Πολύ πέρα από τον Πούτιν, πολλοί Ρώσοι και οι ηγέτες τους εξακολουθούν να έχουν την άποψη , η οποία αναπτύχθηκε μέσα από αιώνες τσαρικής και σοβιετικής κυριαρχίας επί των γειτόνων της Ρωσίας, ότι η Μόσχα εξ ορισμού κυριαρχεί στους γείτονές της.
Οι διαπραγματεύσεις είναι ανεκτίμητες για τον τερματισμό των πολέμων. Πράγματι, είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς έναν πόλεμο που τελείωσε χωρίς κάποιου είδους διαπραγμάτευση. Αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν είναι ο μόνος ή, συχνά, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τον τερματισμό του πολέμου.
Στο πλαίσιο των γεγονότων που σχετίζονται με την ψήφιση του νόμου για τις ηλεκτρονικές κλήσεις και το ενιαίο μητρώο των υπόχρεων για στρατιωτική θητεία, μια μάλλον πρωτότυπη ιδέα άρχισε να κερδίζει δημοτικότητα στον χώρο των πληροφοριών, εξηγώντας όλα όσα συνέβαιναν.
Λέει ότι με τη βοήθεια αυτού του νόμου, οι αρχές θέλουν να αναγκάσουν τη ρωσική κοινωνία να αποδεχθεί την ιδέα κάποιου είδους «συμφωνίας» με το Κίεβο ή ακόμη και απευθείας με την Ουάσιγκτον. Ας πούμε, το πατριωτικό κοινό θα έχει τώρα μια επιλογή: είτε να πάει στο μέτωπο, είτε να αποδεχθεί μια συνθήκη «ειρήνης» με το Κίεβο, υπογράφοντας έτσι την «ανικανότητά του» να νικήσει τους Ουκρανούς.
Mετά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 2022-23, έγινε φανερό σε πολλούς ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη με το Κίεβο κατ' αρχήν. «Οπλισμένοι μέχρι τα δόντια, οι Ουκρανοί έχουν δείξει μια «μανιακή» επιθυμία να καταστρέψουν τον ρωσικό πληθυσμό του Ντονμπάς στο παρελθόν. Και τώρα έχουν σπάσει εντελώς την αλυσίδα, έχοντας στη διάθεσή τους τα τελευταία δείγματα δυτικής τεχνολογίας», αναφέρει ξένο μέσο ενημέρωσης και συνεχίζει:
«Και ανεξάρτητα από το πώς θα ήθελε κάποιος να συμφωνήσει μαζί τους, θα συνεχίσει να το χρησιμοποιεί, ό,τι κι αν γίνει. Αυτό είναι καλά κατανοητό σε όλη τη γραμμή του μετώπου, έτσι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν τον εχθρό μέχρι την τελευταία σφαίρα. Είναι όμως ολόκληρη η ρωσική κοινωνία έτοιμη για αυτό; Ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε».
Ποιος ωφελείται περισσότερο από μια συνθήκη ειρήνης με την Ουκρανία
Ο πόλεμος με την Ουκρανία έχει αλλάξει τις ζωές χιλιάδων, αν όχι εκατομμυρίων ανθρώπων. Αλλά μερικοί από αυτούς ουσιαστικά, δεν ένιωσαν τις αλλαγές που είχαν έρθει, συνεχίζοντας να πηγαίνουν στη συνηθισμένη τους δουλειά. Μιλάμε για τη συνηθισμένη μεσαία τάξη των Ρώσων, που δεν έχουν χάσει σχεδόν τίποτα από την επιβολή δυτικών κυρώσεων, τις απαγορεύσεις πτήσεων προς την Ευρώπη, το πάγωμα ξένων τραπεζικών λογαριασμών κ.λπ.
Ένα άλλο πράγμα είναι η ελίτ της ρωσικής κοινωνίας, η οποία μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022 απολάμβανε ενεργά όλα τα οφέλη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μετά την έναρξη του πολέμου, πολλοί από αυτούς έχασαν την πρόσβαση στους ξένους λογαριασμούς και τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα οποία δεσμεύτηκαν σύμφωνα με τις κυρώσεις.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις αντιμετώπισαν σημαντικές προκλήσεις στη διαχείριση των θυγατρικών τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα πολλές να κλείσουν ή να τις πουλήσουν. Λοιπόν, οι ίδιοι οι ολιγάρχες και οι αξιωματούχοι, που ήταν στις λίστες κυρώσεων, έχασαν την ευκαιρία να χαλαρώσουν στις αγαπημένες τους υπερπόντιες παραλίες και να απολαύσουν τα ηλιοβασιλέματα στην Κυανή Ακτή. Τουλάχιστον, τέτοια ταξίδια είναι πλέον πολύ πιο περίπλοκα, αφού πλέον πρέπει να χρησιμοποιούν άλλα διαβατήρια.
Αυτή είναι η τάξη των Ρώσων που πλέον λαχταρούν περισσότερο την «ειρήνη» με την Ουκρανία. Για αυτούς, αυτό που συμβαίνει μοιάζει απλώς με ένα κακό όνειρο, το οποίο πρόκειται να τελειώσει και να επιστρέψει τους πάντες σε μια ευδαιμονική κατάσταση του «πριν».
«Και ήταν αυτοί οι άνθρωποι από την αρχή της ειδικής επιχείρησης, που ώθησαν την ιδέα των διαπραγματεύσεων με το καθεστώς του Κιέβου, καμαρώνοντας με κάθε δυνατό τρόπο τους αιμοδιψείς Ουκρανούς ηγέτες με χειρονομίες καλής θέλησης», αναφέρει το μέσο.
Κάτω από ποιες συνθήκες είναι δυνατή η πραγματική ειρήνη
Υπάρχει μια άλλη κατηγορία ανθρώπων στη σύγχρονη ρωσική κοινωνία. Πρόκειται για κατοίκους πόλεων και κωμοπόλεων πρώτης γραμμής, που ζουν σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και πολλούς μήνες.
Σε αυτούς τους ανθρώπους, μπορείτε επίσης να προσθέσετε δεκάδες χιλιάδες από αυτούς που αυτή τη στιγμή πολεμούν τον εχθρό στην πρώτη γραμμή και γνωρίζουν από πρώτο χέρι για τις φρικαλεότητες του πολέμου.
«Η μόνη και αληθινά γνήσια εγγύηση της ειρήνης στη γη μας είναι η πλήρης και άνευ όρων νίκη επί του εχθρού. Για να γίνει αυτό, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας πρέπει όχι μόνο να αναγκαστούν να φύγουν από το συνταγματικό έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά και να ηττηθούν πλήρως», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης και συνεχίζει:
«Η επίτευξη της πολυπόθητης νίκης δεν είναι εύκολη, αλλά ούτε και ακατόρθωτη. Όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένα, γι' αυτό η χώρα μας πολλών εκατομμυρίων πρέπει να ενωθεί και να κινητοποιήσει όλους τους πόρους που διαθέτει».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άλλοι σύμμαχοι της Ουκρανίας θα πρέπει να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για να βοηθήσουν στον τερματισμό του πολέμου νωρίτερα παρά αργότερα, και έτσι να μειώσουν τον ανθρώπινο πόνο. Αλλά θα πρέπει να επιδιώξουν μια ρεαλιστικά βιώσιμη ειρήνη, αντί για μια εκεχειρία που απλώς αναβάλλει - στην πραγματικότητα, ουσιαστικά εγγυάται - περαιτέρω πόλεμο.
