Ο Μάρτιν Έρντμαν, Γερμανός πρώην Πρέσβης στην Τουρκία, επεσήμανε το τέλος της εποχής του Ερντογάν, ανεξαρτήτως από το αποτέλεσμα των εκλογών της 14ης Μαΐου, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην εφημερίδα Welt.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάικλ Ρούμπιν: Η Τουρκία μόλις προσπάθησε να σκοτώσει Αμερικανούς- Θα αντιδράσει ο Μπάιντεν;
Μάλιστα, εκτίμησε ότι σε περίπτωση ήττας του, θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει τη χώρα, προς άγνωστο προορισμό. «Το ερώτημα είναι εάν καταφύγει σε παράνομα μέσα. Για παράδειγμα, αν χρησιμοποιήσει τον στρατό για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Αυτό είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Προσωπικά, πιστεύω ότι σε περίπτωση ήττας, θα επιβιβαζόταν σε ένα αεροπλάνο με άγνωστο προορισμό», τόνισε.
Από την άλλη, ο Μάικλ Ρούμπιν, ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute (AEI) υποστηρίζει ότι, η Τουρκία έχει γίνει στον 21ο αιώνα ότι ήταν η Σαουδική Αραβία και αναφέρει: «Ένα «πιάτο» για τον εξτρεμισμό και μια «μηχανή» υποστήριξης για την παγκόσμια μαχητικότητα».
Πριν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, οι Σαουδάραβες ηγέτες γοήτευαν τους Αμερικανούς ομολόγους τους. Αλλά τόσο η Δημοκρατική όσο και η Ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, εξέφραζαν ανησυχίες για τις συνέπειες για τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας στον ριζοσπαστικό ισλαμισμό, επικαλούμενοι τη συνεργασία της Ουάσιγκτον για την ασφάλεια με το Ριάντ.
Μεγάλο μέρος της «τυφλότητας», ωστόσο, ήταν εκούσια
Γενιές Αμερικανών διπλωματών και άλλων ανώτερων αξιωματούχων, είδαν τη Σαουδική Αραβία ως το χρυσό «αλεξίπτωτό τους».
Ενώ η Επιτροπή της 11ης Σεπτεμβρίου εξέθεσε προειδοποιητικά σημάδια που θα έπρεπε να δει η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών να έρχονται, φαίνεται ότι μια γενιά αργότερα, οι Αμερικανοί πολιτικοί δεν έχουν μάθει το μάθημα.
Η Τουρκία έχει γίνει στον 21ο αιώνα ότι ήταν η Σαουδική Αραβία. Ένα «πιάτο» για τον εξτρεμισμό και μια «μηχανή» υποστήριξης για την παγκόσμια μαχητικότητα.
«Ενώ ο Τούρκος ηγέτης Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ασπάστηκε τη μετριοπάθεια στα πρώτα του χρόνια στην εξουσία, ήταν μια ψευδαίσθηση. Οι δηλώσεις του Ερντογάν πριν από την άνοδό του στην πρωθυπουργία, ήταν μια σαφής αντανάκλαση της πραγματικής ατζέντας του. Η φιλοδυτική, μετριοπαθής φράση του Ερντογάν ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας», αναφέρει ο Ρούμπιν.
Ενώ οι πρόεδροι από τον Τζορτζ Μπους μέχρι τον Ντόναλντ Τραμπ έβλεπαν στον Ερντογάν ως έναν εταίρο, οι ενέργειες του Ερντογάν υποδηλώνουν μια διαφορετική ατζέντα.
Σύμφωνα με τον Ρούμπιν, οι μυστικές τηλεφωνικές υποκλοπές υποδήλωναν ότι το γραφείο του Ερντογάν βοήθησε να εξοπλίσει ισλαμιστές μαχητές στη Νιγηρία. «Πολλοί θα υποστήριζαν ότι οι δεσμοί μεταξύ της διοίκησης του Ερντογάν και του Ισλαμικού Κράτους είναι εξίσου μεγάλοι, αν όχι μεγαλύτεροι, από εκείνους μεταξύ Σαουδαράβων αξιωματούχων και της Αλ Κάιντα, πριν από τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου», αναφέρει.
Όταν οι Τούρκοι πληρεξούσιοι κατέλαβαν περιοχές της βόρειας Συρίας όπως το Αφρίν από τις τοπικές κουρδικές αρχές, τις μετέτρεψαν στους πιο ριζοσπαστικούς χώρους στρατολόγησης της χώρας. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει: Ο Ερντογάν και οι οπαδοί του, πλαισίωσαν την τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία σε θρησκευτικό πλαίσιο.
Η κάλυψη από τον Τύπο των πρόσφατων διαρροών απόρρητων εγγράφων επικεντρώνεται στην Ουκρανία, αλλά εξίσου σημαντικές είναι οι αποκαλύψεις ότι, ο όμιλος Βάγκνερ αναζήτησε όπλα από την Τουρκία . Το αν η Τουρκία υποχρεούται παραμένει απόρρητο, αλλά είναι πιθανό. Η Άγκυρα σίγουρα δεν τα «έχει σπάσει» με το Κρεμλίνο.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, οι σαουδαραβικές φιλανθρωπικές οργανώσεις υποστήριξαν ένα παγκόσμιο δίκτυο τζαμιών και μεντρεσέ (θρησκευτικών σεμιναρίων).
Η Τουρκία σήμερα κάνει το ίδιο
Ενώ ο Ερντογάν προωθεί τις προσπάθειές του να εξαρθρώσει το εκπαιδευτικό και θεσμικό δίκτυο του συμμάχου που έγινε αντίπαλος Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο κατηγόρησε ως τρομοκράτη, παραλείπει ότι απλώς αντικατέστησε την προώθηση του Σουφισμού του Γκιουλέν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, καθώς ενέπνευσε τον εξτρεμισμό στους ίδιους θεσμούς, ειδικά στην Αφρική.
Η Τουρκία συνεχίζει να λαμβάνει δωρεάν «πάσο» στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο. Πρώην πρεσβευτές των ΗΠΑ και αμυντικοί ακόλουθοι στην Τουρκία, κάνουν συχνά επιχειρήσεις εντός της Τουρκίας ή ενεργειακές εταιρείες επιδιώκουν να μεταφέρουν πετρέλαιο σε αγωγούς σε όλη την Τουρκία.
«Από τη στιγμή που αρνήθηκαν τους δεσμούς του Ερντογάν με τη μαχητικότητα, ο τεράστιος όγκος των αποδεικτικών στοιχείων το καθιστά αδύνατο. Αντίθετα, επισημαίνουν την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και την υποτιθέμενη στρατιωτική σημασία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι, το να λογοδοτήσει η Τουρκία θα σήμαινε ότι θα την οδηγούσε στα ρωσικά ή κινεζικά στρατόπεδα. Το ότι αυτό είναι ακόμη και ανησυχητικό, ωστόσο, εκθέτει τη σήψη στη ρίζα της σχέσης», αναφέρει ο Ρούμπιν.
Το γεγονός ότι η Τουρκία την περασμένη εβδομάδα εκτόξευσε σκόπιμα και συνειδητά, έναν πύραυλο σε αυτοκινητοπομπή που μετέφερε προσωπικό των ΗΠΑ και συμμάχους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ που συμμετέχουν στον Παγκόσμιο Συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους, είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι τόσο σπουδαίο όσο οι Σαουδάραβες που αναζητούν μαθήματα, για το πώς να πετάξουν ένα αεροπλάνο αλλά… όχι να προσγειωθούν.
«Για να είμαστε σαφείς, ο ίδιος ο Ερντογάν μπορεί να μην επιβουλεύεται άμεσα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να πιστεύει, όπως ο βασιλιάς Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας, ότι θα μπορούσε να ελέγξει και να διοχετεύσει τις δυνάμεις του εξτρεμισμού προς όφελός του. Αυτός είναι λάθος.
Μόλις εξαπολυθεί, τέτοιος ριζοσπαστισμός και εξτρεμισμός δεν περιορίζεται εύκολα», αναφέρει ο Ρούμπιν.
Το ερώτημα που πρέπει τώρα να εξετάσουν οι αμερικανοί πολιτικοί είναι αν αποδέχονται σήμερα την Τουρκία, που επαναλαμβάνει τα λάθη των σχέσεων ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας στα τέλη του 20ού αιώνα και εάν αυτά παρέχουν κάλυψη, στην παρανομία της Τουρκίας στον Λευκό Οίκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και το think tank.
Καταλήγοντας ο ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute (AEI), διερωτάται, αν η κοινότητα διατηρεί μια σχέση ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ ή επιτρέπει ακούσια την ίδια ατιμωρησία που απολάμβανε η Σαουδική Αραβία… πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.
Με σκοπό, λοιπόν, να παραμείνει στην εξουσία, ο Πρόεδρος της Τουρκίας δε μπορεί να είναι επιλεκτικός στην επιλογή των συμμάχων του, αναφέρει και Μάρτιν Έρντμαν, Γερμανός πρώην Πρέσβης στην Τουρκία, λέγοντας ότι «ο Ερντογάν δε διστάζει να συμμαχήσει και με όσους έχουν διασυνδέσεις με την τρομοκρατία».
