Η Ουκρανία αντιμετωπίζει επείγουσα ανάγκη να προστατεύσει τους ουρανούς της από επιθέσεις ρωσικών πυραύλων και έτσι να διατηρήσει την κρίσιμη υποδομή της ασφαλή.
Στον δημόσιο τομέα, υπάρχουν δύο πιο κοινές παραλλαγές για την επίτευξη αυτού του στόχου, και οι δύο εξίσου ρεαλιστικές. Το πρώτο είναι να παράσχει στην Ουκρανία αρκετά συστήματα αεράμυνας, για να δημιουργήσει μια πυκνή «ασπίδα» αδιαπέραστη τόσο για τα ρωσικά αεροσκάφη όσο και για τους πυραύλους κρουζ που εκτοξεύουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο πόλεμος της Ουκρανίας ωθεί την Τουρκία πιο κοντά στη Ρωσία, σύμφωνα με τη Wall Street Journal
Και το δεύτερο, είναι να ξεκινήσει η παροχή όπλων ακριβείας με εμβέλεια βολής άνω των 1.000 χιλιομέτρων, που θα μπορούσαν να εξαπολύσουν χτυπήματα σε σημαντικά ρωσικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένου του αεροδρομίου Ένγκελς, της κύριας βάσης της ρωσικής στρατηγικής αεροπορίας.
Η δεύτερη επιλογή φαίνεται πολύ πιο προτιμότερη, φυσικά. Κυρίως, επειδή θα επιτρέψει την αποτελεσματική καταστροφή της ρωσικής αεροπορίας, άρα δεν θα υπάρχει τίποτα για να εξαπολύσει πυραυλικές επιθέσεις για αρχή. Στην πραγματικότητα, οι δυτικές χώρες έχουν από καιρό εξασκήσει αυτήν ακριβώς την προσέγγιση δίνοντας προτεραιότητα σε ένα χτύπημα σε ένα εχθρικό αντικείμενο, έτσι ώστε τίποτα να μην μπορεί να απογειωθεί από εκεί για αρκετή ώρα, σε ένα παιχνίδι ευκαιριών με αεράμυνα που κυνηγούν πυραύλους κρουζ.
«Desert Fox»
Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης μπορούμε να βρούμε στο «Desert Fox», μια τετραήμερη αεροπορική επιχείρηση που διήρκησε 17-20 Δεκεμβρίου 1998. Διεξήχθη από το Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μαζί με τη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία, κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν που κυβερνούσε το Ιράκ εκείνη την εποχή.
Οι σύμμαχοι είχαν δύο απαιτήσεις να τηρήσει το δικτατορικό καθεστώς του Χουσεΐν. Το πρώτο, προκλήθηκε από την άρνηση του Ιράκ να τηρήσει τη συμφωνία, για την απόρριψη των χημικών του όπλων. Το δεύτερο, ήταν ότι η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία, παραβίαζε συνεχώς τις ζώνες απαγόρευσης πτήσεων που είχαν δημιουργηθεί στο βόρειο και το νότο της χώρας μετά την Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου το 1991.
Οι συμμαχικές δυνάμεις, δεν είχαν αρκετούς πόρους για να καλύψουν τον εναέριο χώρο σε καθορισμένες περιοχές και το Ιράκ ήταν απρόθυμο, να απαλλαγεί από τα όπλα μαζικής καταστροφής του. Γι' αυτό, ενεργοποιήθηκε το σχέδιο Operation Desert Fox, που είχε ως στόχο να χτυπήσει την ιρακινή αεράμυνα και την Πολεμική Αεροπορία, καθώς και τις εγκαταστάσεις παραγωγής ΟΜΚ.
Στην επιχείρηση συμμετείχαν 26 στρατηγικά βομβαρδιστικά και 100 αεροσκάφη τακτικής αεροπορίας από τις ΗΠΑ και 30 τακτικά αεροσκάφη από τη Μεγάλη Βρετανία. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ανέπτυξε δύο ομάδες κρούσης αεροπλάνων, 25 συνολικά πλοία και το Βρετανικό Ναυτικό παρείχε σε μία φρεγάτα πυραυλικά όπλα.
Σε τέσσερις ημέρες η κοινή τακτική αεροπορία των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, πραγματοποίησε περισσότερες από 650 εξόδους. Οι Σύμμαχοι είχαν εκτοξεύσει πάνω από 400 πυραύλους κρουζ τύπων AGM-68 και Tomahawk.
Συνοπτικά, το 85% των καθορισμένων στόχων χτυπήθηκαν, η συμμαχική αεροπορία είχε μηδενικές απώλειες. Αν και, ακόμη και μετά την επιχείρηση, αεροσκάφη της ιρακινής Πολεμικής Αεροπορίας εξακολουθούσαν να παραβιάζουν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, δηλαδή οι τετρακόσιοι πύραυλοι δεν εγγυήθηκαν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η ικανότητα της Ουκρανίας
Στην πραγματικότητα του 2022, μια επιχείρηση τέτοιας κλίμακας εναντίον της Ρωσίας φαίνεται μη ρεαλιστική. Για παράδειγμα, η Ουκρανία δεν έχει ακόμα πείσει τις ΗΠΑ να παράσχουν πυραύλους ATACMS μεγάλου βεληνεκούς για τους εκτοξευτές πυραύλων HIMARS ή τα σύγχρονα αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων, παρά τις προσπάθειες.
Αλλά ποιος ξέρει, ίσως η πολιτική των δυτικών εταίρων της Ουκρανίας να αλλάξει, όπως έχει γίνει ήδη αρκετές φορές. Μόλις σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενέκριναν το νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας που περιλαμβάνει, ένα αντιπυραυλικό σύστημα Patriot που προέρχεται από τα αποθέματα του Πενταγώνου, το οποίο είναι ήδη ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός.
Ωστόσο, μιλώντας για την Ουκρανία που έχει αυτό το είδος ικανότητας που της δίνει τη δυνατότητα να απενεργοποιήσει τη ρωσική αεροπορία στο βάθος, τα θεμέλια έχουν ήδη τεθεί. Τις προάλλες, το Πεντάγωνο έδωσε παραγγελία για την παραγωγή 1.700 πυραύλων αυτού του τύπου που έρχεται το 2023.
Για αναφορά, υπάρχουν ανεπιβεβαίωτα στοιχεία ότι το τρέχον απόθεμα ATACMS στις ΗΠΑ είναι περίπου 1.400 πυραύλους. Επίσης, ο Αμερικανικός Στρατός υιοθετεί ένα πυραυλικό σύστημα μεσαίου βεληνεκούς, με μια έκδοση του Tomahawk που εκτοξεύεται από το έδαφος για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια .
Ταυτόχρονα, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αναπτύσσει το έργο της Rapid Dragon, με στόχο την προσαρμογή του πυραύλου κρουζ AGM-158 για εκτόξευση από ένα συνηθισμένο μεταφορικό αεροσκάφος.
Το κίνητρο λοιπόν είναι ότι, η Ουκρανία έχει συμμάχους που παράγουν αυτούς τους πυραύλους, αλλά δεν έχει αεροσκάφη για να τους εκτοξεύσει.
