Η αναφερόμενη αγορά βαλλιστικών πυραύλων της Ρωσίας από το Ιράν, πιθανότατα έχει να κάνει περισσότερο με την προμήθεια NASAMS και τα γερμανικά IRIS-T από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία, παρά με οποιαδήποτε ανησυχητική εξάντληση του αποθέματος κρουζ ή βαλλιστικών πυραύλων της.
Σύμφωνα με την Washington Post, μια εκτίμηση πληροφοριών που κοινοποιήθηκε σε Αμερικανούς και Ουκρανούς αξιωματούχους, υποστηρίζει ότι το Ιράν ετοιμάζεται να στείλει βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς Fateh-110 και Zolfaghar στη Ρωσία. Οι δύο πύραυλοι, μπορούν να χτυπήσουν στόχους σε απόσταση 300 και 700 χιλιομέτρων, αντίστοιχα.
Πόσο απελπισμένη είναι η Ρωσία;
Η Δύση, προβάλλει την προμήθεια βαλλιστικών πυραύλων της Ρωσίας από το Ιράν, ως ένα απελπισμένο μέτρο ενόψει της επικείμενης ήττας στην Ουκρανία.
Η αφήγηση είναι ότι, οι δυτικές κυρώσεις για την πώληση κρίσιμων εξαρτημάτων μικροηλεκτρονικών οπλικών συστημάτων στη Ρωσία, έχουν «ακρωτηριάσει» την ικανότητα παραγωγής πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών της Ρωσίας.
Ως απόδειξη αναφέρεται το γεγονός ότι, η Ρωσία μείωσε τη χρήση πυραύλων κρουζ μετά τη μαζική επίθεση κατά της ουκρανικής υποδομής στις 10 και 11 Οκτωβρίου.
Η δυτική αφήγηση είναι τόσο «ευσεβής πόθος» όσο και γεγονός. Αν και είναι πιθανό, η ικανότητα παραγωγής ρωσικών πυραύλων να έχει επηρεαστεί αρνητικά, η «οπισθοδρόμηση» αυτή αναμένεται να είναι προσωρινή.
Η Ρωσία έχει τουλάχιστον δύο καλούς λόγους να μειώσει τις επιθέσεις με πυραύλους κρουζ στην Ουκρανία.
Πρώτον, η Ρωσία πολεμά έναν ομότιμο αντίπαλο που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ. Οι πύραυλοι κρουζ της, πρέπει να πετάξουν μέσα από τον βαριά αμφισβητούμενο εναέριο χώρο της Ουκρανίας, ο οποίος επιτηρείται από τα μέσα ISR των ΗΠΑ, όπως οι εκδόσεις E-3 Sentry AWACS & RC-135.
Με την επιχειρησιακή εμφάνιση των πυραυλικών συστημάτων NASAMS & IRIS-T, ο εναέριος χώρος πάνω από κρίσιμους ουκρανικούς στόχους θα γίνει ακόμη πιο αμφισβητούμενος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τη Ρωσία, να σπαταλήσει το απόθεμά της με πυραύλους κρουζ προσπαθώντας να επιτεθεί σε βαριά αμυνόμενους στόχους.
Η έλευση των ιρανικών drones που αλλάζει το παιχνίδι
Δεύτερον, η Ρωσία επιτίθεται με επιτυχία στην ουκρανική υποδομή με σχετικά φθηνά ιρανικά drones καμικάζι, όπως το Geran-2. Επομένως, είναι λογικό για τη ρωσική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, να αλλάξει πορεία και να χρησιμοποιήσει περισσότερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, διατηρώντας τα αποθέματα πυραύλων κρουζ και τις ικανότητες παραγωγής, για να καλύψει μια πιθανή κλιμάκωση που θα οδηγήσει σε πόλεμο εναντίον του ΝΑΤΟ.
Με την εισροή νέων δυτικών συστημάτων AD, οι πύραυλοι κρουζ δεν θα λειτουργήσουν για τη Ρωσία όπως έκαναν τους τελευταίους οκτώ μήνες. Η δυτική αφήγηση, το προβάλλει αυτό ως «οπισθοδρόμηση» για τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, τα drones καμικάζι λειτούργησαν καλύτερα για τη Ρωσία από ποτέ τους τελευταίους οκτώ μήνες.
Τόσο το NASAMS όσο και το IRIS-T, δεν έχουν επιχειρησιακά αποδεδειγμένη ικανότητα να εμπλέκουν αξιόπιστα τα drones LO Geran-2! Αν αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, η Ρωσία έχει πρόσβαση σε μια ανεξάντλητη πηγή drones καμικάζι στο Ιράν!
Πλεονεκτήματα της αγοράς ιρανικών πυραύλων
Σαν να μην είναι αρκετά μεγάλη η απειλή από τα ρωσικά drones καμικάζι, η Ρωσία έχει ανταποκριθεί στην τελευταία προσπάθεια της Δύσης να παρατείνει τον πόλεμο και να προκαλέσει περισσότερα θύματα στη Ρωσία, παρέχοντας στην Ουκρανία νέα συστήματα AD.
Υπάρχει ένας καλός λόγος για τον οποίο η Ρωσία αγοράζει βαλλιστικούς πυραύλους. Υπάρχει ένας ακόμη καλύτερος λόγος για τον οποίο αγοράζουν ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους.
Οι NASAMS & IRIS-5, δεν έχουν επιχειρησιακή ικανότητα κατά βαλλιστικών πυραύλων. Η Ρωσία αγοράζει ιρανικά, όχι επειδή τελειώνουν οι πύραυλοι Iskander, αλλά επειδή η οικονομικά αποδοτική απλότητα των ιρανικών πυραύλων είναι πιο λογική για να πολεμήσει την Ουκρανία.
Χωρίς αμφιβολία, οι ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι είναι τεχνικά κατώτεροι από τους ρωσικούς πυραύλους. Δεν διαθέτουν κάνιστρα εκτόξευσης και διανυσματικό έλεγχο ώσης (TVC) για το σύστημα διεύθυνσης (κατευθύνονται με τον παλιό τρόπο χρησιμοποιώντας πτερύγια και αγωγούς καλωδίων!).
Η βαλλιστική τους τροχιά είναι προβλέψιμη, καθώς δεν διαθέτουν δυνατότητες αποφυγής ABM (αντιβαλλιστικών πυραύλων), όπως ελιγμούς. Ωστόσο, οι πύραυλοι έχουν αποδεδειγμένο ιστορικό.
Το Ιράν, έχει πλήξει επιτυχώς και εύλογα με ακρίβεια τις αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ. Οι ιρανικοί πύραυλοι, είναι μια πολύ οικονομική επιλογή για τη Ρωσία να επιτεθεί στην ουκρανική υποδομή.
Η Ρωσία χρησιμοποιεί τους πυραύλους Iskander με φειδώ, όχι επειδή το απόθεμα Iskander έχει εξαντληθεί, αλλά επειδή ο Iskander έχει σχεδιαστεί για να πλήττει στόχους πολύ υψηλής αξίας, που υπερασπίζονται τα συστήματα ABM.
Ο πύραυλος ακολουθεί μια δύσκολα προβλέψιμη οιονεί βαλλιστική τροχιά, που ταξιδεύει με υπερηχητική ταχύτητα. Χρησιμοποιεί συνδυασμό αδράνειας, GPS, TERCOM (Σύγκριση εδάφους) για πλοήγηση και ψηφιακή χαρτογράφηση σκηνής (DSMAC) για αναγνώριση στόχου. Στο τέλος της εμβέλειας πτήσης 400 έως 500 χιλιομέτρων, ο πύραυλος χτυπά με CEP μόλις 5-7 μέτρων.
Το χτύπημα ουκρανικών στόχων υποδομής με Iskander, θα ήταν υπερβολικά πολύ ακριβό. Πιο χαρακτηριστικά, ο πύραυλος θα χρησιμοποιηθεί για την απομάκρυνση ανώτερων αξιωματικών του ΝΑΤΟ, σε μια συνάντηση στην αεροπορική βάση Ramstein στη Γερμανία!
Η Ρωσία πρέπει να διατηρήσει το απόθεμα Iskander και την κατασκευαστική της ικανότητα, για έναν πόλεμο με το ΝΑΤΟ με τη δικαιολογημένη υπόθεση ότι, ο πόλεμος με την Ουκρανία είναι παράπλευρη παράσταση.
