"Ώρα να «Σταματήσουμε» τον Ζελένσκι! Ινδός απόστρατος Στρατηγός αποκωδικοποιεί τη στρατηγική του ΝΑΤΟ και καταλήγει σε συμπεράσματα για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας", είναι ο τίτλος άρθρου έγκριτου Διεθνούς ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας φαίνεται να είναι έτοιμος για επικίνδυνη κλιμάκωση με απειλές πολλαπλών τομέων που κυμαίνονται από πυρηνικούς ισχυρισμούς-καταγγελίες, στόχευση ενεργειακού δικτύου, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, επιθέσεις με drone στην Κριμαία στοχοποιώντας τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας, σαμποτάζ κατά αγωγών στη Βόρεια θάλασσα και καταστροφή της γέφυρας σύνδεσης με την Κριμαία, δίνοντάς της μια νέα ώθηση σε αυτόν μετά από εννέα μήνες.
Ο Στρατηγός Mark A Milley, Πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου των ΗΠΑ, ο οποίος έχει πλήρη κατανόηση των στρατιωτικών πτυχών της σύγκρουσης, μίλησε για την πραγματικότητα της στρατιωτικής κατάστασης στην Ουκρανία, προτρέποντας για διπλωματία και συνομιλίες, οι οποίες χρειάζονται σοβαρή προσοχή από τους Αμερικανούς ιθύνοντες λήψης αποφάσεων, τους οπαδούς του στο ΝΑΤΟ και τον Ζελένσκι.
Πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας- Ισχύουσα πραγματικότητα
Ο ισχυρισμός των Ουκρανών ότι οι αντεπιθέσεις τους πηγαίνουν καλά, υποθέτοντας ατελείωτη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, τους δίνει έναν λόγο να πιστεύουν ότι η συνέχιση του αγώνα για την ανάκτηση όλων των χαμένων εδαφών είναι εφικτή και προτιμότερη από τις διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους.
Αυτή είναι μια ριψοκίνδυνη πρόταση.
Η Ρωσία, επίσης, θεωρεί ότι αξίζει τον κόπο να αναδιατάξει τις δυνάμεις της, να εδραιωθεί και να διατηρήσει τα μέχρι τώρα κέρδη της, έως ότου οι επιπτώσεις του χειμώνα αρχίσουν να δημιουργούν προβλήματα στα αντίπαλα μέρη, ύστερα από ένα βιαστικό δημοψήφισμα σε τέσσερις περιφέρειες για ένταξη στη Ρωσία, που το ακολούθησε μια αποχώρηση από τον Χερσώνα, παρά την μερική κινητοποίηση 3.00.000 εφέδρων.
Οι διαστάσεις του πολέμου διευρύνονται και περιλαμβάνουν στόχευση κρίσιμων υποδομών, ενεργειακό δίκτυο, μυστικές επιχειρήσεις, ενισχυμένο πόλεμο πληροφοριών, ψυχολογική επίθεση και χρήση μισθοφόρων, χωρίς σαφήνεια της τελικής κατάστασης που θέλει να επιτύχει η κάθε πλευρά.
Ρωσική Πρόθεση & Στρατηγική
Έχοντας υποστεί μια σειρά αποτυχιών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις όπως το Χάρκοβο και την Χερσώνα, μεγάλες απώλειες σε άνδρες και υλικά και μια σειρά εσφαλμένων υπολογισμών σχετικά με την αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ να υποστηρίξει την Ουκρανία, οι Ρώσοι φαίνεται να έχουν τροποποιήσει σημαντικά τη στρατηγική τους.
Η Ρωσία δεν είναι κοντά στην επίτευξη του στρατηγικού της στόχου να απελευθερώσει την περιοχή του Ντονμπάς και να παραμείνει στη νότια Ουκρανία για να ενώσει τα εδάφη της με την Υπερδνειστερία.
Από στρατιωτική άποψη, η εδραίωση των επιτυχιών της, η αναδιάταξη στρατιωτών σε περιοχές φιλικές προς τη Ρωσία με απομάκρυνση από τις εχθρικές περιοχές, καθώς και η ανασυγκρότηση είναι εύλογες επιλογές, δεδομένου ότι δεν έχει λάβει σημαντική εξωτερική υλική βοήθεια καθ' όλη τη διάρκεια της παρατεταμένης μάχης εκτός από ορισμένο υλικό από το Ιράν και σύμφωνα με ισχυρισμούς, από την Βόρεια Κορέα.
Οι Ρώσοι συνειδητοποίησαν ότι είχαν ανοίξει μεγάλα μέτωπα πέρα από βιώσιμα όρια τους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την εξάντληση των πολεμικών πόρων τους.
Ως εκ τούτου, η κατασκευή βιώσιμων αμυντικών γραμμών είναι μια λογική στρατιωτική στρατηγική.
Η λογική τους να αποσυρθούν από την Χερσώνα ακολουθεί αυτή τη στρατηγική, καθώς δεν ήταν πρακτικό να κρατηθεί μια τόσο μεγάλη οικιστική περιοχή με έλλειψη πεζικού, που είχε πολλαπλές απώλειες.
Ήταν καλύτερο να αποσυρθούμε στην ανατολική όχθη του Δνείπερου, να ταχθούμε μια πιο ισχυρή αμυντική γραμμή και να διαθέσουμε περισσότερα στρατεύματα για να συνεχίσουμε μια επίθεση στην περιοχή του Ντόνετσκ, σκέφτηκαν οι Ρώσοι.
Από τη ρωσική σκοπιά, το ενεργειακό δίκτυο της Ουκρανίας και οι βασικές υπηρεσίες είναι εξίσου στόχος διπλής χρήσης (πολιτικής και στρατιωτικής).
Ως αποτέλεσμα, η επίθεση εναντίον τους θα έχει σημαντικότερο αντίκτυπο στην υπονόμευση της αποφασιστικότητας της Ουκρανίας να πολεμήσει παρά στο πεδίο της μάχης σε φιλοουκρανικές περιοχές.
Η ήπια πυρηνική αναφορά της Ρωσίας για χρήση πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, εάν απειληθεί η ρωσική «εδαφική ακεραιότητα», θα συνεχίσει να εμποδίζει το ΝΑΤΟ να εισέλθει σε πόλεμο επαφής με τη Ρωσία στο μέλλον, παρά τις τυχαίες εκτοξεύσεις πτραύλων στην Πολωνία.
Η Ρωσία γνωρίζει τους περιορισμούς της στον οικονομικό, διπλωματικό, πληροφοριακό και πολιτικό πόλεμο, οι οποίοι βαρύνουν το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Από τη σκοπιά της Ρωσίας, η βέλτιστη πορεία δράσης είναι να διατηρήσει τα τρέχοντα εδαφικά της κέρδη, να επεκτείνει τον πόλεμο μέχρι τον χειμώνα, κάτι που θα μπορούσε να ευνοήσει μια νέα επίθεση για την επίτευξη των εναπομενόντων στρατιωτικών στόχων και να δώσει στον εαυτό της μια ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση για την απόσυρση των κυρώσεων .
Το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ-Πρόθεση & Στρατηγική
Οι υπερεκτιμημένες επιτυχίες των ουκρανικών αντεπιθέσεων και τα πλεονεκτήματά της στον ακήρυχτο πόλεμο κατά της Ρωσίας, μπορεί να ενθαρρύνουν το ΝΑΤΟ, αλλά δεν πρέπει να εφησυχάζει για την πυρηνική απειλή του Πούτιν, δεδομένου ότι ένα τακτικό πυρηνικό χτύπημα από τη Ρωσία δεν αποκλείεται να στραφεί πέρα από ένα επικίνδυνο όριο.
Σύμφωνα με τη ρεαλιστική στρατιωτική εκτίμηση, ακόμη και αν επενδυθούν δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία, λίγα θα αλλάξουν επί του πρακτέου. Ο Στρατηγός Milley δεν είναι η μόνη φωνή που υποστηρίζει μια διπλωματική πορεία.
Καθαρά από την πλευρά τους ΗΠΑ, έχουν πετύχει πολλούς από τους στόχους της. Το Nord stream 1 και 2 δεν λειτουργούν και η επιρροή της Ρωσίας στην ΕΕ μειώνεται. Η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει να αγοράζει ακριβό πετρέλαιο και στρατιωτικό εξοπλισμό.
Η Ρωσία είναι πλέον λιγότερο ισχυρή και η κυριαρχία των ΗΠΑ στην ΕΕ δεν κινδυνεύει πλέον.
Ως εκ τούτου, είναι καιρός να πούμε «ιδιωτικά» στον Ζελένσκι να μιλήσει γιατί, δημοσίως, οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν να επωμιστούν το βάρος του συμβιβασμού για το χαμένο έδαφος.
Ως αποτέλεσμα, συνιστάται να λάβει ο Zelensky το μήνυμα. Οι ΗΠΑ χρειάζονται τώρα συνομιλίες για να εξασφαλίσουν κέρδη από συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, τα οποία θα πληρώσει ολόκληρη η ΕΕ.
Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τους πολέμους με αντιπροσώπους ή τους σκιώδεις πολέμους αφού πήραν οδυνηρά μαθήματα στο Αφγανιστάν. Μπορεί να έχουν πάρει τα γραπτά του συγγραφέα Σον ΜακΦέιτ πολύ στα σοβαρά για να έχουν κίνητρο να κερδίσουν χωρίς μάχη! .
Ωστόσο, καθώς εξελίσσονται εναλλακτικά παγκόσμια-τοπικά χρηματοπιστωτικά συστήματα, ο έλεγχος των ΗΠΑ επί του τρέχοντος παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος θα υπονομεύεται σιγά-σιγά και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ο απόλυτος νικητής.
Ο άξονας Ρωσίας-Ιράν-Βόρειας Κορέας θα προβληματίσει επίσης τις ΗΠΑ.
Ενώ συνεχίζει να βοηθά την Ουκρανία στον υβριδικό πόλεμο μέχρι τις τελευταίες ουκρανικές μάχες ή για όσο διάστημα επιθυμούν οι ΗΠΑ, η πολιτικήτου ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να είναι δημόσια, κάλεσμα προς τη Ρωσία για να τερματίσει τη σύγκρουση.
Το δίλημμα είναι ότι η έναρξη συνομιλιών όταν ένα σημαντικό κομμάτι της ουκρανικής επικράτειας βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο, θα θεωρηθεί ως αδυναμία του ΝΑΤΟ, αλλά αν δεν γίνει κάτι τέτοιο δεν γίνει κάτι καλύτερο.
Ο πόλεμος δεν κάνει την Ευρώπη πιο ειρηνική, με εκατομμύρια πρόσφυγες ανακατεμένους με ενεργοποιημένους μισθοφόρους και μακρά σύνορα με την επιθετικά αναδιαρθρωμένη Ρωσία.
Η Ευρώπη έχει παραιτηθεί από τα οικονομικά και ενεργειακά της συμφέροντα για να αναζητήσει το καταφύγιο ασφαλείας των ΗΠΑ, ενώ κράτη της ΕΕ όπως η Ουγγαρία αντιτίθενται στην παροχή ατέρμονης υλικής υποστήριξης στην Ουκρανία.
Η ΕΕ θα πρέπει να αυξήσει τον αμυντικό της προϋπολογισμό, ενώ θα παραδώσει ορισμένες κυρίαρχες αποφάσεις στις ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη μη φιλική Ρωσία μακροπρόθεσμα.
Ωστόσο, η Ουκρανία και η ΕΕ πρέπει να αναρωτηθούν: Θα ρισκάρουν ποτέ οι ΗΠΑ τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον για να σώσουν το Κίεβο ή την Πολωνία;
Δύσκολες επιλογές για την Ουκρανία!
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο του Κιέλου, η σωρευτική βοήθεια άνω των 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων που διοχετεύθηκαν στην Ουκρανία φαίνεται ότι ενθάρρυνε τον Ζελένσκι να μιλήσει για την ήττα της Ρωσίας και την ανάκτηση ολόκληρης της επικράτειάς του.
Η ρητορική της νίκης της Ουκρανίας δίνει μια μη ρεαλιστική ελπίδα στον Ζελένσκι ότι δεν χρειάζεται να μιλήσει στον Πούτιν και ότι όλοι οι φορολογούμενοι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα συνεχίσουν να προσφέρουν ότι ζητήσει.
Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το γεγονός ότι από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της η Ουκρανία, έχασε το 15% της αρχικής της έκτασης σε αυτόν τον πόλεμο, εκτόπισε περισσότερους από 6 εκατομμύρια ανθρώπους στο εσωτερικό, έστειλε σχεδόν 8 εκατομμύρια πρόσφυγες έξω από τη χώρα, υπέστη σημαντικές απώλειες, καταστράφηκε το ήμισυ της ενεργειακής της υποδομής. και αγωνίζεται να διατηρήσει την πολυδιαφημισμένη δημοκρατία της ενώ λειτουργεί υπό στρατιωτικό νόμο.
Η ανάκτηση του χαμένου εδάφους από τους Ρώσους, οι οποίοι φαίνεται ότι δημιουργούν γραμμές αμύνης για έναν παρατεταμένο πόλεμο τόσο κατά τη διάρκεια του χειμώνα όσο και μετά, θα είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί για τους Ουκρανούς ακόμη και με τη στρατιωτική υποστήριξη και τον οπλισμό του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Η στρατιωτική υποστήριξη του ΝΑΤΟ στην πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας , θα μπορούσε να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμες αλλαγές στα εδαφικά της σύνορα, μια ατέρμονη σύγκρουση και μια αυξημένη μακροπρόθεσμη ρωσική απειλή.
Ενώ ο Πρόεδρος Zelensky φαίνεται να συνεχίζει με τον πόλεμο και τη δυτική προπαγανδιστική εκστρατεία που τον απεικονίζει ως τον αδιαμφισβήτητο νικητή όσο επιθυμούν οι ΗΠΑ, δεν θα είναι βιώσιμος για πάρα πολύ καιρό, καθώς μια ματιά στον χάρτη λέει μια διαφορετική ιστορία.
Ο τερματισμός του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας
Στην αντιπαράθεση των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, ο κόσμος θέλει να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, καθώς κάνει τους πάντες πιο ευάλωτους στις πληθωριστικές πιέσεις και προκαλεί πρωτοφανή ενεργειακή και διατροφική καταστροφή.
Οι ρωσικές ενέργειες ενθαρρύνουν το ΝΑΤΟ να αποδεχθεί την προσφορά της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν σε αυτό, καθώς διαθέτουν ισχυρούς στρατούς, για να εξασφαλίσουν τη βόρεια πλευρά του για μια καλύτερη θέση συλλογικής ασφάλειας μακροπρόθεσμα.
Είναι επίσης σχετικό στο πλαίσιο των σινο-ρωσικών αποτυπωμάτων στον Αρκτικό και Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό.
Ως εκ τούτου, η Ρωσία θα πρέπει να επεκτείνει τα άμεσα χερσαία σύνορά της με το ΝΑΤΟ κατά περισσότερα από 1000 χιλιόμετρα, με τη Φινλανδία να εντάσσεται σε αυτό ως κράτος-μέλος, ένα αποτέλεσμα που ήθελε να αποφύγει.
Στην παρούσα φάση της επίθεσης, ο οικονομικός καταναγκασμός από τη Δύση οδήγησε σε ενεργειακό καταναγκασμό από τη Ρωσία.
Το Πεντάγωνο φαίνεται να συμβιβάζεται με την πραγματικότητα, αλλά ο πληρεξούσιος των ΗΠΑ Ζελένσκι, ο οποίος επιθυμεί να γίνει ήρωας, δυσκολεύεται να την καταπιεί καθώς εξακολουθεί να παπαγαλίζει, ότι δεν επιθυμεί συνομιλίες μέχρι να πάρει πίσω όλα τα Ουκρανικά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας.
Μετά το επεισόδιο με την Πολωνία, το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα έχει νόημα να μεσολαβήσει για να τον οδηγήσει στο τραπέζι της συζήτησης; Απομένει να φανεί."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι προκρίνεται η έναρξη συνομιλιών για τερματισμό του πολέμου, αφού μοιάζει ανέφικτη η πραγματοποίηση του σχεδιασμού του Ζελένσκι για απελευθέρωση όλων των Ουκρανικών εδαφών που κατέκτησαν οι Ρώσοι, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας.
Προς αυτό κατατείνουν, η έλευση του χειμώνα, η κατασκευή γραμμών αμύνης από τους Ρώσους προκειμένου να κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους τα εδάφη που κατέλαβαν και η ισχυροποίηση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που μάχονται στην Ουκρανία σε ανθρώπινο δυναμικό της τάξεως των 300.000 ανδρών, μετά την μερική στρατιωτική κινητοποίηση στην οποία προέβη ο Πούτιν στη χώρα του.
Πέραν αυτού οι ΗΠΑ κύριος αρωγός της Ουκρανίας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, φαίνεται ότι έχει πραγματοποιήσει τους στόχους της.
Σημειωτέον δε ότι οι Nord stream 1 και 2 δεν λειτουργούν και η επιρροή της Ρωσίας στην ΕΕ μειώνεται, ενώ η τελευταία είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει να αγοράζει ακριβό πετρέλαιο και στρατιωτικό εξοπλισμό.
Αποτέλεσμα είναι η Ρωσία να είναι πλέον λιγότερο ισχυρή και η κυριαρχία των ΗΠΑ στην ΕΕ δεν κινδυνεύει πλέον.
Τέλος οι πολίτες της ΕΕ εκτιμάται ότι δεν θα μπορούν να συνεχίζουν επί μακρόν να πληρώνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι ο Ζελένσκι θα πρέπει να πιεστεί από ΗΠΑ -ΝΑΤΟ, για να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σύντομα, αν και παραμένει το δίλημμα, ότι η έναρξη συνομιλιών θα γίνει ενώ ένα σημαντικό κομμάτι της ουκρανικής επικράτειας βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο, γεγονός που θα θεωρηθεί ως αδυναμία του ΝΑΤΟ.
Οψόμεθα.
