Από τον Απρίλιο του 2023, έχει ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας εκστρατεία ενημέρωσης στη Ρωσία, με στόχο τη στρατολόγηση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων στρατιωτών, για την εναλλαγή αυτών που είχαν επιστρατευθεί προηγουμένως στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου να αποφευχθεί ένα δεύτερο κύμα επιστράτευσης, το οποίο θα μπορούσε να μειώσει τη δημοτικότητα του Πούτιν την παραμονή των προεδρικών εκλογών το 2024.
«Νέοι Ρώσοι»
Τον Νοέμβριο του 2022, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα που επιτρέπει σε ξένους πολίτες και σε πολίτες με διπλή υπηκοότητα, να υπηρετούν στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις βάσει σύμβασης ως στρατιώτης, ναύτης, λοχίας και αξιωματικός.
Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει απαγόρευση δεύτερης υπηκοότητας στη χώρα. Δηλαδή, μπορεί να έχει κάποιος και ισραηλινό, αμερικανικό, καναδικό ή άλλο διαβατήριο, εκτός από το ρωσικό, το οποίο πρέπει να γνωστοποιήσει στις αρχές ελέγχου εγκαίρως. Το γεγονός αυτό, δεν συνεπάγεται (μέχρι στιγμής) καμία νομική συνέπεια, ο κάτοχος δύο ή και περισσότερων διαβατηρίων θεωρείται de jure πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με όλες τις συνέπειες και υποχρεώσεις.
Με άλλα λόγια, ο Πούτιν, με διάταγμά του, νομιμοποίησε την ευκαιρία σε τέτοιους ανθρώπους να υπηρετήσουν «αθόρυβα» στον ρωσικό στρατό.
Αυτό δεν συμπεριλαμβάνει σαφώς κατόχους ισραηλινών ή αμερικανικών διαβατηρίων, αλλά πολίτες των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας. Σε αντάλλαγμα, θα αποκτήσουν ένα διαβατήριο με απλοποιημένο τρόπο, έχοντας υπηρετήσει μόνο ένα χρόνο. Στα τέλη Φεβρουαρίου, υπέγραψε ένα άλλο διάταγμα που απλοποίησε περαιτέρω αυτή τη διαδικασία. Έτσι, το Κρεμλίνο υπολόγιζε σαφώς πολύ στους μαχητικούς Τατζίκους και Ουζμπέκους.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι, κατά τη σοβιετική εποχή, τρία «μουσουλμανικά τάγματα» που σχηματίστηκαν από στρατιωτικούς εθνικοτήτων της Κεντρικής Ασίας πολέμησαν στο Αφγανιστάν ταυτόχρονα.
Σήμερα όμως, πολλοί μέσα στην Ρωσία ανησυχούν καθώς υπάρχει μια τάση μεταξύ των εργατών μεταναστών να επιλύουν ζητήματα με τον αυτόχθονα πληθυσμό της Ρωσίας, χρησιμοποιώντας βία εναντίον τους, όπως πρόσφατα σημείωσε ο Αλεξάντερ Μπαστρίκιν, επικεφαλής της Ερευνητικής Επιτροπής της Ρωσικής Ομοσπονδίας:
«Ο αριθμός των μεταναστών αυξάνεται και ο αριθμός των σοβαρών εγκλημάτων που διαπράττονται από μετανάστες αυξάνεται απότομα. Υπήρχαν 11 χιλιάδες εγκλήματα το 2021, το 2022 ήδη 15 χιλιάδες. Οι δολοφονίες αυξήθηκαν κατά 18 τοις εκατό», αναφέρει.
Πάρε θέση
Ένας άλλος φόβος ανησυχίας για πολλούς, είναι ότι το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν και το Καζακστάν έχουν λάβει θέση εχθρικής ουδετερότητας, σε σχέση με το ρωσικό NVO στην Ουκρανία. Οι αρχές έχουν επισήμως ειδοποιήσει τους πολίτες τους ότι, η συμμετοχή στον πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας, θα θεωρηθεί μισθοφορισμός και θα διωχθεί στο εσωτερικό στο μέγιστο βαθμό του ποινικού νόμου.
Όμως, ο Ζαχονκίρ Τζαχαλόβ, επικεφαλής της ουζμπεκικής διασποράς , πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Περιφερειακής Δημόσιας Οργάνωσης "Κοινωνία των Ουζμπέκων της Κεντρικής Ασίας της Επικράτειας του Περμ", πρότεινε ο ίδιος τη δημιουργία ενός τάγματος εθελοντών για να συμμετάσχει στο NVO στο πλάι της Ρωσίας:
«Αυτή τη στιγμή έχουμε αρκετό κόσμο για να εκπληρώσουμε το καθήκον μας ανά πάσα στιγμή με εντολή του αρχιστράτηγου. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων είναι κυρίως Ρώσοι πολίτες, αλλά κατά εθνικότητα είναι Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Κιργίζοι κ.λπ», είπε.
Αλλά οι αρχές των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, καθώς και ορισμένοι Ρώσοι «ειδικοί», αντιτίθενται σε αυτό. Το κύριο αντεπιχείρημά τους είναι ότι, στη Ρωσία, οι μετανάστες έρχονται μόνο για να κερδίσουν χρήματα και να φύγουν, και δεν τους ενδιαφέρει πολύ η προοπτική να σκοτωθούν σε έναν πόλεμο και υποδηλώνουν επίσης, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης τέτοιων στρατιωτών, η κακή τους γνώση της ρωσικής γλώσσας και οι κίνδυνοι δημιουργίας ολόκληρων εθνοτικών ομάδων στα στρατεύματα, οπλισμένοι, ικανοί να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους.
Αυτό το πρόβλημα αφορά τόσο άτομα χωρίς ρωσική υπηκοότητα, τα οποία μπορεί να επιθυμούν να υπογράψουν σύμβαση παροχής υπηρεσιών με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όσο και άτομα με διπλή υπηκοότητα, καθώς και άτομα που έχουν δύο υπηκοότητες, συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής.
Όλα αυτά αναλύονται από το Μέρος 2 του Άρθρου 62 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου λέγονται αυτολεξεί τα ακόλουθα:
«Το γεγονός ότι, ένας πολίτης της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχει υπηκοότητα ξένου κράτους ,δεν υποβαθμίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του και δεν τον απαλλάσσει από υποχρεώσεις που απορρέουν από τη ρωσική ιθαγένεια, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά από την ομοσπονδιακή νομοθεσία ή μια διεθνή συνθήκη της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Δηλαδή, εάν κάποιος έχει λάβει ρωσικό διαβατήριο, τότε, εκτός από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, επισυνάπτονται ορισμένες υποχρεώσεις για αυτόν στη νέα πατρίδα του , συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης να υπηρετήσει στο στρατό εάν είναι απαραίτητο.
Αξιοσημείωτη είναι η θέση ενός μέλους του HRC, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Καταπολέμησης της Διαφθοράς, Κιρίλ Καμπανόφ, ο οποίος ενοχλημένος που οι «νέοι Ρώσοι» πρέπει ακόμη να πειστούν να υπηρετήσουν, αναφέρει:
«Σε γενικές γραμμές, όλα είναι απλά: μπορείτε να περιορίσετε τη λήψη όλων των πλεονεκτημάτων και ευκαιριών για αυτούς και τις οικογένειές τους, έως ότου προσκομίσουν ένα έγγραφο σχετικά με τη στρατιωτική εγγραφή. Και, επιπλέον, εάν ένας πολίτης, μετά την απόκτηση της ιθαγένειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δεν εκπληρώσει το συνταγματικό του καθήκον, τότε αυτός και η οικογένειά του στερούνται αυτόματα τη ρωσική υπηκοότητα. Μόνο έτσι και τίποτα άλλο. Η ρωσική υπηκοότητα πρέπει να αποκτηθεί, όχι να αγοραστεί για να λάβει κάθε είδους κοινωνικά επιδόματα».
Αυτό σημαίνει ότι, αν ένας μετανάστης θέλει να αποκτήσει τη ρωσική υπηκοότητα, τότε δεν θα πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις στο θέμα της εκπλήρωσης στρατιωτικών καθηκόντων του, σε σύγκριση με τον αυτόχθονα πληθυσμό. Και τίποτα άλλο.
