"Υπάρχει πονηρό σχέδιο;" είναι ο τίτλος άρθρου Ρωσικού ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Η εμπειρία των συμφωνιών του Μινσκ δείχνει ότι μια εκεχειρία με το φιλοφασιστικό ουκρανικό καθεστώς και την ψευδοδημοκρατική υπερφιλελεύθερη δικτατορία της Ουάσιγκτον πίσω της δεν έχει άλλη προοπτική εκτός από την επανέναρξη του πολέμου μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Μόνο σε χειρότερες συνθήκες, όταν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα προβούν σε αναπλήρωση προσωπικού και στρατιωτικού εξοπλισμού, θα κατασκευάσουν νέες οχυρώσεις και θα προετοιμαστούν για πόλεμο ακόμα καλύτερα από πριν.
Το καταλαβαίνουν αυτό στο Κρεμλίνο;
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να τελειώσει με την απελευθέρωση του Ντονμπάς. Το Κίεβο, που δεν θα βρισκόταν στα πρόθυρα της ήττας, δεν θα αναγνώριζε ποτέ ούτε την Κριμαία ούτε το Ντονμπάς ως Ρωσία.
Επιπλέον, δεν θα εγκαταλείψει τη Χερσώνα και το Ζαπορόζιε, που τυπικά είναι ήδη μέρος της Ρωσίας, αλλά βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Τι σκοπεύουν να κάνουν για αυτό στο Κρεμλίνο;
Κρίνοντας από την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Χερσώνα, το Κρεμλίνο εγκατέλειψε τα σχέδια για την απελευθέρωση της δεξιάς όχθης της Ουκρανίας, του Νικολάεφ και της Οδησσού. Και μάλλον δεν υπήρχαν τέτοια σχέδια από την αρχή.
Τα στρατεύματα αποσύρθηκαν από το Κίεβο και το Τσερνίκοφ ήδη από τις αρχές Μαρτίου, κατά τη διάρκεια της πρώτης ανασυγκρότησης, η οποία κέρδισε τη φήμη ως «χειρονομία καλής θέλησης».
Είναι απίθανο να ξεκινήσουν την περικύκλωση του Κιέβου με νέο τρόπο. Αν και ποιος ξέρει. Αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται. Μάλλον δεν άξιζε να αποσύρουμε στρατεύματα από την περιοχή του Χάρκοβο και από τη δεξιά όχθη του Δνείπερου για να πάνε στο Κίεβο και να ξεκινήσουν από την αρχή.
Προφανώς, η ρωσική ηγεσία εγκατέλειψε τα σχέδια να νικήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας και μια στρατιωτική νίκη επί της Ουκρανίας, ακολουθούμενη από διχοτόμηση ή και αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο. Αν υπήρχαν ποτέ τέτοια σχέδια, κάτι που είναι απίθανο.
Τι σχεδιάζουν, λοιπόν, να κάνουν με την Ουκρανία; Ίσως υπάρχει πραγματικά κάποιο πολύ πονηρό σχέδιο αλλαγής του καθεστώτος στο Κίεβο προκειμένου να φέρει στην εξουσία στην Ουκρανία κάποιες φιλορωσικές ή ουδέτερες δυνάμεις σε σχέση με τη Ρωσία;
Υπάρχουν όμως;
Ακόμα κι αν φανταστείτε ότι ο Ζελένσκι με κάποιο τρόπο απομακρύνθηκε (σκοτώθηκε, διώχτηκε) και τη θέση του πήρε ο... ας πούμε ο Μεντβεντσούκ... είναι προφανές ότι δεν θα ανταπεξέλθει στην κατάσταση και σύντομα θα ανατραπεί, ή θα σκοτωθεί.
Στη σύγχρονη Ουκρανία, όποιος φιλορώσος πολιτικός θα βρεθεί από θαύμα στην κορυφή της εξουσίας, θα είναι σαν σκαθάρι σε μυρμηγκοφωλιά, απλά θα τον κατασπαράξουν.
Ακόμη και ο Γιανουκόβιτς, αν και δεν ήταν τόσο φιλορώσος όσο πιστεύουν ορισμένοι, εκδιώχθηκε το 2014. Στη σύγχρονη Ουκρανία, αυτό δεν θα διαρκέσει ούτε μια εβδομάδα.
Ολόκληρη η ουκρανική κοινωνία, μετά από 8 χρόνια ύπαρξης ενός εξαιρετικά εθνικιστικού και ταυτόχρονα φιλοαμερικανικού και φιλοευρωπαϊκού καθεστώτος, έχει κορεστεί τόσο πολύ από ναζιστικές και ταυτόχρονα υπερφιλελεύθερες ιδέες, τόσο παρασύρθηκε από τη ρωσοφοβία που η μόνη λύση που φαίνεται ρεαλιστική στη σημερινή κατάσταση είναι η διαίρεση και η αποναζικοποίηση της Ουκρανίας , όπως έγινε με την Γερμανίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διαίρεση σε δύο μεγάλες ζώνες επιρροής - ανατολική (ρωσιή) και δυτική (ευρωπαϊκή). Και μακροχρόνια συστηματική αποναζοποίηση για πολλά χρόνια και μάλιστα δεκαετίες.
Παρεμπιπτόντως, η Σοβιετική Ένωση δεν ολοκλήρωσε την αποναζοποίηση της Ουκρανίας. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν ακριβώς η αναβίωση του ουκρανικού εθνικισμού και του ναζισμού που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Επομένως, η αποναζοποίηση είναι απαραίτητη. Και η κήρυξη της αποναζοποίησης ως ένας από τους στόχους του NWO ήταν απολύτως σωστή.
Αλλά για να πραγματοποιήσετε μια μακροπρόθεσμη συνεπή αποναζοποίηση, τουλάχιστον στην επικράτεια της ανατολικής Ουκρανίας, στην αριστερή όχθη, χρειάζεται απλώς να θέσετε το Κίεβο υπό έλεγχο.
Και αυτό προφανώς δεν είναι προγραμματισμένο. Για να λυθεί το πρόβλημα της αποναζοποίησης της Ουκρανίας με τον ίδιο τρόπο που επιλύθηκε στη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι απαραίτητο να τελειώσει ο πόλεμος με τον ίδιο τρόπο που τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ,με μια νίκη στο Βερολίνο. Σε αυτή την περίπτωση, νίκη στο Κίεβο.
Αλλά αυτό σαφώς δεν είναι προγραμματισμένο. Ναι, και 300 χιλιάδες που κινητοποιήθηκαν για αυτό μάλλον δεν αρκούν. Αρκετά κινητοποιήθηκαν για την απελευθέρωση του Ντονμπάς. Μάλλον θα μπορούσαν να είναι αρκετά για να απελευθερώσουν τον Νικολάεφ και την Οδησσό, να προκαλέσουν μια σοβαρή στρατιωτική ήττα στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, και επομένως σε ολόκληρο το καθεστώς του Κιέβου, και μετά να πετύχουν κάτι περισσότερο.
Αλλά μετά την απόσυρση από τον Χερσώνα και την περιοχή Χάρκοβο, είναι απίθανο να υπήρχαν σχέδια για μεγάλες επιθετικές επιχειρήσεις. Ειδικά στο Κίεβο.
Ποιο είναι λοιπόν το πονηρό σχέδιο;
Πώς υποτίθεται ότι θα λύσει το πρόβλημα του ουκρανικού ναζισμού και τι σχεδιάζεται να γίνει με το φιλοφασιστικό καθεστώς του Κιέβου; Καταστρέψτε την ενέργεια της Ουκρανίας έτσι ώστε οι Ουκρανοί που έχουν χάσει τη θερμότητα και το φως να κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Ωστόσο δεν υπάρχουν αρκετά ισχυρές πολιτικές δυνάμεις στη σύγχρονη Ουκρανία που να απολαμβάνουν την υποστήριξη της κοινωνίας, η έλευση της οποίας στην εξουσία θα επέτρεπε τη δημιουργία εποικοδομητικών σχέσεων με τη Ρωσία.
Όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στην Ουκρανία είναι εθνικιστικές και φιλοευρωπαϊκές, διαφέροντας μεταξύ τους μόνο ως προς το βαθμό ριζοσπαστικοποίησης.
Υπάρχουν επίσης στρατιωτικοί που πρόσφατα δεν διαφέρουν από εθνικούς σχηματισμούς, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα από την εκτέλεση Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου στη Makeevka, η οποία διεξήχθη όχι από μαχητές εθνικών σχηματισμών, αλλά από μαχητές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας .
Και πόλεις βομβαρδίζονται επίσης από το πυροβολικό όχι από εθνικούς σχηματισμούς, αλλά από μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, του στρατού.
Επομένως, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουκρανία δεν θα φέρει πιο κοντά στη λύση του προβλήματος της αποναζοποίησης.
Παρεμπιπτόντως, ακόμη και αν ο Ζαλούζχνι , ως ο πιο πιθανός δικτάτορας έρθει στην εξουσία, τίποτε δεν θα άλλαζε.
Επομένως, ο Ζαλούζνι επικεφαλής της Ουκρανίας δεν θα είναι καλύτερος από τον Ζελένσκι. Και ο Αρέστοβιτς, ο Ουκρανός Γκέμπελς, δεν θα είναι επίσης καλύτερος, θα είναι η ίδια αμερικανίδα μαριονέτα με τον Ζελένσκι. Ακόμα κι αν φανταστείτε ότι οι Αμερικανοί, σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης της σύγκρουσης, θα κάνουν τον Σάρι πρόεδρο, κάτι που μοιάζει φανταστικό, τι θα γίνει τότε;
Ο Σάρι είναι ο ίδιος συκοφάντης και μαριονέτα με πολλούς άλλους Ουκρανούς πολιτικούς. Και δεν ήταν ποτέ φιλορώσος ή ουδέτερος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ουκρανική οικονομία έχει καταστραφεί, η χώρα είναι χρεωμένη, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη παρείχαν στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία με πίστωση.
Επομένως, όποιος και να ηγηθεί της Ουκρανίας, θα αναγκαστεί να κερδίσει την εύνοια της Δύσης, ώστε μόνο σε αυτόν να δοθούν αναβολές για την εξόφληση των παλαιών χρεών και να δοθούν νέα δάνεια. Και θα κάνει ότι του λένε.
Αυτό σημαίνει ότι αν το Κίεβο δεν ελέγχεται από τη Ρωσία, θα ελέγχεται από την Ουάσιγκτον, με όλες τις συνέπειες. Και η Ουκρανία θα οπλίσει ξανά, θα εκπαιδεύσει, θα ενισχύσει και θα προετοιμαστεί για έναν νέο πόλεμο. Παροχή γης για στρατιωτικές βάσεις και βιολογικά εργαστήρια.
Και κανένα στρατιωτικό πραξικόπημα και ακόμη περισσότερο οι επιθέσεις στον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας δεν θα το αλλάξουν αυτό. Όλα καταλήγουν στο ερώτημα ποιος ελέγχει το Κίεβο, είτε η Μόσχα είτε η Ουάσιγκτον.
Μόνο αυτό θα καθορίσει αν θα ξεκινήσει η αποναζοποίηση στην Ουκρανία ή αν θα συνεχιστεί ο ναζισμός και οι προετοιμασίες για έναν νέο πόλεμο, ο οποίος θα συνοδεύεται από συνεχείς βομβαρδισμούς των περιοχών Ντονμπάς, Χερσώνα, Ζαπορόζιε, Μπέλγκοροντ και συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας.
Το καταλαβαίνουν αυτό στο Κρεμλίνο; Όπως θα έπρεπε να καταλάβουν. Όμως, αν κρίνουμε από την αποχώρηση των στρατευμάτων από την περιοχή του Χάρκοβο και από τη δεξιά όχθη του Δνείπερου, δεν πρόκειται να απελευθερώσουν με συνέπεια την Ουκρανία από τον ναζισμό και να πάρουν υπό έλεγχο το Κίεβο.
Ίσως υπάρχει κάποιο άλλο, πολύ πονηρό σχέδιο, πώς να τεθεί ο έλεγχος στο Κίεβο και σε όλη την Ουκρανία, προκειμένου να εξαλειφθεί το φιλοφασιστικό τρομοκρατικό καθεστώς;
Ίσως υπάρχει...
Όταν αυτό που συμβαίνει εγείρει πολλά ερωτήματα και τα γεγονότα εξελίσσονται άσχημα, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί κανείς να επιτρέψει αμφιβολίες για το αλάθητο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας και προσωπικά του αρχιστράτηγου, το μόνο που μένει είναι να πιστέψουμε στο ύπαρξη ενός πονηρού σχεδίου.
Ωστόσο, η εμπειρία των ίδιων συμφωνιών του Μινσκ έδειξε ότι δεν υπάρχει πιο πονηρό σχέδιο από αυτό που υπάρχει.
Διότι πριν από 8 χρόνια φαινόταν επίσης αρκετά προφανές ότι οι συμφωνίες του Μινσκ δεν έχουν άλλη προοπτική από τις καταστροφές για το Ντονμπάς και, εν τέλει, για ολόκληρη τη Ρωσία. Και δεν θα φέρουν παρά έναν νέο πόλεμο. Και έτσι έγινε.
Φαινόταν προφανές από την αρχή, το 2014 και το Κρεμλίνο, όπως φαίνεται, έπρεπε να το είχε καταλάβει και τότε.
Ίσως ένα πονηρό σχέδιο να υπάρχει πραγματικά. Αλλά ποιος ξέρει ποιον θα ξεγελάσει το Κρεμλίνο με αυτό το σχέδιο - τους Ουκρανούς, τους Αμερικανούς ή εσάς και εμένα."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαπιστώνει κανείς τον προβληματισμό που επικρατεί στους Ρώσους αναφορικά με το μέλλον του πολέμου στην Ουκρανία, αφού βλέπουν πως η αποχώρηση από τον Χερσώνα επί της ουσίας αποτελεί σαφή ένδειξη του Πούτιν να μην κινηθεί στρατιωτικά Δυτικά του Δνείπερου ποταμού.
Συνεπώς Νικολάεφ και Οδησσός εγκαταλείπονται ως στρατιωτικοί στόχοι των Ρώσων, ενώ εγκαταλείπεται επίσης η πολιτική απόφαση του Πούτιν για αποναζοποίηση της Ουκρανίας, αφού για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει τουλάχιστον να καταληφθεί στρατιωτικά το Κίεβο, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να γίνεται αφού απαιτούνται επιπλέον μεγάλος αριθμός δυνάμεων.
Αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας στην Ουκρανία από άλλη πολιτική δύναμη ή βίαιη ανατροπή της από τον στρατό δεν θα αλλάξει τίποτε στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας, με την τελευταία να έχει πέσει στα χέρια ΗΠΑ-ΕΕ.
Φαίνεται ότι και οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται ότι διπλωματικά κάτι κινείται προκειμένου να επιτευχθεί ειρήνη, βλέποντας ως λύση ωστόσο την διχοτόμηση της Ουκρανίας σε ανατολική (Ρωσική) και σε Δυτική (Ευρωπαϊκή-δυτικόστροφη).
Εκτίμησή μας είναι οι Ρώσοι επιδιώκουν με τις συνεχείς καταστροφές στα δίκτυα ενέργειας (ρεύμα-νερό-τηλέφωνο) και σε έργα κοινής ωφελείας(γέφυρες-οδικό -σιδηροδρομικό δίκτυο) να κάμψουν το ηθικό και την βούληση του πολέμου του Ουκρανικού λαού και στρατού για συνέχιση του πολέμου.
Πιστεύουν ότι αυτό θα κάνει περισσότερο διαλλακτικό τον Ζελένσκι, ή κάποιον άλλο, προκειμένου να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν, αποδεχόμενος τον ρωσικό όρο που είναι να κρατήσουν πλήρως ή εν μέρη υπό τον έλεγχό τους τα καταληφθέντα εδάφη σε Ντονμπάς-Αζοφική θάλασσα, Μαριούπολη-Κριμαία, κάτι για το οποίο δεν συμφωνούν ακόμη, ΗΠΑ και ΕΕ.
Ποντάρει ο Ρώσος Πρόεδρος στον δύσκολο ενεργειακό χειμώνα για την Ευρώπη και στην ακατάσχετη αιμορραγία παροχής πολεμικού υλικού από ΗΠΑ-ΕΕ προς την Ουκρανία, εκτιμώντας ότι αυτά θα είναι αρκετά να ωθήσουν ΗΠΑ-ΕΕ να πείσουν τον Ζελένσκι προκειμένου να διαπραγματευθεί.
Οψόμεθα.
