Σύμφωνα με δήλωση του εκπροσώπου της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας, Yurii Ihnat, η Ρωσία εκτόξευσε πάνω από 83 πυραύλους στη χθεσινή επίθεση στην Ουκρανία καθώς και 17 «drones kamikaze» Shahed-136, που προμήθευσε το Ιράν. Από αυτούς τους 83 κυρίως πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς , η πολεμική αεροπορία ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε 43. Αν και αυτοί οι αριθμοί δεν μπορούν να επαληθευτούν ανεξάρτητα, η επίθεση με πυραύλους ήταν σαφώς πολύ μεγαλύτερη από ότι είχαμε δει τους τελευταίους μήνες.
Σύμφωνα με το the-war-zone, εν τω μεταξύ, υπάρχουν πολλές αναφορές που υποδηλώνουν ότι τα αποθέματα του Κρεμλίνου σε πυραύλους με καθοδήγηση ακριβείας μπορεί να εξαντλούνται . «Με την περιορισμένη παραγωγική ικανότητα και τις κυρώσεις να εμποδίζουν την άμεση αντικατάστασή τους, και τη Μόσχα να είναι ήδη πελάτης των drones της Τεχεράνης, είναι πιθανό να αρχίσουμε να βλέπουμε βαλλιστικούς πυραύλους ιρανικής κατασκευής, να χρησιμοποιούνται από τη Ρωσία στον πόλεμο της στην Ουκρανία», αναφέρει.
«Πιστεύουμε ότι η Ρωσία έχει έλλειψη πυρομαχικών», δήλωσε σήμερα στο BBC ο Τζέρεμι Φλέμινγκ, επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών και ασφάλειας GCHQ . «Μπορούμε να δούμε αυτή την απόγνωση, σε πολλά επίπεδα μέσα στη ρωσική κοινωνία και μέσα στη ρωσική στρατιωτική μηχανή», πρόσθεσε.
Το Ιράν, θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει τη Ρωσία και στα δύο αυτά ζητήματα.
Η ιδέα του Ιράν να μεταφέρει βαλλιστικούς πυραύλους στη Ρωσία, είναι κάτι που αναφέρθηκε, εν συντομία, από τα ιρανικά κρατικά μέσα ενημέρωσης το Σαββατοκύριακο. Σε ένα γαλλόφωνο άρθρο, διατυπώθηκε ο ισχυρισμός ότι μια πυραυλική επίθεση στο Bohorodychne, στην περιφέρεια του Ντονέτσκ, έφερε τα χαρακτηριστικά του ιρανικού βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς Khyber Shikan (MRBM).
Από drones στους πυραύλους
Κατά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, μπορεί να φαινόταν τραβηγμένο για τη Μόσχα να καλέσει την Τεχεράνη να της παράσχει όπλα, ειδικά για επιθέσεις αντιστάθμισης σε χερσαίους στόχους, ακριβώς το είδος της αποστολής που η Ρωσία, στα χαρτιά , τουλάχιστον, θα έπρεπε να έχει καλυφθεί από πολλές διαφορετικές πλατφόρμες.
Ωστόσο, το Ιράν που προμηθεύει τη Ρωσία με «εκατοντάδες» drones , συμπεριλαμβανομένων των Shahed-136 «kamikaze drone» και του μεγαλύτερου Mohajer-6 , δείχνει ότι η Μόσχα είναι πρόθυμη (ή έχει αναγκαστεί να) στραφεί σε μη παραδοσιακά κανάλια, για να πάρει γρήγορα διαθέτει ορισμένες δυνατότητες που χρειάζεται απεγνωσμένα για τις παραπαίουσες επιχειρήσεις της στην Ουκρανία.
Η ανάπτυξη από την Τεχεράνη ολοένα και πιο εξελιγμένων βαλλιστικών πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς, είναι πλέον γνωστός και σημαντικός παράγοντας, σε ευρύτερα γεωπολιτικά ζητήματα στη Μέση Ανατολή. Μαζί με τους πυραύλους κρουζ και τα UAV, οι βαλλιστικοί πύραυλοι του Ιράν προορίζονται να έχουν αποτρεπτικό αποτέλεσμα, αλλά, επίσης, και κυρίως για τη Ρωσία, έχουν χρησιμοποιηθεί σε δράση από το Ιράν και τους πληρεξουσίους του.
Δεδομένου ότι, οι ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι έχουν παραδοσιακά σχεδιαστεί για περιφερειακές συγκρούσεις, εμπίπτουν επίσης στο είδος των κατηγοριών βεληνεκούς που θα ήταν χρήσιμες για τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, κατά τη διάρκεια του πολέμου τους στην Ουκρανία.
Το Qiam-1 SRBM, για παράδειγμα, έχει αναφερόμενη εμβέλεια 500 μιλίων, που θα επέτρεπε στη Ρωσία να χτυπήσει στόχους σε ολόκληρη την Ουκρανία. Αν οι ίδιοι πύραυλοι αναπτύσσονταν στο έδαφος της Λευκορωσίας, αυτό θα γινόταν ακόμα πιο εύκολο.
Άλλοι ιρανικοί πύραυλοι, όπως ο Ghadr, ο οποίος προήλθε από το Shahab-3 MRBM θα πρόσφεραν ακόμη μεγαλύτερη εμβέλεια, σύμφωνα με πληροφορίες έως και 1.200 μίλια. Αυτό θα παρείχε στη Ρωσία το πλεονέκτημα, να μπορεί να βασίσει τέτοια όπλα πολύ πιο μακριά από τα σύνορα της Ουκρανίας. Από την άλλη πλευρά, η εγγενής κινητικότητα των διάφορων οδικών-κινητών τύπων ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων, θα τους καθιστούσε πολύ δύσκολο στόχο για την Ουκρανία, η οποία ούτως ή άλλως έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες όπλων.
Ένα μειονέκτημα ορισμένων ιρανικών πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων των Qiam-1 και Ghadr, είναι το γεγονός ότι εξακολουθούν να βασίζονται σε συστήματα υγρού καυσίμου. Αυτά δεν είναι μόνο πιο επικίνδυνα στη χρήση, αλλά σημαίνουν ότι το σύστημα χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να τεθεί σε λειτουργία.
Εκτός από τους βαλλιστικούς πυραύλους, το Ιράν θα μπορούσε ενδεχομένως να παράσχει στη Ρωσία και άλλα όπλα. Εκτός από περισσότερους και διαφορετικούς τύπους UAV , το Ιράν παράγει πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που προέρχονται σχεδόν σίγουρα από την αρχική σοβιετική τεχνολογία.
Αξιοσημείωτο μεταξύ αυτών είναι το Quds-1, που αποδίδεται με βεληνεκές πάνω από 430 μίλια και είναι αποδεδειγμένο στη μάχη, κατά τη διάρκεια της αξιοσημείωτης επίθεσης στη πετρελαιοπηγή της Σαουδικής Αραβίας τον Σεπτέμβριο του 2019.
Ρωσία και Ιράν: Αδέλφια στα όπλα;
Για το Ιράν, το οποίο βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό σε διεθνή απομόνωση και υπό τεράστιες κυρώσεις, κυρίως λόγω του πυρηνικού του προγράμματος και των δραστηριοτήτων του, συμπεριλαμβανομένης της παροχής όπλων και άλλης υποστήριξης σε μαχητικές δυνάμεις πληρεξουσίου, μια «ένεση» μετρητών από τη Μόσχα θα ήταν επίσης πολύ ευπρόσδεκτη.
Η μεταφορά των όπλων στη Ρωσία δεν θα ήταν μεγάλη πρόκληση, με τη δυνατότητα μεταφοράς τους με πλοίο πάνω από την Κασπία Θάλασσα. Για την Τεχεράνη, πέρα από τα τόσο αναγκαία έσοδα, μια τέτοια πώληση θα παρείχε άλλη μια ευκαιρία να αποδείξει ορισμένες από τις ολοένα και πιο προηγμένες πυραυλικές τεχνολογίες της στη μάχη.
Το Ιράν, έχει δημιουργήσει γραμμές παραγωγής μονωμένων από κυρώσεις για μια ποικιλία πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και πολλοί από τους τύπους, θα είναι διαθέσιμοι σχεδόν αμέσως, καθώς και δυνητικά ευκολότερος ο εκ νέου εφοδιασμός τους στο άμεσο μέλλον.
Ότι κι αν συμβεί, η Ρωσία έδειξε ξανά ότι είναι πρόθυμη να εξαπολύσει πλήγματα μεγάλης εμβέλειας τόσο κατά των ουκρανικών πόλεων όσο και κατά των κρίσιμων (μη στρατιωτικών ή διπλής χρήσης) υποδομών. Το πόσο καιρό θα μπορούσαν να διατηρηθούν αυτού του είδους οι εκστρατείες, θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τα αποθέματα πυραύλων επίθεσης ξηράς (και τη δυνατότητα πλήρωσής τους), αλλά και από τη συνεχή ανάπτυξη της αεράμυνας της Ουκρανίας.
Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η βελτιωμένη αεροπορική άμυνα της Ουκρανίας, δεν θα σταματήσει όλες τις επιθέσεις, ειδικά εάν η Ρωσία βρει μια νέα προμήθεια όπλων και το μόνο σύστημα που διαθέτουν οι ΗΠΑ που θα ταίριαζε με βαλλιστικούς πυραύλους και αεράμυνα περιοχής, είναι το σύστημα Patriot που δεν έχει προσφερθεί στην Ουκρανία.
Με τα ρωσικά αποθέματα να εξαντλούνται, ελπίζεται ότι επιθέσεις όπως αυτές, αυτής της εβδομάδας σε κέντρα πληθυσμού στην Ουκρανία, θα είναι όλο και πιο δύσκολο να πραγματοποιηθούν για τη Μόσχα, αλλά εάν το Ιράν καταλήξει σε συμφωνία με την Ρωσία, θα μπορούσε να περιπλέξει δραματικά την κατάσταση και θα μπορούσε να θέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τα πάντα, από πόλεις της Ουκρανίας μέχρι στρατιωτικά καταφύγια.
