Παρά το γεγονός ότι, η Ρωσία απέτυχε να οργανώσει την παρέλαση της Ημέρας της Νίκης στις 9 Μαΐου φέτος, παρουσιάζοντας μόνο ένα άρμα T-34 στην κεντρική πλατεία της χώρας, το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να πραγματοποιήσει μια άλλη εκδήλωση σύντομα, τη λεγόμενη «κύρια παρέλαση του Ναυτικού» στην Αγία Πετρούπολη.
Τι είδους μήνυμα θέλει να στείλει η Ρωσία με αυτή τη ναυτική παρέλαση του στόλου της Βαλτικής, είναι ένα μπερδεμένο ερώτημα, καθώς η ασφάλεια μιας τέτοιας θαλάσσιας δύναμης σε έναν πραγματικό πόλεμο, υπολογίζεται από το πόσο γρήγορα ένας τακτικός πύραυλος μπορεί να φτάσει στα πλοία.
Σύμφωνα με το ρωσικό κρατικό πρακτορείο TASS, η απόφαση έχει ληφθεί και έχει επιλεγεί και η ημερομηνία. Η παρέλαση θα πραγματοποιηθεί στις 30 Ιουλίου και θα συμμετάσχουν πολεμικά πλοία του Στόλου της Βαλτικής, παρόλο που η μαχητική ικανότητα αυτού του σχηματισμού προκαλεί ανησυχία στους ίδιους τους Ρώσους καταρχήν.
Τόσο σε αριθμούς όσο και σε ποιότητα, κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ των άλλων στόλων της ρωσικής ομοσπονδίας: του Βόρειου Στόλου, του Στόλου του Ειρηνικού και του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Για παράδειγμα, υπάρχει μόνο ένα υποβρύχιο στη Βαλτική, αυτό που ονομάζεται Dmitrov του Project 877 Paltus (όνομα ΝΑΤΟ Kilo) που κατασκευάστηκε το 1986. Αν και είναι δίκαιο να σημειωθεί ότι, τα ρηχά νερά της Βαλτικής Θάλασσας δεν είναι φιλόξενα για τα υποβρύχια γενικά.
Η επίσημη ναυαρχίδα του Στόλου της Βαλτικής, είναι το αντιτορπιλικό Nastoychivy του Project 956 Sarych που τέθηκε σε λειτουργία το 1992. Το κοινό πρόβλημα των πλοίων αυτού του έργου είναι ότι, ο κύριος κινητήρας και οι αντιπλοϊκοί πύραυλοι Moskit δεν είναι πλέον ικανοποιητικοί στον σημερινό πόλεμο.
Ο τρέχων «πυρήνας» του στόλου της Βαλτικής είναι τέσσερις κορβέτες Project 20380 (που τέθηκαν σε υπηρεσία το 2008–2014), που κατασκευάστηκαν με παλιό σχεδιασμό που υποτίθεται ότι, ο κύριος οπλισμός τους θα ήταν το Kh-35 και για τη βολή πυραύλων. Ενώ τα καθολικά σιλό εκτόξευσης, που είναι συμβατά με πυραύλους Kalibr και Oniks, εγκαταστάθηκαν μόνο σε τρεις κορβέτες κλάσης Buyan-M (τέθηκαν σε υπηρεσία με τον στόλο το 2015–2022) και επίσης σε τρεις κορβέτες Project 22800 Karakurt (2018–2020).
Τα υπόλοιπα από τα 29 συνολικά πολεμικά πλοία (χωρίς αμφίβια πλοία επίθεσης), αντιπροσωπεύονται από τους ακόλουθους τύπους σκαφών: έξι πυραυλάκατοι κλάσης Molniya (ονομασία ΝΑΤΟ Tarantul), έξι ανθυποβρυχιακές κορβέτες Project 1331-M, τέσσερις Project 1234 Ovod κορβέτες και δύο φρεγάτες Project 11540 Yastreb.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα ο Βαλτικός Στόλος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είναι η ίδια η γεωγραφία της Βαλτικής Θάλασσας. Μετά την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, έγινε τελικά η εσωτερική θάλασσα της Συμμαχίας. Επιπλέον, όλες οι βάσεις του ρωσικού στόλου της Βαλτικής – η Κρονστάνδη και το Μπαλτίισκ στην περιοχή του Καλίνινγκραντ – είναι πλέον κοντά σε τακτικά όπλα. Και φυσικά δεν υπάρχει μέρος για να κρυφτούν τα πλοία στη Βαλτική.
Υπό αυτό το πρίσμα, εάν ξεσπάσει ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, ολόκληρος ο στόλος της Βαλτικής θα έχει μόνο τόσο χρόνο όσο χρειάζονται οι πύραυλοι μικρού βεληνεκούς για να φτάσουν στα πλοία και στην παράκτια υποδομή.
Επιπλέον, ακόμη και η ανάπτυξη θαλάσσιων ναρκών στους διαδρόμους, θα ήταν αρκετή για να κρατήσει μακριά ολόκληρο τον στόλο της Βαλτικής. Αλλά όλοι αυτοί οι παράγοντες, δεν φαίνεται να ενοχλούν τους Ρώσους για να επιδείξουν τα πολεμικά πλοία, ίσως όχι τόσο στο ΝΑΤΟ όσο στον ηγέτη του Κρεμλίνου.
Η APU άρχισε να χρησιμοποιεί μικρά drones καμικάζι με εμβέλεια πτήσης έως και 400 χιλιόμετρα
Πρόσφατα, πολλά μικρά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV) ή τα λεγόμενα drones καμικάζι, ανακαλύφθηκαν πάνω από το έδαφος της Ρωσίας. Το γεγονός αυτό προκαλεί σημαντική ανησυχία μεταξύ ειδικών και ειδικών στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, η οποία οφείλεται σε πολλούς παράγοντες ταυτόχρονα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η εμβέλεια αυτών των drones είναι 300-400 km, που αντιστοιχεί περίπου στην απόσταση από τα σύνορα της Ουκρανίας μέχρι την περιοχή όπου φάνηκαν τα UAV.
Εκ πρώτης όψεως, τα drones φαίνονται μικρά και καλά συναρμολογημένα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η παραγωγή τους δεν έγινε σε υπόγειο εργαστήριο, αλλά σε παραγωγή μεγάλης κλίμακας, ενδεχομένως σε βάση παρτίδας. Με άλλα λόγια, μπορεί να είναι είτε αποτέλεσμα μαζικής παραγωγής, είτε δοκιμαστική παρτίδα πριν από την κύρια παραγωγή.
Τα drones είναι μικρές συσκευές ικανές να φέρουν μια μικρή φόρτιση. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο σε αυτή την κατάσταση, είναι το κόστος παραγωγής τέτοιων UAV. Υπολογίζεται ότι είναι μόνο 3-5 χιλιάδες δολάρια, γεγονός που, με τη σειρά του, καθιστά δυνατή την παραγωγή τους σε μεγάλη κλίμακα.
Το γεγονός αυτό προκαλεί μεγάλη ανησυχία υπό το φως των πρόσφατων επιθέσεων σε ρωσικό έδαφος. Εάν συνεχιστεί η μαζική παραγωγή τέτοιων drones, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντική απειλή.
