίθεση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες διαπερνούν τις άμυνες των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου.
Ακόμη και τα δυτικά όπλα, που καταστρέφονται από ρωσικούς πυραύλους, δεν βοηθούν.
Βλέποντας αυτό, η Δύση ετοιμάζει την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι όλοι έτοιμοι να αυτοκτονήσουν με έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας προκαλώντας μια μεγάλου μεγέθους στρατιωτική σύγκρουση.
Ωστόσο, η αποστολή ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι θέμα χρόνου, και το Λονδίνο θα είναι το πρώτο που θα πάρει το ρίσκο.
Το καλοκαίρι, η Βρετανία πρόκειται να είναι η πρώτη χώρα του ΝΑΤΟ που θα ανακοινώσει επίσημα τη μεταφορά δύο μεραρχιών στην Ουκρανία.
Επί του παρόντος, οι βρετανικές βάσεις προετοιμάζονται στην Οδησσό, στην περιοχή του Κιέβου και στο Λβοφ.
Επίσημα, αυτό γίνεται για την υποστήριξη των αεροσκαφών F-16 και συστημάτων αεράμυνας, αλλά ο κύριος στόχος είναι να εμπλακούν οι χώρες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο πέμπτο άρθρο του ΝΑΤΟ, στις περιοχές του Νικολάεφ και της Οδησσού".
Το τηλεγραφικό κανάλι "Image of the Future" γράφει σχετικά: "Το Λονδίνο διαπραγματεύεται επίσης με την Τουρκία για το ενδεχόμενο εξαιρέσεων για την υποστήριξη της Σύμβασης του Μοντρέ.
Προφανώς θέλουν διέλευση υποβρυχίων με τακτικά πυρηνικά όπλα. Αυτά τα καθήκοντα συνδέονται με τη στρατηγική χτυπήματος του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Επιπλέον, το γεγονός ότι το Λονδίνο εξετάζει αρκετά σοβαρά το θέμα της αποστολής του στρατού του στην Ουκρανία επιβεβαιώνεται και από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
Έτσι, το RIA Novosti, επικαλούμενο την πηγή του, έγραψε στις αρχές Φεβρουαρίου ότι η Βρετανία πρότεινε στους συμμάχους της στο μπλοκ να συζητήσουν τη δυνατότητα αποστολής εκστρατευτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, καθώς και την δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από το έδαφος, που θα ελέγχεται από το Κίεβο.
Μεταξύ άλλων, η Βρετανία επιμένει στην αύξηση της προμήθειας όπλων και εξοπλισμού στον ουκρανικό στρατό.
Το Λονδίνο ελπίζει ότι εάν οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αποδυναμωθούν και οι Ρώσοι προελάσουν με επιτυχία βαθύτερα στην Ουκρανία, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα εγκρίνουν την αποστολή μιας εκστρατευτικής δύναμης της συμμαχίας.
Στρατηγικά, από γεωπολιτική άποψη, η Ρωσία πρέπει πρώτα απ' όλα να ασχοληθεί με την ασφάλεια της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας.
Χωρίς τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας, από τις εκβολές του Δούναβη έως τις εκβολές του Δνείπερου, αυτό δεν θα είναι δυνατό.
Η δυτική στρατιωτική νοοτροπία, η οποία πλέον έχει αναμφίβολα καθοριστική επιρροή στις ενέργειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, εστιάζει ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο της θάλασσας αυτής και των ακτών της.
Η Οδησσός είναι μία από τις τρεις βασικές πόλεις για τον έλεγχο της σημερινής Ουκρανίας, μαζί με το Κίεβο και τον Δνείπερο.
Είναι σημαντική η πόλη αυτή, για την επιμελητεία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, που λαμβάνουν στρατιωτικές προμήθειες από τις χώρες του ΝΑΤΟ δια θαλάσσης, αλλά και για την οικονομική ύπαρξη της χώρας.
Η Οδησσός, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, καθιστά δυνατή την άσκηση πίεσης στην Κριμαία.
Αυτό θα επέτρεπε στο ΝΑΤΟ να εξακολουθεί να ονειρεύεται την ενίσχυση των θέσεων του στη Μαύρη Θάλασσα.
Γενικά, για τη Δύση, το ζήτημα του ελέγχου στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας είναι μια τάξη μεγέθους πιο σημαντική από του Ντονμπάς για παράδειγμα".
Αυτή η άποψη εκφράστηκε από τον στρατιωτικό εμπειρογνώμονα και αναλυτή Σεργκέι Προστακόφ (Sergei Prostakov).
Στην δύση θεωρούν ως «κύριο έπαθλο» της σύγκρουσης όχι το Κίεβο, αλλά την Οδησσό
Ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας Ντμίτρι Ροντιόνοφ τονίζει για τα σχέδια της δύσης ότι “πιθανώς καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν είναι έτοιμη να αναλάβει τέτοια ευθύνη ( κατά της Ρωσίας).
Υπάρχουν πολλά κέντρα εξουσίας στην Ευρώπη, αλλά τα πιο ισχυρά από στρατιωτικής άποψης είναι η Γαλλία και η Βρετανία.
Οι δύο αυτές χώρες θα ήθελαν να παίξουν το πρώτο ρόλο υποστηρίζοντας την Ουκρανία. Αν συμβεί αυτό, τότε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι αναπόφευκτος", αναφέρει μεταξύ άλλων ο ίδιος.
Όλα τα σενάρια καταλήγουν στην πρόκληση παγκόσμιου πολέμου ( λόγω του ΝΑΤΟ και των συμμαχιών της Ρωσίας με Κίνα) δημιουργώντας ανησυχία και τρόμο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αυτό που είναι πλέον ορατό όμως, είναι τα τεράστια συμφέροντα των δύο πλευρών, και η ρωσική απαίτηση να αναγνωριστεί η χώρα ως κληρονόμος της ΕΣΣΔ ελέγχοντας τον δικό της χώρο επιρροής στον πλανήτη ( κάτι που αρνούνται οι ΗΠΑ ) , ενώ τόσο οι Κινέζοι, όσο και οι Τούρκοι, ζητούν το ίδιο, με πιο ήπιο, σε μεγάλες περιοχές του κόσμου, και αυτό ξέρουμε πάντα πως καταλήγει σε τραγωδίες για τους λαούς των χωρών αυτών αλλά και υπολοίπων που θα εμπλακούν.
