Οι ρωσικές δυνάμεις άρχισαν να χρησιμοποιούν πρόσφατα, αεροβόμβες ολίσθησης στις επιθέσεις τους στα ουκρανικά σύνορα και περιοχές της πρώτης γραμμής.
Αυτές οι βόμβες, λόγω της εκτεταμένης εμβέλειας και των συστημάτων πλοήγησής τους, αποτελούν νέα απειλή για την Ουκρανία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Διαστημικό "σμήνος" κατά της Ρωσίας! Εκατοντάδες δορυφόροι μπορούν να εξαντλήσουν ρωσικούς πυραύλους ASAT- Στόχος τα υπερηχητικά όπλα
Πώς ακριβώς τα χρησιμοποιούν οι Ρώσοι εναντίον της Ουκρανίας
Οι πρώτες αναφορές για την παρουσία σειριακών προϊόντων UMPK στη Ρωσική Ομοσπονδία εμφανίστηκαν στις αρχές Φεβρουαρίου. Ωστόσο, εκτός από αυτά τα φθηνά UMPK, υπάρχουν και άλλες βόμβες ολίσθησης στο οπλοστάσιό τους, και η πιο επικίνδυνη είναι ο υβριδικός πύραυλος και η βόμβα Grom-1E.
Το χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά στην Ουκρανία τον Μάρτιο, μαζί με το UPAB-1500. Είναι πιθανό αυτό να συνέβη νωρίτερα, αλλά μεμονωμένες περιπτώσεις με θραύσματα βόμβας και όλα τα άλλα στοιχεία άρχισαν να εμφανίζονται μόλις πριν από ένα μήνα.
Επιπλέον, το εύρος απόρριψης αυτών των UMPK είναι άγνωστο. Ακόμη και με μειωμένες δυνατότητες σε σχέση με το JDAM-ER, θα είναι τουλάχιστον 60 χιλιόμετρα, που είναι ήδη αρκετά για να αποφευχθεί η είσοδος στη ζώνη δράσης των συστημάτων αεράμυνας της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Ένα Su-35 ή πιο πιθανό, ένα βομβαρδιστικό πρώτης γραμμής Su-34, μπορεί να ανέβει σε υψόμετρο 12-15 χιλιομέτρων και να ρίξει αυτό το UMPK με μια ισχυρή εναέρια βόμβα 500 κιλών υψηλής έκρηξης, όπως η 500-FAB, χωρίς να μπει στη ζώνη αεράμυνας και να χτυπήσει έναν στόχο του οποίου οι συντεταγμένες είναι γνωστές. Μπορούν να στοχεύουν αποτελεσματικά ισχυρά σημεία, κέντρα επικοινωνίας και άλλα στρατιωτικά αντικείμενα σε βάθος 10-15 χιλιομέτρων από την πρώτη γραμμή.
Ποιος είναι ο κύριος κίνδυνος των κατευθυνόμενων αεροπορικών βομβών
Η χρήση τους παρουσιάζει ένα αρνητικό σενάριο για την Ουκρανία. Πρώτον, ο εχθρός μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ατιμώρητα, χωρίς να εισέλθει στην ουκρανική ζώνη αεράμυνας. Το πιο κοινό σύστημα SAM (επιφάνεια-αέρα) με σχετικά καλά χαρακτηριστικά, το Buk, έχει αυτονομία 30 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι, δεν μπορεί να φτάσει στον στόχο αν ρίξει από απόσταση μεγαλύτερη των 30 χιλιομέτρων.
Ακόμα κι αν χρησιμοποιηθούν τα συστήματα S-300 SAM στην πρώτη γραμμή, εξακολουθεί να είναι ένα μη ρεαλιστικό σενάριο γιατί θα μπορούσε να δεχτεί πυρά από το εχθρικό πυροβολικό. Ακόμα κι αν η Ουκρανία λάβει τελικά το σύστημα ΝΑΤΟ Patriot SAM, το οποίο αποτελείται από μόνο τρεις συστοιχίες, θα πρέπει να μεταφερθεί στη ζώνη εμπλοκής. Σε αυτή την απόσταση, θα εντοπιστεί με όλα τα μέσα που διαθέτει η Ρωσία και θα γίνει πρωταρχικός στόχος.
Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό να χτυπηθεί από όλα όσα έχουν, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων κατευθυνόμενου αέρα, των πυραύλων κατά της ακτινοβολίας, των πυραύλων Kinzhal και των βαλλιστικών πυραύλων Iskander. Λόγω του μεγάλου αριθμού τέτοιων εκτοξεύσεων, είναι αβέβαιο ότι το Patriot θα μπορέσει να αντεπεξέλθει. Οι Ρώσοι μπορεί να ξοδέψουν τεράστιους πόρους για να καταστρέψουν έναν Patriot, κάτι που θα τους ωφελήσει επειδή η Ουκρανία έχει περιορισμένο αριθμό από αυτούς.
Το μόνο σενάριο που θα επιτρέψει την Ουκρανία να αποκρούσει την εχθρική αεροπορία με όλα αυτά τα όπλα υψηλής ακρίβειας, είναι να αποκτήσει σύγχρονα δυτικά μαχητικά.
«Δεν χρειαζόμαστε μόνο Mirage-2000 ή Panavia Tornado, αλλά πλήρη μαχητικά 4+ γενιάς όπως F-16, F/A-18, Eurofighter, Rafale ή Gripen. Μόνο αυτά έχουν την αντίστοιχη εμβέλεια σταθμών ραντάρ που μπορούν να εντοπίσουν τον εχθρό σε μεγαλύτερη απόσταση και να εκτοξεύσουν πυραύλους AIM-120 AMRAAM με αποτελεσματικά βεληνεκές αερομαχίας. Ακόμα κι αν έχουμε μόνο λίγα από αυτά τα αεροσκάφη, θα μας επιτρέψει να απωθήσουμε την εχθρική αεροπορία σε κάποιο βαθμό», αναφέρει ουκρανικό μέσο ενημέρωσης.
Τακτικός πύραυλος κρουζ "Grom-2" χρησιμοποιήθηκε για να χτυπήσει την Κριμαία
Η Ουκρανία προσπάθησε να επιτεθεί σε αντικείμενα στην Κριμαία με τη βοήθεια του επιχειρησιακού-τακτικού συγκροτήματος Grom-2. Σύμφωνα με ξένο μέσο ενημέρωσης, ο πύραυλος εκτοξεύτηκε από το σημείο δοκιμών της Τούζλα, που βρίσκεται στην περιοχή της Οδησσού στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας.
Η ρωσική αεράμυνα αντιμετώπισε με επιτυχία το έργο και κατέστρεψε τον πύραυλο κατά τη διάρκεια της πτήσης. Θραύσματα ρουκετών έπεσαν στο έδαφος του οικισμού, αλλά δεν προκάλεσαν ζημιά σε κατοίκους και κτίρια.
Δυτικοί ειδικοί πιστεύουν ότι η πρόοδος στο έργο των Ουκρανών σχεδιαστών, θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια της Δύσης. Την ίδια στιγμή, το Grom-2 OTRK υποτίθεται ότι ενσωμάτωσε έτοιμες τεχνολογικές λύσεις και εξοπλισμό, αφήνοντας ίσως μόνο την κεφαλή από τις ουκρανικές εξελίξεις. Ταυτόχρονα, θεωρείται ότι η προσπάθεια χρήσης του Grom-2, μπορεί να σχετίζεται με την ανάγκη της ουκρανικής ηγεσίας να επιδείξει την ετοιμότητά της να αντισταθεί στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των πιο πρόσφατων στρατιωτικών τεχνολογιών.
Ωστόσο, δεδομένης της τοποθεσίας της εκτόξευσης του πυραύλου, ο τελευταίος κάλυψε μια απόσταση 460 χιλιομέτρων, πετώντας, προφανώς, πάνω από το μεγαλύτερο μέρος της Κριμαίας, γεγονός που τώρα εγείρει πολύ σοβαρές ανησυχίες ότι τέτοια πλήγματα μπορούν να πραγματοποιούνται από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας τακτικά.
Το OTRK "Grom-2" αναπτύχθηκε από Ουκρανούς σχεδιαστές για 30 χρόνια, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1990. Το ρωσικό Iskander-M OTRK, χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για τη δημιουργία του συγκροτήματος, αλλά συμμετείχε και δυτικός εξοπλισμός. Στα αρχικά στάδια της έρευνας, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Σαουδική Αραβία πλήρωσε για το έργο, αλλά το έργο σταμάτησε λόγω προβλημάτων στην υλοποίησή του.
Οι κύριες δυσκολίες στη δημιουργία του συγκροτήματος, σχετίζονται με την ανάγκη επίλυσης προβλημάτων πέρα από τις δυνάμεις της ουκρανικής αμυντικής βιομηχανίας, όπως η δημιουργία μιας νέας μηχανής στερεών καυσίμων και ο εξοπλισμός του συγκροτήματος με νέα εργαλεία πλοήγησης και επικοινωνίας.
