Ρωσικές αναφορές σημειώνουν ότι, το πρωτότυπο του ρωσικού Su-75 «Checkmate» έχει τροποποιημένο σχέδιο ουράς. Το πρωτότυπο είχε μια ουρά σε σχήμα V, αλλά οι προγραμματιστές αποφάσισαν να προχωρήσουν περισσότερο και άλλαξαν την ουρά και τα πτερύγια του αεροσκάφους. Πιθανότατα, αυτό έγινε για να μειωθεί περαιτέρω η ορατότητα των ραντάρ.
Ωστόσο, η σχεδίαση V-tail έχει πολλά μειονεκτήματα που την καθιστούν ακατάλληλη για χρήση σε μαχητικά stealth . Ένα από τα κύρια ζητήματα είναι ότι η ουρά V, δημιουργεί μεγαλύτερη υπογραφή ραντάρ από άλλα σχέδια ουράς. Αυτό συμβαίνει επειδή οι υπό γωνία επιφάνειες της ουράς V αντανακλούν τα κύματα του ραντάρ σε πολλαπλές κατευθύνσεις, διευκολύνοντας τα συστήματα ραντάρ να ανιχνεύσουν το αεροσκάφος.
Οι επιφάνειες της ουράς V αλληλοσυνδέονται και κινούνται μεταξύ τους για να ελέγχουν το βήμα και την εκτροπή του αεροσκάφους. Αυτό μπορεί να καταστήσει πιο δύσκολο για τους πιλότους να διατηρήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους σε ορισμένες καταστάσεις, όπως κατά τη διάρκεια ελιγμών υψηλής ταχύτητας ή σε ταραχώδεις συνθήκες.
Σχεδιαστικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες
Ενώ το «Checkmate» προορίζεται να είναι ένα εξελιγμένο, υπερυψηλής τεχνολογίας αεροσκάφος, ο Justin Bronk, ερευνητής στο βρετανικό think tank Royal United Services Institute , το περιέγραψε ως «κάπως ελάχιστα παρατηρήσιμο πνευματικό διάδοχο του MiG-21». Προσοχή, το MiG-21 «Fishbed» έκανε το ντεμπούτο του το 1959.
Το Su-75 είναι τοποθετημένο ως ελαφρύ μαχητικό πολλαπλών χρήσεων και, σε αντίθεση με το δικινητήριο Su-57, έχει μόνο έναν κινητήρα. Ίσως με το βλέμμα στον αμερικανικό ανταγωνιστή F-35.
Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, οι πειραματικές εκδόσεις του Su-75 θα είναι εξοπλισμένες με τον πιο πρόσφατο κινητήρα «δεύτερου σταδίου» , που ονομάζεται «Izdelie 30». Αλλά, όπως έγινε γνωστό αργότερα, ένας επαρκής αριθμός τέτοιων κινητήρων θα εμφανιστεί όχι νωρίτερα από το 2025.
Όσον αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό, η άτρακτος θα φιλοξενεί τρεις θέσεις όπλων: μία κύρια και δύο πλευρικές. Οι πλευρικές θέσεις είναι σχεδιασμένες για πυραύλους αέρος-αέρος, αλλά έχουν τη δυνατότητα τοποθέτησης τριών βλημάτων αέρος-αέρος ή δύο βλημάτων αέρος-εδάφους. Το μήκος του μαχητικού «Checkmate» θα είναι 17,5 μέτρα και το άνοιγμα των φτερών είναι 11,8 μέτρα. Σε σύγκριση με το Su-35, το οποίο έχει μήκος 20 μέτρα και άνοιγμα φτερών 14 μέτρα, το νέο αεροσκάφος είναι πιο συμπαγές.
Outlook «Checkmate»
Το ραντάρ του νέου μαχητικού θα επιτρέπει την παρακολούθηση έως και 30 εναέριων στόχων, ενός ή δύο χερσαίων ή θαλάσσιων στόχων και την επίθεση έως και 6 εναέριων στόχων ταυτόχρονα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του «Checkmate» είναι η ικανότητα να «πυροβολεί προς τα πίσω» , δηλαδή να εκτοξεύει πυραύλους προς την αντίθετη κατεύθυνση της πτήσης.
Ένα άλλο σημείο είναι ενδιαφέρον: εμφανίστηκαν εικόνες του Su-75 χωρίς πιλοτήριο. Χάρη στην αρχή του αρθρωτού σχεδιασμού, είναι δυνατές τρεις εκδόσεις του μαχητικού: μονοθέσια μάχη, διθέσια εκπαίδευση μάχης και … μη επανδρωμένο. Προφανώς, το μαχητικό έχει σχεδιαστεί για να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των αγοραστών.
Το νέο μαχητικό αναμένεται να κοστίσει 30-35 εκατομμύρια δολάρια, το οποίο είναι αρκετές φορές φθηνότερο από το αμερικανικό ανταγωνιστικό F-35 (83,4 εκατομμύρια δολάρια). Όσον αφορά την αναλογία τιμής, το Su-75 κερδίζει, αλλά το ζήτημα της ποιότητας παραμένει ασαφές αυτή τη στιγμή. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι, το F-35 έχει ήδη καλά αποτελέσματα πτήσης που το Su-75 μπορεί μόνο να ονειρευτεί.
Προβλήματα
Μέχρι σήμερα, με τη Ρωσία να έχει βαλτώσει στην «ειδική στρατιωτική της επιχείρηση» στην Ουκρανία, επίδοξοι ξένοι αγοραστές δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί.
Ενώ η Ινδία διατηρεί έναν ορισμένο βαθμό φιλίας με τη Ρωσία , φαίνεται ικανοποιημένη να επικεντρώνεται στα εγχώρια προγράμματα πολεμικών αεροσκαφών MWF και AMCA.
Οι προοπτικές πωλήσεων στο εξωτερικό για το Su-75, παρεμποδίζονται περαιτέρω από τις διεθνείς κυρώσεις. Μεταξύ άλλων, η Ρωσία απαγορεύεται να εμπορεύεται σε δολάρια ΗΠΑ και να εισάγει ημιαγωγούς από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπάρχει τουλάχιστον μια εξωτερική πιθανότητα το «Checkmate» να κερδίσει ορισμένους αγοραστές από τη Μέση Ανατολή, συγκεκριμένα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και το Ιράν.
Φυσικά, όλα αυτά απαιτούν ότι η Ρωσία, ακόμη και με εξωτερικά επενδυτικά κεφάλαια, πρέπει να έχει «σηκώσει» το αεροσκάφος στον αέρα.
Το απόλυτο νωρίτερο που θα φτάσει σε σειριακή παραγωγή το αεροσκάφος είναι το 2027, και αυτό είναι κάτω από τις πιο αισιόδοξες συνθήκες. Πιθανότατα, δεν θα είναι μέχρι τη δεκαετία του 2030, μέχρι την οποία θα μπορούσαν να τεθούν σε υπηρεσία αεροσκάφη έκτης γενιάς από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Ιαπωνία.
